Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοινώνει την επιβολή δασμών και την προστασία της αμερικανικής παραγωγής, δεν κάνει απλώς εμπορική πολιτική. Κηρύσσει έναν πόλεμο απέναντι στο σύστημα της παγκοσμιοποίησης που εδώ και δεκαετίες ξεθεμελιώνει τις εθνικές οικονομίες και τις κοινωνίες.
Αυτό που πολλοί δεν θέλουν να δουν, είναι ότι αυτή η πολιτική αφορά άμεσα και την Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα υπήρξε ίσως το πιο σκληρά πληγέν θύμα αυτής της παγκοσμιοποιητικής λαίλαπας. Μετά την είσοδο στο ευρώ και την πλήρη άρση κάθε δασμολογικής προστασίας, η εγχώρια παραγωγή συρρικνώθηκε δραματικά. Τα εργοστάσια έκλεισαν, οι αγρότες περιθωριοποιήθηκαν, και η χώρα μας μετατράπηκε σε χώρα εισαγωγών και υπηρεσιών. Σήμερα, εισάγουμε από λεμόνια μέχρι πατάτες, από ψάρια μέχρι ρούχα. Η ανεργία παραμένει στα ύψη, οι μισθοί χαμηλοί και το εμπορικό μας έλλειμμα διογκώνεται συνεχώς.
Κάθε εισαγόμενο προϊόν που αντικαθιστά την ελληνική παραγωγή δεν είναι απλώς μια οικονομική συναλλαγή, είναι μια πληγή στην εθνική μας κυριαρχία. Οι ανεξέλεγκτες εισαγωγές έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε έναν γιγαντιαίο υπερmarket, όπου τα ελληνικά προϊόντα αποτελούν το ασήμαντο 15% των ραφιών. Αυτό δεν είναι ελεύθερο εμπόριο είναι οικονομικός εθνομηδενισμός.
Η πικρή αλήθεια της παγκοσμιοποίησης:
– 8 στους 10 Έλληνες αγρότες έχουν κλείσει την επιχείρησή τους τα τελευταία 20 χρόνια
– 150.000 βιοτεχνικές μονάδες έχουν εξαφανιστεί από το 2000
– Το εμπορικό έλλειμμα μας ξεπερνά το 15% του ΑΕΠ, το υψηλότερο στην Ευρωζώνη.
Κι όμως, κανείς από το εγχώριο πολιτικό σύστημα δεν τολμά να αμφισβητήσει το μοντέλο αυτό. Κανείς δεν μιλά για δασμούς, για εθνική παραγωγή, για επαναβιομηχάνιση. Αντίθετα, συνεχίζουν να υμνούν την «ανταγωνιστικότητα»,δηλαδή τη φθηνή εργασία και την υποταγή στις αγορές.
Ο Τραμπ έσπασε αυτό το δόγμα.
Προστάτεψε τους εργάτες του. Ενίσχυσε την ενεργειακή αυτάρκεια.Είπε «όχι» στη μαζική μετανάστευση που ρίχνει τα μεροκάματα.
Δεν φοβήθηκε την παγκοσμιοποιητική προπαγάνδα. Αυτές οι θέσεις δεν είναι “ακρότητες”. Είναι πατριωτικές πολιτικές επιλογές.
Ο Τραμπ μας έδειξε το δρόμο: όχι με ρητορείες, αλλά με πράξεις. Η επιβολή δασμών 25% στον χάλυβα και 34% στην Κίνα δεν ήταν τυχαία μέτρα ήταν στρατηγική επιλογή για την επιβίωση της αμερικανικής μεσαίας τάξης.
Στην Ελλάδα, κάποιοι τις χλευάζουν.
Εγώ όμως τις υιοθετώ. Πιστεύω ότι αν θέλουμε να σταθούμε στα πόδια μας,πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην παραγωγή.Να θωρακίσουμε τη γεωργία και τη μεταποίηση.
Να πάψουμε να δίνουμε τα πάντα στους “επενδυτές” και να αφήσουμε χώρο στον Έλληνα επαγγελματία, τον μικρομεσαίο, τον νέο αγρότη.
Για την Ελλάδα προτείνουμε την Εθνική Οικονομική Ανασυγκρότηση:
1. Δασμοί 20% σε όλα τα εισαγόμενα προϊόντα που δεν παράγονται στην Ελλάδα
2. ΦΠΑ 0% για όλα τα ελληνικά αγροτικά και βιομηχανικά προϊόντα
3. Κρατική προτίμηση σε Ελληνες παραγωγούς για όλες τις δημόσιες προμήθειες
Οι επικριτές θα πουν ότι αυτό είναι “απαρχαιωμένο”.
Εμείς απαντάμε:
– Η Γερμανία προστατεύει τους αγρότες της με 9 δις ευρώ ετήσιες επιδοτήσεις
– Η Γαλλία επιβάλει “εθνική προτίμηση” στο 60% των δημοσίων προμηθειών
– Η Αμερική του Τραμπ έδειξε ότι ο προστατευτισμός λειτουργεί
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να είναι η τσόντα του τουρίστα της Ευρώπης.
Μπορούμε να είμαστε:
– Πυλώνας παραγωγής τροφίμων για την ανατολική Μεσόγειο
– Κέντρο ναυπηγικής και ναυτιλιακής τεχνολογίας
– Παραγωγός υψηλής τεχνολογίας με βάση τη δική μας έρευνα
Η παράταξή μας,το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος, λέει «ναι» στην Ελλάδα της αυτάρκειας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής αξιοπρέπειας. Και λέει «όχι» στην Ελλάδα-αποικία των ξένων ,των τραπεζών και των funds.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να ξαναπιστέψει στις δικές του δυνάμεις. Ο Τραμπ, με όλα του τα λάθη,αυτό κατάφερε στην Αμερική να ξαναδώσει ελπίδα στον μέσο πολίτη. Εμείς μπορούμε να το κάνουμε εδώ,με ελληνικό πρόσημο και χριστιανικό ανθρωπισμό. Αρκεί να τολμήσουμε.
Νίκος Νικολόπουλος
Πρώην υφυπουργός / βουλευτής
ΥΓ : Το άρθρο ενισχύει την κριτική στην παγκοσμιοποίηση με συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία και προτείνει πρακτικά μέτρα προστασίας της εθνικής οικονομίας. Το ύφος είναι επιθετικό αλλά εμπεριστατωμένο, με στόχο να προκαλέσει σκέψη και δράση.
