Κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη…
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια πως στο Μαξίμου επικρατεί συγκρατημένη ικανοποίηση – αλλά και… ελαφριά ειρωνεία για κάποιους δημάρχους που μετά τα στοιχεία της αξιολόγησης προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Γιατί όταν 65.000 πολίτες σε όλη τη χώρα σου λένε τι πάει καλά και τι όχι, δεν μπορείς να τους κάνεις «ghosting». Ούτε να ψελλίζεις περί παρεξηγήσεων και τεχνικών λαθών…
Ο Μητσοτάκης το είπε καθαρά: η αξιολόγηση δεν είναι τιμωρία, είναι καθρέφτης. Και όσοι αρνούνται να δουν το είδωλό τους, μάλλον φοβούνται αυτό που θα δουν. Στα του παρασκηνίου, η πιο θερμή χειραψία που δόθηκε δεν ήταν με πολίτη, αλλά με τα 5 χρόνια του gov.gr, που θεωρείται από την ομάδα Ψηφιακής Διακυβέρνησης το πιο δυνατό χαρτί των εκλογών του ’27. Και μάλλον όχι άδικα: το κράτος μπορεί να σε θυμώνει, αλλά αν σε εξυπηρετεί από το κινητό, αρχίζεις να το ξανασκέφτεσαι.
Μικρή λεπτομέρεια με μεγάλο βάθος: το σήμα για την αναθεώρηση του άρθρου 103 δεν ήταν απλώς έμπνευση της στιγμής. Έρχεται φθινοπωρινός πολιτικός γύρος, και κάποιοι καρεκλοκένταυροι ίσως δυσκολευτούν να κρατηθούν στην έδρα τους. Έτσι δεν είναι;
Δεν μασάει
Ο Μάκης Βορίδης δεν μασάει – και πλέον το δείχνει ανοιχτά. Πήρε φόρα και ξεκαθάρισε πως το καλοκαίρι δεν θα είναι μόνο για μπάνια και φραπέ, αλλά και για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο μεταναστευτικό. Ιούνιο οι παράνομοι, Ιούλιο οι νόμιμοι, και Σεπτέμβρη – κράτα σημείωση – τα άσυλα στο μικροσκόπιο.
Τι εννοεί ο ποιητής; Ότι θα περάσουν από ψιλό κόσκινο όλες οι υποθέσεις Τούρκων που έχουν πάρει άσυλο με την αιτιολογία «με κυνηγάνε γιατί είμαι Γκιουλενιστής». Ιδίως μετά τα πιστολίδια στη Θεσσαλονίκη με τους μαφιόζους που φέρονται να είχαν τσεπώσει άσυλο από το ελληνικό κράτος. Ο Βορίδης δεν το είπε ευθέως, αλλά οι πληροφορίες λένε πως υπάρχει νευρικότητα στην Κατεχάκη για το τι έχει περάσει τα προηγούμενα χρόνια κάτω από τα ραντάρ.
Κι όσο για το Λιμενικό; Εκεί ο Βορίδης σήκωσε ασπίδα. Καμία ανοχή στην «αυθάδεια» των δικαιωματιστών, είπε εμμέσως, μιλώντας για “μάχη” που δίνουν τα στελέχη στα σύνορα. “Δεν είμαστε σε απογευματινό τσάι”, έριξε την ατάκα του, καρφώνοντας τους επικριτές. Κάθε πρωί λέει παίρνει sms από τον Αρχηγό του Λιμενικού – ναι, τέτοιο κοντρόλ – και μετράει αποτροπές εισόδων λες και είναι σκορ σε αγώνα.
Προσεχώς: ποινικοποίηση της παράνομης παραμονής, αυστηρότερα φίλτρα ασύλου και… μάχη χαρακωμάτων για τις επιστροφές. Ο Μάκης δεν πάει διακοπές – το μεταναστευτικό, λέει, θέλει πολιτική με δόντια. Και όσο για το φθινόπωρο… προβλέπεται δύσκολο.
Σινά με… υποσημειώσεις
Τι τρέχει τελικά με τη Μονή της Αγίας Αικατερίνης; Γιατί ξαφνικά ο Γεραπετρίτης πετάχτηκε Κάιρο για λίγες ώρες σαν να ‘ταν καλοκαιρινή πτήση τσάρτερ; Μου το σφύριξαν από νωρίς: η απόφαση του αιγυπτιακού δικαστηρίου άναψε φωτιές – και στην Αθήνα δεν είχαν κανέναν σκοπό να τις αφήσουν να σιγοκαίνε.
Το timing δεν ήταν τυχαίο: στο Μαξίμου δεν θέλουν να χαλάσει η συμφωνία Μητσοτάκη – Σίσι πριν καν στεγνώσει το μελάνι. Και σίγουρα όχι για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα, που ακουμπά θρησκευτική παράδος και γεωπολιτική ισχύ.
Ο Αιγύπτιος πρόεδρος φέρεται να καθησύχασε τον Γεραπετρίτη, αλλά στην Αθήνα δεν πείθονται πως το θέμα ήταν «παρεξήγηση». Αντίθετα, εντοπίζουν παραφωνίες σε επίπεδο γραφειοκρατίας ή και σκοπιμότητας που επιχειρούν να αποδομήσουν την επίσημη γραμμή. Εξ ου και η άμεση κινητοποίηση για μια νέα, καθαρή συμφωνία, που θα κατοχυρώνει και τη λατρευτική χρήση και την ιδιοκτησία της Μονής.
Μαθαίνω πως ήδη στο υπουργείο Εξωτερικών δουλεύουν προσχέδιο συμφωνίας με “σφραγίδα Σίσι” – με στόχο να πέσουν υπογραφές μέσα στον Ιούνιο. Γιατί όπως λέει και παλιός διπλωμάτης: «Στο Σινά, αν αφήσεις ένα άρθρο ασαφές, θα σου το κάνουν Fatwa».
Να σώσουν ο,τι σώζεται
Αφού δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν για το ποιος είναι αρχηγός και ποιος διαλύει ποιον, ΣΥΡΙΖΑ και Κασσελάκης βρήκαν κοινό έδαφος… στο στήσιμο Προανακριτικής. Με μια πρόταση που περισσότερο μοιάζει με κατηγορητήριο προεκλογικής καμπάνιας παρά με σοβαρή νομική πρωτοβουλία, επιχειρούν να μπλέξουν μέχρι και τον Πρωθυπουργό στα Τέμπη — γιατί αλλιώς πώς θα «γράψουν» στις κάμερες;
Αυτό που δεν λένε, είναι ότι πίσω από την κοινή πρόταση κρύβεται μια ξεκάθαρη στρατηγική επανασύνδεσης με το ακροατήριο της «οργής», μπας και διασωθεί κάτι από τα συντρίμμια του αριστερού χώρου. Και την ίδια στιγμή, ο Κασσελάκης βρίσκει ευκαιρία να θυμίσει την παρουσία του – έστω και με ξένα κόλλυβα. Πάντως, αν ψάχνουν συνένοχο για πολιτική κενολογία, τα βρήκαν.
Στην πράξη, κανείς δεν περιμένει πραγματικό αποτέλεσμα. Η «προανακριτική» είναι για τα δελτία των 8, όχι για τη Δικαιοσύνη. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ που φυλλοροεί και τον Κασσελάκη που ψάχνει αφήγημα, αρκεί η εικόνα. Έστω και θλιβερή.
Με το ίδιο παλιό σενάριο
Ο Αλέξης Τσίπρας επανέρχεται στο προσκήνιο, αλλά αντί να παρουσιάσει κάτι νέο, φέρνει μαζί του τις αποσκευές του παρελθόντος. Με ρητορική περί «βαλκανοποίησης» και φαντασιώσεις περί παγκόσμιου ρόλου, δείχνει πως δεν έμαθε τίποτα και δεν ξέχασε τίποτα. Η Κομισιόν βλέπει πρόοδο, εκείνος βλέπει κατάρρευση – γιατί αλλιώς πώς να δικαιολογήσει την επαναφορά του;
Η κριτική του μοιάζει περισσότερο με νοσταλγική επανάληψη της εποχής του 2015, παρά με ουσιαστική αντιπολίτευση. Ο Τσίπρας μιλά σαν να μην ήταν ποτέ πρωθυπουργός, σαν να μην ευθύνεται για τις κλειστές τράπεζες, το χαμένο ΑΕΠ, και τον ευτελισμό θεσμών και δικαιοσύνης. Δεν κάνει ούτε ένα βήμα αυτοκριτικής – ζητά ξανά εμπιστοσύνη, χωρίς να έχει πληρώσει πολιτικά για τα λάθη του.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι επιστρέφει, αλλά ότι επιστρέφει ίδιος. Κι όταν είσαι κόπια του παλιού σου εαυτού, δεν φέρνεις ελπίδα – φέρνεις μόνο τον ήχο μιας εποχής που οι περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν.
Το αφτί που δεν ιδρώνει
Στη Χαριλάου Τρικούπη επικρατεί πανικός με χαμόγελα – η χειρότερη δυνατή κατάσταση. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, λέει, χτύπησαν καμπανάκι… αλλά το αφτί του Νίκου δεν ιδρώνει. Με 12,4%, όχι απλώς δεν ανεβαίνει το κόμμα, αλλά τρώει και σκόνη από την Κωνσταντοπούλου, που συνεχίζει να τσιμπάει, έστω και με ελάχιστες απώλειες. Και να ’ταν μόνο αυτό…
Τα ταξίδια του προέδρου
Κι ενώ οι γκρίνιες χτυπάνε κόκκινο, ο πρόεδρος ετοιμάζει ταξίδια και δηλώσεις περί θρησκευτικής διπλωματίας. Μόνο που πίσω στην Αθήνα, αρκετοί σιγοψιθυρίζουν το εξής απλό: «Ωραία η Μονή Σινά, αλλά μήπως να σώσεις πρώτα το μαγαζί σου;»
Το θέμα της Μονής προσφέρει μια ευκαιρία για σοβαρή πολιτική κριτική στην κυβέρνηση – και ο Ανδρουλάκης το παίζει υπεύθυνος θεσμικός ηγέτης. Το πρόβλημα; Οι δικοί του δεν βλέπουν θεσμισμό. Βλέπουν αποφυγή. Αποφυγή της πραγματικότητας ότι το κόμμα δεν πείθει. Δεν έχει αφήγημα. Δεν έχει ρεύμα. Δεν έχει ούτε καν θυμό.
Το παρασκήνιο λέει πως οι στενοί του –οι λεγόμενοι «συνετοί ευρωπαϊστές»– του ζητάνε εδώ και βδομάδες να κάνει κάτι θεαματικό για να πάρει το κόμμα μπρος πριν τη ΔΕΘ. Αντί γι’ αυτό, όμως, μαθαίνω πως ετοιμάζονται… διορθωτικές αλλαγές εκ των έσω: «Αν δεν μπορείς να σηκώσεις τη δυναμική, τουλάχιστον άλλαξε τους ανθρώπους που τη φρενάρουν», λένε.
Ήδη έχουν ξεκινήσει συζητήσεις για πρόσωπα-κλειδιά στα επικοινωνιακά και στον κομματικό μηχανισμό. Κάποιοι βλέπουν στο βάθος ανασύνθεση του επιτελείου. Άλλοι ψιθυρίζουν ακόμα και οργανωτικό restart με άρωμα παλιού ΠΑΣΟΚ. Ξέρεις, από αυτό που μάζευε 300.000 στις κάλπες και όχι 3.000 στα events.
Και κάτι τελευταίο…
Στην ερώτηση «ποιον βλέπετε ως καταλληλότερο πρωθυπουργό;», ο Ανδρουλάκης πιάνει μονοψήφιο (9,3%) και κονταροχτυπιέται με τη Ζωή, που του φυσάει στο σβέρκο (9,2%). Αν συνεχίσει έτσι, φοβάμαι πως στη ΔΕΘ θα πρέπει να μοιράζουν και κουπόνι επιστροφής – γιατί ούτε εκεί θα πάει πολύς κόσμος. Ποιος να ενθουσιαστεί με μια πολιτική πρόταση που ακόμα… φορμάρεται;
Ξεκίνησε με φόρα
Ο όμιλος ΓΕΚ Τέρνα ξεκίνησε το 2025 με φόρα και… μετρητά που κάνουν τους ανταγωνιστές να ζαλίζονται: 1,48 δισ. στο ταμείο, που θα φουσκώσουν κι άλλο από συμφωνίες που ήδη τρέχουν και την… εκρηκτική Αττική Οδό. Και ναι, το ανεκτέλεστο έργων έσκασε στα 8,4 δισ. — χάρη σε μια σύμβαση ΒΟΑΚ που μπήκε στο παιχνίδι τελευταία στιγμή και ανέβασε το στοίχημα.
Πίσω από τις εντυπωσιακές αυξήσεις στα έσοδα (+49%) και κέρδη (+55%), κρύβεται μια στρατηγική που παίζει καθαρά στα… παρασκήνια: η Αττική Οδός «δίνει» μπάσιμο με 60 εκατ. και το deal ΗΡΩΝ – NRG μοιάζει να φέρνει ακόμα λεφτά στο ταμείο. Η κατασκευή ξαναμπαίνει δυνατά, με νέα έργα και ευνοϊκό καιρό να τρέχουν τον ρυθμό — αλλά οι insiders ξέρουν πως το πραγματικό στοίχημα είναι στις παραχωρήσεις που κρατάνε το χρυσό περιθώριο κέρδους.
Και μη νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα: τα κέρδη προ φόρων στα 29 εκατ. δεν φέρνουν πανηγύρια — οι αποσβέσεις και τα χρηματοοικονομικά κόβουν το τρελό momentum. Μα το μεγάλο ερώτημα που ψιθυρίζεται στα γραφεία; Πόσο γρήγορα θα «φορτώσει» ακόμα περισσότερα έργα ο όμιλος, για να κρατήσει την πρωτιά και να μην αφήσει περιθώρια στους ανταγωνιστές; Τα πουλάκια λένε ότι το 2025 θα είναι… καυτό.
