Μήνυμα απευθείας από Νέα Υόρκη
Δεν είναι μια ακόμη «διεθνής υποχρέωση». Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη θαλάσσια ασφάλεια έχει πίσω της παραπάνω από έναν αποδέκτη – και κανείς δεν αγνοεί ποιος (ή ποιοι) πρέπει να ακούσουν τα… κύματα.
Να σας πω ότι σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνται σε πολύ στενό κύκλο διπλωματών, το πραγματικό βάθος της παρέμβασης θα έχει παραλήπτη χώρα που τελευταία «ψαρεύει» πολύ στα θολά νερά των κυρώσεων. Ο Πρωθυπουργός φέρεται να έχει ζητήσει το μήνυμα να είναι μεν «θεσμικό», αλλά χωρίς στρογγυλέματα.
Στο Μαξίμου λένε ότι «το χαρτί του UNCLOS παίζεται τη σωστή στιγμή» – με άλλα λόγια, το timing της αναφοράς στο Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όσο για την Ελλάδα, ετοιμάζεται να βάλει υπογραφή σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια συμμετοχή στην ΑSPIDES. Μένει να φανεί αν αυτή η «υπογραφή» θα γίνει στη θάλασσα… ή στο χαρτί.
Παίζουν… μόνοι τους στο γήπεδο της Προανακριτικής
Όπως μαθαίνω, μέσα στις επόμενες ημέρες, το Μαξίμου καταθέτει τη δική του πρόταση για την Προανακριτική για Καραμανλή — και όχι γιατί τους πίεσε το ΠΑΣΟΚ. Ίσα-ίσα, οι γαλάζιοι βλέπουν στη «δραματοποιημένη» πρόταση της Χαριλάου Τρικούπη μια αμήχανη μίμηση του ΣΥΡΙΖΑ: κακουργήματα «με το στανιό», λίστες με υφυπουργούς που δεν υπάρχουν καν στη δικογραφία, και υπερβάσεις που θυμίζουν Πολάκη και Παπαγγελόπουλο.
Στο γαλάζιο στρατόπεδο, το «μοντέλο Τριαντόπουλου» θεωρείται ο ασφαλέστερος δρόμος για την υπόθεση. Ο πρώην υπουργός θα κληθεί πιθανότατα μόνο για πλημμέλημα — κάτι που το Μέγαρο Μαξίμου έχει ήδη συζητήσει μαζί του, σύμφωνα με πληροφορίες. Εκτός κάδρου ο Σπίρτζης, αφού θεωρούν τα αδικήματα του ΣΥΡΙΖΑ αποσβεσθέντα. Και οι νομικές αιχμές κατά της ΡΑΣ και του ευρωπαϊκού οργανισμού μεταφορών —που πιστοποίησαν το δίκτυο— δεν αφήνουν περιθώρια για «μεγάλο κατηγορητήριο».
Πηγές λένε πως το Μαξίμου θα επιδιώξει σύγκρουση με ονοματεπώνυμο —και target το ΠΑΣΟΚ— για να αποδομήσει πλήρως τον Ανδρουλάκη, τον οποίο πλέον κατηγορούν ότι προσπαθεί να ανακάμψει πατώντας στα χνάρια της Κουμουνδούρου. Το debate θα είναι σκληρό, η Προανακριτική προβλέπεται σύντομη και ο Καραμανλής θα πάρει θέση μόνο στο φινάλε — όταν και αν υπάρξει δίωξη. Με δυο λόγια: οι γαλάζιοι σηκώνουν το γάντι, αλλά παίζουν με τους δικούς τους κανόνες.
Ζωή… πατίνι
Στον Πειραιά, με φόντο κρουαζιερόπλοιο και σε ρόλο τουρίστριας… στα όρια της παρανομίας, εμφανίστηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, καβάλα σε πατίνι, σε φωτογραφία που ανέβασε –με φροντίδα– ο σύντροφός της και βουλευτής της Πλεύσης, Διαμαντής Καραναστάσης.
Μόνο που η πρόεδρος ξέχασε κράνος, χάραξη και… ΚΟΚ. Βλέπεις, η ελευθερία της Πλεύσης σταματά όταν αρχίζουν οι κανόνες. Και στην προκειμένη, ούτε το κράνος φόρεσε, ούτε δεξιά κινήθηκε. Αλλά τι σημασία έχει ο νόμος, όταν η Ζωή παίζει επικοινωνία με φόντο θάλασσα και Instagram;
Διπλωματία με πολλά layers στη Νέα Υόρκη
Ούτε ο Γιώργος Γεραπετρίτης πήγε στη Νέα Υόρκη μόνο για να μιλήσει για την θαλάσσια ασφάλεια. Οι παροικούντες γνωρίζουν πως κάθε φράση του είχε και δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Από τη συμφωνία ΕΕ–Ηνωμένου Βασιλείου, μέχρι τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης και τις υβριδικές απειλές στη θάλασσα, όλα χτίζουν ένα προφίλ για κάτι μεγαλύτερο.
Όσοι παρακολούθησαν τις παρεμβάσεις του κάνουν λόγο για χαμηλόφωνη αλλά ουσιαστική στρατηγική προσέγγισης των Αμερικανών – ειδικά σε ένα timing που η Αθήνα θέλει να είναι παρούσα σε κάθε μεγάλο τραπέζι, από την Ερυθρά Θάλασσα μέχρι τα ενεργειακά της Αν. Μεσογείου.
Λέγεται ότι σε πηγαδάκια «έπεσαν» και ιδέες για νέα αρχιτεκτονική θαλάσσιας επιτήρησης, με ελληνική υπογραφή. Κάποιοι, μάλιστα, μιλούν για παρασκηνιακή αναβάθμιση ρόλου – όχι του ΥΠΕΞ, αλλά ευρύτερα του «συστήματος», με τη θαλάσσια ασφάλεια ως όχημα και την Ανατολική Μεσόγειο ως έπαθλο.
Ο Αλέξης στο φόντο
Ξεθωριασμένοι πρωταγωνιστές, ξεπερασμένες ατζέντες και εμμονή στο «να σώσουμε τον χώρο», χωρίς να σώζεται τίποτα. Κάπως έτσι εξελίσσονται τα δημόσια revival της λεγόμενης προοδευτικής αντιπολίτευσης. Μετά τα λαχταριστά δείπνα, τώρα περνάμε στο phase 2: τις εκδηλώσεις.
Στα Γιαννιτσά, παίζουν ρόλο δημοκρατικής αγωνίας οι Καστανίδης, Τεμπονέρας, Αχτσιόγλου και Μαριλίζα – γιατί όχι και Σκανδαλίδης δηλαδή;
Και στο φόντο, φυσικά, ο Αλέξης. Ο οποίος, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται, στήνει διεθνείς διασκέψεις στις Πρέσπες για να μιλήσουν κάποιοι καθηγητές, ενώ εκείνος κάνει ghosting. Οι δικοί του περιμένουν σήμα και οι υπόλοιποι κάνουν πως δεν βλέπουν τη σκιά του.
Αν αυτή είναι η «προοδευτική επανεκκίνηση», τότε μιλάμε για restart σε Windows 95.
Focus στην καθημερινότητα
Στη γραμμή που αποδίδει δημοσκοπικά —και μάλιστα με τη ΝΔ ξανά πάνω από το 30%— συνεχίζει το Μαξίμου, επενδύοντας σε κινήσεις που έχουν απτό αποτύπωμα στην καθημερινότητα: από την Υγεία και τις μεταφορές, μέχρι τα σχολικά γεύματα και την ασφάλεια στις γειτονιές. Ο σχεδιασμός είναι απλός: ό,τι δουλεύει, επαναλαμβάνεται. Και ό,τι βγάζει τη συζήτηση από τα δύσκολα, γίνεται σημαία.
Η στρατηγική μετά τον ανασχηματισμό, με έμφαση στις μικρές νίκες που ακουμπούν τον πολίτη, φαίνεται να έχει αποτέλεσμα. Στο Μαξίμου μετρούν ήδη την επιρροή του νέου κυβερνητικού ρυθμού —και δεν σκοπεύουν να την αφήσουν να χαθεί μέσα σε στείρες πολιτικές αντιπαραθέσεις ή ατζέντες που δεν ελέγχουν. Οι «παγίδες» τύπου Τεμπών δεν θα ξαναγίνουν μοναδικό αφήγημα —όχι γιατί ξεχνιούνται, αλλά γιατί δεν παράγουν πλέον πολιτικό κεφάλαιο.
Τα «σαμαράκια» βέβαια εμφανίζονται, είτε είναι η μουρμούρα των βουλευτών για τα οικόπεδα κάτω των 2.000 κατοίκων είτε άρθρα «βαρώνων» που προσπαθούν να βρουν ιδεολογική διαφορά σε μια κυβέρνηση που κρατά τη ρότα. Από το Μαξίμου τα προσπερνούν χωρίς να σηκώσουν σκόνη. Δεν υπάρχει διάθεση για εσωστρέφεια —όχι τώρα.
Όσο οι άλλοι μιλάνε για συνεργασίες, διεθνείς διασκέψεις και πολιτικά come back, η κυβέρνηση «γράφει» στους πίνακες με τη γλώσσα που μετρά: αυτή των λογαριασμών, των επιδοτήσεων και των έργων.
Μέχρι να αλλάξει το κλίμα, αυτό το έργο θα παίζεται.
Το σχέδιο «10 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ»
«Η ιστορία ήταν να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση για 10 χρόνια. Και για να το πετύχει, κάποιοι έπρεπε να πάνε φυλακή», είπε με νόημα ο Λοβέρδος για την υπόθεση Novartis. Τόσο απλά. Ένα «έργο» κακογραμμένο, με δύο φιγούρες-σκιές ως πρωταγωνιστές: τους λεγόμενους «Μάξιμο Σαράφη» και «Αικατερίνη Κελέση». Τώρα δικάζονται. Για ψευδορκία και καταμήνυση. Για το πολιτικό θέατρο που έπαιξαν με κείμενα φτιαγμένα στα υπόγεια της τότε εξουσίας.
Οι ίδιοι που άλλοτε μπαινόβγαιναν σε εισαγγελικά γραφεία με το προσωπείο της «δημόσιας προστασίας», τώρα εμφανίζονται σαν κοινοί κατηγορούμενοι. Οι μαρτυρίες τους δεν επιβεβαιώθηκαν για κανέναν. Καμία απόδειξη. Καμία δίκη που να κατέληξε σε ενοχή. Μόνο πολιτικό δηλητήριο.
Όσοι ξέρουν, μιλούν για «προμελετημένο σχέδιο εξόντωσης». Ήθελαν μια χώρα με πολιτικούς αντιπάλους εξοστρακισμένους. Τώρα, το αφήγημα καταρρέει. Το «έργο» τέλειωσε. Οι θεατές αποχώρησαν. Και η αυλαία πέφτει με εκκωφαντική σιωπή.
Άμυνα, συνοχή, αγροτική πολιτική και big projects
Με μια ανάρτηση-καρφί, ο Κωστής Χατζηδάκης έστειλε μήνυμα ότι το Μαξίμου αφήνει τις θεωρίες στους άλλους και πιάνει ξανά τα μολύβια (και τα κονδύλια). Η προετοιμασία για το νέο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο της Ε.Ε. (2028-2034) ξεκίνησε και, αν μη τι άλλο, στο κυβερνητικό επιτελείο ποντάρουν στη συνέχεια του success story που ξεκίνησε με το Ταμείο Ανάκαμψης. Με φόντο την Ελληνική Προεδρία το 2027, ξεκινά από τώρα η χαρτογράφηση συμμαχιών, προτεραιοτήτων και… επιθετικών διεκδικήσεων.
Στο παρασκήνιο, το κλίμα στο ΚΥΣΟΙΠ ήταν επιχειρησιακό, χωρίς φιοριτούρες. Ο Παπαθανάσης, ο Κοντογεώργος και ο Μιχάλης Αργυρού έχουν μπει ήδη στη «φόρμα διαπραγμάτευσης», ενώ οι τεχνοκράτες μετρούν και ξαναμετρούν τι πρέπει να πέσει πρώτο στο τραπέζι: άμυνα, συνοχή, αγροτική πολιτική και big projects – αυτά είναι τα τέσσερα πεδία μάχης.
Και επειδή λεφτά χωρίς χειροπιαστά έργα δεν έχει πια, ο Χατζηδάκης ανέβασε στο τραπέζι και το «χάρτη των εργοταξίων»: Πάτρα-Πύργος, ηλεκτρική Κρήτης, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, flyover Θεσσαλονίκης, οπτικές ίνες και διασυνδέσεις. Όλα μπαίνουν στο ημερολόγιο με ημερομηνίες.
Από την «πόλη των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων» στο hub των Βαλκανίων
Όσοι έλεγαν πως «στη Θεσσαλονίκη τίποτα δεν αλλάζει», μάλλον δεν έπιασαν το νόημα της τελευταίας εξαετίας. Η συμπρωτεύουσα έπαψε να πορεύεται με… «όραμα ΔΕΘ» και μπήκε σε τροχιά πραγματικής μεταμόρφωσης. Με μπροστάρη κυβερνητική στρατηγική που στήθηκε βήμα-βήμα από το 2019, η πόλη δεν είναι απλώς στους επενδυτικούς χάρτες – είναι ήδη σημείο αναφοράς.
Η επιλογή της TUI να εδραιώσει δραστηριότητα στη Θεσσαλονίκη δεν ήρθε τυχαία. Όταν ένας κολοσσός του παγκόσμιου τουρισμού ρίχνει άγκυρα σε μια πόλη, σημαίνει ότι έχει «ζυγίσει» τα πάντα: υποδομές, προοπτική, κίνηση, δυναμική. Κι όταν το κάνουν σχεδόν ταυτόχρονα η Pfizer, η Deloitte, η Accenture, η Deutsche Telekom και η Chubb, τότε δεν μιλάμε για «σύμπτωση», αλλά για ρεύμα. Το brain drain αντιστρέφεται με πραγματικά νούμερα, όχι με ευχολόγια.
Όσο για το «Thess INTEC», το πάρκο τεχνολογίας που φέρει την υπογραφή του Κυριάκου Πιερρακάκη και έρχεται να αλλάξει το τοπίο με 7.000 θέσεις εργασίας, είναι το κερασάκι στην τούρτα μιας πόλης που δεν θέλει πια να περιμένει. Το μετρό, οι διασυνδέσεις, οι ψηφιακές και ενεργειακές υποδομές και τα μεγάλα έργα φέρνουν τη Θεσσαλονίκη στο προσκήνιο ως πόλη αυτόνομη, εξωστρεφή, ελκυστική για επενδύσεις – όχι απλώς μια παραμεθόρια επαρχία της Αθήνας.
Η κυβέρνηση δείχνει πως παίζει στα σοβαρά στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο για λόγους πολιτικής γεωγραφίας. Εκεί επενδύεται το μέλλον της τεχνολογικής Ελλάδας.
