Δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή εφημερίδα Ipaper
του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Η φωτογραφία της στιγμής δείχνει νικήτρια της περιόδου τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η φωτογραφία του μέλλοντος μπορεί να τη δείχνει και πρωθυπουργό; Προβλέπω, πως όχι… Φροντίζει γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης.
Η «Πλεύση Ελευθερίας», το δημιούργημα της πρώην Προέδρου της Βουλής τα αλήστου μνήμης χρόνια του πρώτου εξαμήνου διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, είναι η πλέον ευνοημένη της συγκυρίας. Καταγράφει μία εντυπωσιακή άνοδο, που πιστώνεται αποκλειστικά σε ένα πρόσωπο. Στην αρχηγό Ζωή και η οποία είναι κατά βάση αποτέλεσμα του ρεύματος οργής και της τιμωρητικής διάθεσης που έχει ο κόσμος. Ως ένα βαθμό δικαίως αλλά με βαριά την ευθύνη στην κυβέρνηση, που με τη στάσης της, ιδίως στην τραγωδία των Τεμπών, φουντώνει αυτό το κλίμα και «ψηλώνει» την κ. Κωνσταντοπούλου, πιστεύοντας ότι μια τέτοια κατάσταση την εξυπηρετεί.
Κι αυτό διότι το μονοπρόσωπο κόμμα της, πέραν της καταγγελτικής ρητορικής, δεν φαίνεται να διαθέτει το βάθος και την επάρκεια να φέρει την αλλαγή ούτε μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική πρόταση στη ΝΔ.
Με ποιο πρόγραμμα, με ποια στελέχη; Στα βασικά αυτά ερωτήματα οι απαντήσεις αγνοούνται. Αλλά και στο σημαντικό πεδίο της ιδεολογικής κατεύθυνσης, το τοπίο -μάλλον σκοπίμως- παραμένει θολό. Δεν είναι τυχαίο ότι η «Πλεύση» έχει εισροές ακόμη και από τη «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου.
Κάποιοι πάλι διατείνονται ότι «η Ζωή είναι αντισυστημική». Φαινομενικά και μόνο, για να τρομάζουν οι «νοικοκυραίοι» και να κερδίζει το Μαξίμου. Πόσο αντισυστημικό ή φρέσκο είναι ένα πρόσωπο από πολιτική οικογένεια (κόρη του πρώην προέδρου του ΣΥΝ, Νίκου Κωνσταντόπουλου), με ενεργό εμπλοκή στα πολιτικά πράγματα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια (υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2009, βουλευτής το 2012 και το 2015, πρόεδρος της Βουλής, υποψήφια στη συνέχεια με τη Λαϊκή Ενότητα και από το 2016 επικεφαλής της «Πλεύσης»);
Όλα τα παραπάνω, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εκείνος που κάνει καρδούλες είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η επιβίωση του στην πρωθυπουργία είναι και ζήτημα… Ζωής.
