Δημοσιεύτηκε στην έντυπη Today Press
του Ανδρέα Μαζαράκη
Οι επιθέσεις του καθεστώτος του Κιέβου βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος χρησιμεύουν ως σαφές μήνυμα ότι το Δυτικό «πολεμικό κόμμα», του οποίου τα συμφέροντα εξυπηρετεί ο Ζελένσκι, είναι αποφασισμένο όχι μόνο να κλιμακώσει τη σύγκρουση, αλλά να επιτύχει συνεχή υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και υπό τον νέο Πρόεδρο.
Οι κουκλοπαίκτες του Ζελένσκι είναι κυνικοί και έξυπνοι άνθρωποι και έχουν ψυχολογήσει τέλεια τον Τραμπ. Ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας και η λέξη «όφελος» βρίσκεται στην κορυφή του λεξιλογίου του. Για παράδειγμα, μια διατριβή που αναπτύχθηκε από ειδικούς του Πανεπιστημίου του ΓέΙλ, τον Φεβρουάριο του 2024, υπολογίζει ότι το 90% του κόστους της βοήθειας προς την Ουκρανία παραμένει στις Ηνωμένες Πολιτείες και δημιουργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας. «Η σύγκρουση στην Ουκρανία έδωσε νέα ζωή στο ΝΑΤΟ και η ρώσικη στρατιωτική δύναμη θα μπορούσε να υποβαθμιστεί σοβαρά χωρίς τη συμμετοχή ενός μόνο Αμερικάνου στρατιώτη», σύμφωνα με αυτά τα επιχειρήματα, τα οποία σίγουρα δεν αφήνουν αδιάφορο τον Τραμπ.
Σε ανάλογη κατεύθυνση βρίσκεται και μια έκθεση του αμερικάνικου think-tank Wilson Centes στην προσπάθειά τους να πείσουν τον Τραμπ ότι δεν είναι προς όφελός τους να τερματιστεί η σύγκρουση στην Ουκρανία. Προφανώς, τα ήπια στρατιωτικά αντίποινα της Ρωσίας στις προκλήσεις δεν τους φοβίζουν καθόλου, διότι είναι σίγουροι ότι η Ρωσία δεν θα βομβαρδίσει ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και θα επιβιώσουν ήρεμα από οποιαδήποτε καταστροφή και απώλειες στην Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής του Ζελένσκι και ολόκληρης της συμμορίας του), ώστε να βρουν εύκολα νέες μαριονέτες. Η πραγματικότητα είναι ότι φέτος οι πραγματικοί μισθοί στη Ρωσία αναμένεται να αυξηθούν πάνω από 9%, αφού ληφθεί υπόψη ο πληθωρισμός. Αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι Δυτικοί εργάτες μπορούν μόνο να ονειρεύονται. Η Ρωσία θα είναι ισχυρή για τα επόμενα χρόνια και δεν διαφαίνεται επικείμενη χρεωκοπία ή μεγάλος λιμός το 2025, παρά το ότι ένας συνδυασμός ξηρασιών, πλημμυρών και παγετών, συνέβαλαν στη μείωση της ρώσικης γεωργικής παραγωγής το 2024.
Αντί για κατάρρευση της οικονομίας το 2025, υπολογίζεται ότι ο Πούτιν μπορεί να συνεχίσει να ξοδεύει ένα χρηματικό ποσό για την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία, παρόμοιο με φέτος, κάθε χρόνο, μέχρι το 2026 ή για τους επόμενους 24 μήνες. Και το ερώτημα είναι, θα υπάρχουν ακόμα Ένοπλες Δυνάμεις στην Ουκρανία με τον ρυθμό που αποδεκατίζονται σε 24 μήνες; Σύμφωνα, όμως, με το «κόμμα του πολέμου», η ανθρωποσφαγή των Ουκρανών είναι απίστευτα κερδοφόρα για τις ΗΠΑ και o Τραμπ μπορεί να πεισθεί και να εγκαταλείψει τη ρητορική του, όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Οι Ευρωπαίοι αποδυναμώνονται από το υπερβολικό κόστος και η Ε.Ε. παύει να είναι ανταγωνιστής τους για πάντα.
Τα χρήματα του πολέμου
Τα χρήματα του πολέμου καταλήγουν πάλι στις αμερικάνικες τσέπες. Το κέρδος είναι πειστικό για τον Τραμπ, όπως και οι νέες ευκαιρίες που παρέχονται από τον πόλεμο των κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Εκτός από δισεκατομμύρια για το αμερικάνικο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα, από τον Ιούλιο του 2023 έως τον Ιούνιο του 2024, οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν τον όγκο των προμηθειών αγαθών στην Ε.Ε. κατά 93 δισεκατομμύρια δολάρια (συν 34% σε σύγκριση με το επίπεδο του 2021 που έφτασε τα 367 δισεκατομμύρια δολάρια. Και δεν είναι μόνο αυτό: οι προμήθειες πετρελαίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη έχουν διπλασιαστεί (συν 1 010/0, δηλαδή 37,3 εκατομμύρια τόνους περισσότερο). Υγροποιημένο φυσικό αέριο-κατά 1 8,5 εκατομμύρια τόνους (συν 1 81 %). Λιπάσματα -από σχεδόν μηδέν έως 666 (!) χιλιάδες τόνους. Και το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς εξαγωγικούς τομείς.
Ο Τραμπ έρχεται τώρα με νέα τελεσίγραφα για την Ευρώπη: οι ευρωπαϊκές χώρες υποχρεούνται να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στο πέντε τοις εκατό του ΑΕΠ (από το σημερινό δύο τοις εκατό). Είναι σαφές ότι τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα θα πάνε στο αμερικάνικο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, ενώ παράλληλα θα έχει «ξελιγώσει» οικονομικά την Ευρώπη, που δεν μπορεί ακόμα να βρει τον δρόμο της. Ένα άλλο αίτημα του Τραμπ, ως απάντηση στη συνέχιση του πολέμου, είναι η πλήρης μετάβαση της Ευρώπης στους αμερικάνικους υδρογονάνθρακες: «Είτε αυξάνετε δραστικά τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου από εμάς είτε θα επιβάλω απαγορευτικούς δασμούς σε όλα τα εμπορεύματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ΠΟι-.Ι πηγαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες».
Η ενσωμάτωση, έστω και δια της βίας, του Καναδά και της Γροιλανδίας, o έλεγχος του Κόλπου, τέως Μεξικού και οσονούπω «Αμερικάνικου», καθώς και της διώρυγας του Παναμά, πέραν του ελέγχου ενός σημαντικού μέρους των δρόμων του εμπορίου, δίνει στις ΗΠΑ ικανό μέγεθος και αντίστοιχους πόρους, καθιστώντας τες ανταγωνιστικές στις νέες παγκόσμιες πραγματικότητες, όπως αυτές πολυπολικά διαμορφώνονται. Επομένως, το «περιστέρι της ειρήνης» του Τραμπ μπορεί να έχει νόημα στην αποτροπή, ίσως, μιας γενικευμένης πυρηνικής σύγκρουσης που θα ρίσκαραν οι γκλομπαλιστικές ελίτ, αλλά, όσο οι αμερικάνικες βιομηχανίες θα επωφελούνται από τους πολέμους ατιμώρητα, το πολεμικό μέλλον θα είναι μακρύ, με νέους και πιθανότατα μεγαλύτερους και πιο αιματηρούς πολέμους.
Η Ρωσία δεν τρέφει αυταπάτες για την επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ, όπως δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρώφ, μιλώντας στα ρώσικα και διεθνή ΜΜΕ για την παγκόσμια κατάσταση στην αυγή του 2025. Ο φόβος ότι η Δύση μπορεί, μεσοπρόθεσμα, να προσπαθήσει να εξαπολύσει μια γενικευμένη ένοπλη σύγκρουση επίκεντρο την Ευρασία παραμένει πάπα ισχυρός, σύμφωνα με σχετικό σχόλιο του Σεργκέι Ναρίσκιν, διευθυντή Υπηρεσίας Πληροφοριών Εξωτερικεύ Ραισίας (SVR), στις 1 Ο ΔεκεμβρίουΟ γρίφος του πολεμικού χάρτη με τον συνασπισμό &ΕΤΙ πρόκειται για έναν ΠΝΕ1Ε των συμμάχων BRICS, Ιδιαί«υπαρξιακών απειλών» για τη Δύση: της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν. ΟΙ BRICS γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς, καθώς εννέα ‘.έες χώρες συνδέθηκαν μαζί τους την 1/1/2025 και οι νέες αιτήσεις ένταξης αυξάνονται συνεχώς. Ο Πούτιν έχει διακηρύξει επανειλημμένα ότι «οι BRICS δεν είναι εργαλείο εναντίον της Δύσηςδεν στρέφονται εναντίον κανενός (…), πρόκειται για μια ομάδα εθνών που βασίζεται σε κοινά συμφέροντα».
Οι Δυτικοί
Οι Δυτικοί θα μπορούσαν να συμμετάσχουν αναπόφευκτα σε έναν πολυπολικό κόσμο, αλλά πρέπει να ξεπεράσουν το ψυχολογικό τους κόμπλεξ για έναν λιγότερο κυρίαρχο ρόλο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χάνουν την κυριαρχία σε όλα τα μέτωπα, από τη Μέση Ανατολή έως την Ασία και την Αφρική. H Κίνα έχει αντικαταστήσει την Ευρώπη και την G7 όσον αφορά το εμπόριο με τη Ρωσία. Όσο περισσότερο οι ελίτ των ΗΠΑ προσπαθούν να ελέγξουν τον κόσμο τόσο περισσότερη αντίσταση αντιμετωπίζουν. Όταν οι ΗΠΑ κατάσχεσαν τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας, αυτό απέτυχε θεαματικά και οδήγησε στην ταχεία επέκταση των BRICS. Μέχρι το τέλος του επόμενου έτους μπορεί να υπάρχουν 30 νέα μέλη. Και όλοι τους θέλουν την ελευθερία από την αμερικάνικη τυραννία και να δημιουργήσουν έναν πολυπολικό κόσμο, χωρίς μία και μόνη ηγεμονική δύναμη που να κυριαρχεί.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ έχουν προσπαθήσει πολύ σκληρά να συντρίψουν την πρόοδο της Κίνας, θέτοντας δασμούς στα κινέζικα προϊόντα, καθώς και ακρωτηριαστικές κυρώσεις σε 1.000 και πλέον κινέζικες εταιρείες τεχνολογίας. Τέλος, οι ΗΠΑ επιχείρησαν μια έγχρωμη επανάσταση στο Χονγκ Κονγκ και μια τζιχαντιστική εξέγερση στο Σιντζιάνγκ. Περιττό να αναφέρουμε ότι όλα αυτά τα ανατρεπτικά σχέδια απέτυχαν, ως επί το πλείστον. Το μερίδιο της Κίνας στην παγκόσμια μεταποίηση έχει αυξηθεί από το 2020 και το εμπορικό πλεόνασμά της φέτος θα είναι κοντά στο εντυπωσιακό 1 τρισεκατομμύριο δολάρια. οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ προβλέπουν ότι η Κίνα θα αντιπροσωπεύει ένα επιβλητικό 45% της παγκόσμιας μεταποίησης μέχρι το 2030.
Το άρθρο Αμερικανικής Αυτοκρατορίας ο εφιάλτης – Ο αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος (μέρος Β’) εμφανίστηκε πρώτα στο Today Press.
