Μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στα πανεπιστήμια της χώρας, ξεκίνησε και φέτος το γνωστό «παιχνίδι» των διαφορετικών ανακοινώσεων, καθώς κάθε φοιτητική παράταξη παρουσιάζει τα δικά της αποτελέσματα. Το σκηνικό της κατακερματισμένης πληροφόρησης παραμένει αναλλοίωτο, με τους φοιτητές και την κοινή γνώμη να καλούνται να αποκρυπτογραφήσουν τι πραγματικά συνέβη στις κάλπες.
Πρώτη η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ με 46% σε ενσωμάτωση 60 συλλόγων
Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, παράταξη που στηρίζεται από τη Νέα Δημοκρατία, ανακοίνωσε πρωτιά στις φοιτητικές εκλογές με ποσοστό 46%, σε ενσωμάτωση 60 φοιτητικών συλλόγων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που αναρτήθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα της, η δεύτερη θέση καταλαμβάνεται από την Πανσπουδαστική (ΠΚΣ) με 30%, αφήνοντας στην τρίτη θέση την ΠΑΣΠ με ποσοστό 7% και στην τέταρτη τα ΕΑΑΚ με 5%.
Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων συνοδεύτηκε από δηλώσεις στελεχών της παράταξης, τα οποία μιλούν για «σταθερή πρωτοκαθεδρία στον πανεπιστημιακό χώρο» και «δικαίωση της επιλογής των φοιτητών για υπεύθυνες φωνές μέσα στις σχολές».
Αντίστροφη εικόνα από την ΠΚΣ: Πρωτιά με 39,85% σε ενσωμάτωση 37,31%
Από την πλευρά της Πανσπουδαστικής (ΠΚΣ), η οποία στηρίζεται από το ΚΚΕ, τα αποτελέσματα παρουσιάζουν εντελώς διαφορετική εικόνα. Σε ποσοστό ενσωμάτωσης 37,31%, η ΠΚΣ εμφανίζεται πρώτη με 39,85%, αφήνοντας δεύτερη τη ΔΑΠ – ΝΔΦΚ με ποσοστό 23,23%. Στην τρίτη θέση τοποθετεί τα ΕΑΑΚ με 8,18% και στην τέταρτη την ΠΑΣΠ με 3,28%.
Η ΠΚΣ κάνει λόγο για «ισχυροποίηση της αγωνιστικής γραμμής μέσα στα πανεπιστήμια» και μιλά για μαζική συμμετοχή φοιτητών που επιλέγουν «αντιπαράθεση με τις αντιλαϊκές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – επιχειρηματικών συμφερόντων στην εκπαίδευση».
Χωρίς κοινό αποτέλεσμα – Διπλό «μέτωπο» ενημέρωσης
Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και φέτος δεν ανακοινώθηκαν κοινά ή συγκεντρωτικά αποτελέσματα, κάτι που επιβεβαιώνει το χρόνιο πρόβλημα έλλειψης συνεννόησης μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων για μια ενιαία εκλογική αποτύπωση.
Η αδυναμία σύγκλισης σε κοινά ποσοστά αφήνει περιθώριο για διπλές ερμηνείες, προβληματίζοντας φοιτητές και πανεπιστημιακή κοινότητα. Παράλληλα, δημιουργεί ανασφάλεια για το πραγματικό μέγεθος της αποδοχής κάθε παράταξης και ενισχύει την καχυποψία απέναντι στη διαδικασία.
