Αθήνα–Οδησσός με στάση στο μέλλον
Όσοι νομίζουν ότι ο Μητσοτάκης απλώς «κόβει κορδέλες» και κάνει δημόσιες σχέσεις, ας ρίξουν μια ματιά στο πρόγραμμα του: Οδησσός–Μολδαβία–Σουηδία μέσα σε 72 ώρες. Όχι για sightseeing, αλλά για να μπλέξει Ελλάδα, ευρωπαϊκά κονδύλια και… ελληνικές εταιρείες στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας. Ποντάρει όχι μόνο στο φιλότιμο, αλλά και στη στρατηγική. Όταν η Ευρώπη μοιράσει τις δουλειές, η Αθήνα δεν θέλει να βρεθεί με άδεια χέρια.
Μολδαβία calling – με χάρτη και μολύβι
Η διπλωματική επίσκεψη στο Κισινάου έχει ξεκάθαρο μήνυμα: Η Ελλάδα στηρίζει Μολδαβία και Ουκρανία, αλλά κρατά και το μπλοκάκι με τις ευρωπαϊκές προϋποθέσεις. Μεταρρυθμίσεις, δημοκρατία και ενεργειακή διασύνδεση είναι το τρίπτυχο που επαναλαμβάνεται από το Μαξίμου. Στο παρασκήνιο όμως, η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τις ελληνικές εταιρείες που θέλουν θέση σε ένα νέο ενεργειακό χάρτη, εκεί που τελειώνει η Ρωσία και αρχίζει η Ε.Ε.
Και μετά… Bilderberg για τα δύσκολα
Μετά τις επίσημες χειραψίες, ο Πρωθυπουργός θα περάσει κι από τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ στη Στοκχόλμη – εκεί που δεν μπαίνουν κάμερες, αλλά κλείνονται deals, συμμαχίες και στρατηγικές. Και μην ακούτε για θεωρίες συνωμοσίας – στο τραπέζι πέφτουν ευρωπαϊκές άμυνες, κινήσεις στο ΝΑΤΟ και σκληρές κουβέντες για την εποχή μετά τον πόλεμο. Ο Μητσοτάκης θέλει να δείξει ότι δεν είναι απλώς “τουρίστας της διεθνούς διπλωματίας”, αλλά παίκτης που κρατά και μολύβι και χάρτη.
Πρώτα το rebranding, μετά η κατάληψη
Στο παρασκήνιο της “προοδευτικής” ανασύνθεσης, λέγεται ότι κάποιοι προετοιμάζουν το έδαφος για το μεγάλο come back. Ο “Νυμφίος” έχει κλεισμένα δείπνα, τηλεφωνεί προσωπικά σε παλιούς συντρόφους (και μερικούς “εχθρούς”) και ρίχνει υπόγεια γέφυρες σε διάφορες πλευρές του κάμπου. Το μήνυμα που διακινείται σε κλειστά πηγαδάκια; Δεν ψάχνει στέγη – τη χτίζει από την αρχή. Με άλλο όνομα, άλλο λογότυπο και πολύ πιο… ασιατική γεωπολιτική διάθεση.
Το ΠΑΣΟΚ βλέπει και σωπαίνει
Στο ΠΑΣΟΚ, όσοι έχουν απομείνει να «φυλάνε Θερμοπύλες», ξέρουν τι έρχεται. Αλλά κάνουν ότι δεν το βλέπουν. Μερικοί προσπαθούν να δείξουν πως είναι ανοιχτοί στο “διάλογο της παράταξης”, αλλά στην πραγματικότητα κοιτούν το ημερολόγιο και μετρούν μέρες μέχρι το επόμενο φιάσκο. Γιατί αν το σχέδιο Τσίπρα πάρει μπρος, δεν θα μείνει ούτε η ταμπέλα στην Χαριλάου Τρικούπη.
Φαντάσματα και προφητείες
Το πιο ειρωνικό; Κάποιοι στη Νέα Δημοκρατία τρίβουν τα χέρια τους. Όχι γιατί φοβούνται το νέο εγχείρημα, αλλά γιατί ποντάρουν σε νέα διάσπαση και ακόμα πιο ρηχή αντιπολίτευση. Όπως μου είπε άνθρωπος που ξέρει πρόσωπα και πράγματα: «Αν τους αφήσουμε ήσυχους, θα αυτοδιαλυθούν καλύτερα απ’ ό,τι αν τους χτυπήσουμε». Το μόνο που μένει είναι να δούμε αν το νέο project θα φέρει “ελπίδα” ή άλλη μια μεγάλη πολιτική απάτη με κινεζική επίγευση.
Ο Σκρέκας, το γραφείο της Βουλής και το νέο «κουμπί» του συστήματος
Δεν είναι μυστικό πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψάχνει πρόσωπα «χαμηλού θορύβου, υψηλής αξιοπιστίας» για να τρέξουν το κομματικό σύστημα στην τελική ευθεία της τετραετίας. Και κάπου εδώ μπαίνει ο Κώστας Σκρέκας – τεχνοκρατικός, πειθαρχημένος και πάντα «available». Η συνάντηση στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνείας. Η δουλειά έχει κλείσει, το μόνο που μένει είναι να σηκωθούν τα χέρια τη Δευτέρα στη γαλάζια Πολιτική Επιτροπή.
Το timing δεν είναι τυχαίο
Η εκλογή νέου γραμματέα δρομολογείται την ώρα που το Μαξίμου χτίζει το αφήγημα «σταθερότητα, συνέχεια, οργάνωση». Ο Μητσοτάκης ξέρει πως όσο πλησιάζει το 2027, τόσο το κόμμα πρέπει να μοιάζει με μηχανή παραγωγής πολιτικής και όχι με άθροισμα βουλευτικών γραφείων. Και ο Σκρέκας –χωρίς βαρίδια και ομάδες πίεσης– θεωρείται ο ιδανικός για να κρατήσει το τιμόνι στην πορεία προς τις κάλπες.
Μήνυμα και προς τα εσωκομματικά
Για τους παροικούντες την Πειραιώς, η επιλογή δεν είναι μόνο οργανωτική, είναι και σημειολογική. Μήνυμα καθαρό: δεν παίζουμε εσωκομματικά, κοιτάμε μπροστά. Και όσοι ετοιμάζονταν για… καλοκαιρινές φιλοδοξίες, ας το ξανασκεφτούν.
Ζωή και… νεκροί
Η Ζωή το ξανάκανε. Όταν στη Βουλή συζητούνται ζωτικά θέματα, όπως ο ΚΟΚ και τα τροχαία-σφαγεία, εκείνη πετάγεται σαν το φάντασμα της πολιτικής εκμετάλλευσης, κρατώντας –τι άλλο;– άλλη μια τραγική μάνα από το χέρι. Τρίτη σερί φορά. Μάνες σε ρόλο κομματικής ντουντούκας. Στο τέλος θα τις αριθμεί όπως τα ψηφοδέλτια: τραγωδία 1, 2, 3…
Συγκίνηση ή στρατηγική;
Στα έδρανα το μουρμουρητό ήταν ηχηρότερο από την ομιλία της. «Έχει καταντήσει ανήθικο», έλεγε γαλάζιος βουλευτής. Ακόμα και στην Αριστερά αρχίζουν και στραβοκοιτούν. Δεν είναι πολιτική στάση, είναι reality grief politics. Και η “Μπάρμπι της Δικαιοσύνης” φαίνεται να πιστεύει ότι η λύση για τα τροχαία είναι η αιώνια οργή, όχι ο ΚΟΚ.
Το ερώτημα που αιωρείται
Πόσες μανάδες ακόμη θα δούμε στο βήμα της Βουλής πριν πειστεί κάποιος πως κάτι δεν πάει καλά; Πριν το πολιτικό εκκρεμές πάψει να αιωρείται ανάμεσα στη νομιμότητα και στο δακρύβρεχτο activism. Γιατί αν η Ζωή συνεχίσει έτσι, σε λίγο θα ζητάει Προανακριτική και για τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Με… βασικό ύποπτο το ΚΤΕΛ Καλαμάτας.
Το “κλειδί” του Αλέξη και το λουκέτο της σοβαρότητας
Όχι, δεν ίδρυσε (ακόμα) κόμμα, αλλά έβγαλε το μανιφέστο του Πατριώτη. Ο Τσίπρας ανακάλυψε σύνορα, πατρίδα, ακόμη και τη λέξη «ασφάλεια» – όλα όσα κάποτε λοιδορούσε. Λες και αποφάσισε να κάνει rebranding από Ζίζεκ σε… Μπακογιάννη. Πίσω από το λογύδριο, όμως, οι παλιοί ΣΥΡΙΖαίοι κρατούσαν σημειώσεις και επιφυλάξεις: δεν βλέπουν κόμμα, βλέπουν σόλο performance.
“Νέος πατριωτισμός” με παλιές συνταγές
Στο ακροατήριο χειροκρότησαν κυρίως όσοι ελπίζουν να έχουν θέση στο επόμενο «σχήμα». Κάποιοι λένε πως οι διεργασίες προχωρούν, πως οι “κομμένοι” του Κασελάκη και οι “νοσταλγοί” του 2015 έχουν ήδη δώσει ραντεβού. Άλλοι, πιο ψύχραιμοι, σχολιάζουν: «αν αυτό είναι το νέο, φαντάσου το παλιό».
Το παρασκήνιο έχει ήδη γραφτεί
Ο Αλέξης προανήγγειλε το κόμμα χωρίς να το λέει, αλλά όλοι ξέρουν πως το ρολόι μετράει αντίστροφα. Όσο ο Κασελάκης παλεύει με τα νεύρα του και το ΠΑΣΟΚ με το… ΠΑΣΟΚ, κάποιοι βλέπουν στον Τσίπρα τη “χρυσή εφεδρεία”. Το μόνο πρόβλημα; Δεν υπάρχει χρυσός. Μόνο εφεδρείες.
Μικρές, αθόρυβες και… έτοιμες για σπριντ;
Στο Χρηματιστήριο μυρίζει κάτι. Όχι πυρίτιδα, αλλά growth. Και όχι από τα μεγάλα ονόματα – αυτά τα ξέρουμε και τα έχουμε ακούσει δεκάδες φορές από τις διοικήσεις. Το ενδιαφέρον κρύβεται αλλού: σε μικρότερες εισηγμένες, που δείχνουν σημάδια αφύπνισης, άλλοτε με αλλαγές ιδιοκτησίας (βλ. Intertek, Κυριακούλης), άλλοτε με δειλές επαφές με χρηματιστές που μυρίστηκαν «λαβράκι» σε χαμηλές διασπορές.
Προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι
Οι insiders λένε πως υπάρχουν ήδη κλειστές κουβέντες για αυξήσεις κεφαλαίου – όχι απαραίτητα για ρευστότητα, αλλά για «ξεκλείδωμα» συμμετοχής στο ταμπλό. Η αγορά διψάει για νέες ιστορίες και οι μικρές εταιρείες το ξέρουν. Όποιος έχει αξιόλογο business plan και δεν φοβάται να βγει μπροστά, μπορεί να κλέψει την παράσταση. Αρκεί να υπάρχει το στόρι. Όχι άλλο «ανάπτυξη μέσω εσωστρέφειας».
Μια σπίθα θέλει ο πίνακας
Οι επενδυτές παρακολουθούν. Οι πιο ψαγμένοι ξέρουν ποιες εταιρείες έχουν assets, ποιες έχουν διοικήσεις με όρεξη, και ποιες είναι απλώς φθηνές χωρίς λόγο. Αν μετουσιωθεί αυτή η κινητικότητα σε πραγματικό αφήγημα, τότε ο πίνακας μπορεί να δει μικρές-μεσαίες να τραβούν φως από τις βαριές καμπάνες. Και τότε, ας προσέχουν οι «μεγάλοι» – γιατί τα πιο εντυπωσιακά ράλι ξεκινούν από σιγή.
