Δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή εφημερίδα Ipaper
Επιμέλεια: Μάρθα Λεκκάκου
Ογδόντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εκείνο το «Ποτέ ξανά!» δεν ισχύει πια. Στην πραγματικότητα δεν ίσχυσε ποτέ, αφού αμέσως μετά την λήξη εκείνου του πολέμου ξεκίνησε η «φάμπρικα» αυτών που κατ’ ευφημισμόν ονομάστηκαν «πόλεμοι της Ειρήνης».
Η ίδια η σύγχρονη μεσανατολική τραγωδία – ένα αιματηρό και επικίνδυνο κεφάλαιο της οποίας ζούμε και σήμερα – ξεκίνησε μετά το τέλος του πολέμου.
Χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει η ετήσια έκθεση του Νορβηγικού Ινστιτούτου για την Ειρήνη κάνει τον απολογισμό των πολέμων στον κόσμο και καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: Χρονιά-ρεκόρ μετά το 1946!
Χρονιά-ρεκόρ ήταν το 2023, χρονιά-ρεκόρ (δηλαδή με περισσότερους πολέμους από το ρεκόρ του 2023) και το 2024.
Πληροφορηθήκαμε έτσι ότι το 2024 έκλεισε με 61 πολεμικές συγκρούσεις σε 36 χώρες. Αν σ’ αυτές προσθέσουμε και τις εμφύλιες συρράξεις που συχνά διεξάγονται παράλληλα με τους διακρατικούς πολέμους, καθώς και τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων, τότε ξεπερνάμε τους 200 πολέμους σε όλον τον κόσμο.
Σε όλους αυτούς τους πολέμους χάνονται στρατιώτες (μόνο στον πόλεμο της Ουκρανίας έχουν μέχρι στιγμής σκοτωθεί 1 εκ. Ρώσοι και σχεδόν μισό εκ. Ουκρανοί), αλλά και άμαχοι. Οικογένειες ξεκληρίζονται ή εκτοπίζονται παίρνοντας τον δρόμο της προσφυγιάς, γυναίκες βιάζονται, παιδιά σκοτώνονται, εκτοπίζονται, υποφέρουν από οξύ υποσιτισμό, βρίσκονται εκτός σχολείου, στρατολογούνται από ένοπλες ομάδες και ριζοσπαστικοποιούνται, με αποτέλεσμα να εργαλειοποιούνται από την τρομοκρατία.
Σύμφωνα με τη UNICEF σχεδόν 500 εκ. παιδιά ζουν σε εμπόλεμες περιοχές. Στο Σαχέλ υπάρχουν 2 εκ. παιδιά-πρόσφυγες, στο Σουδάν 3,2 εκ. παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από οξύ υποσιτισμό, άλλο ένα εκ. σε Νιγηρία και Αιθιοπία, τα εκτοπισμένα Ουκρανόπουλα υπολογίζονται σε 2,5 εκ. η σεξουαλική βία κατά των παιδιών έχει αυξηθεί κατά 1.00%.
Το πρόβλημα είναι πως πολλοί από αυτούς που έχουν την τύχη να ζουν σε χώρες που δεν ζουν την φρίκη και τα δεινά του πολέμου, έχουν σπεύσει να φορέσουν το πηλήκιο κάποιου στρατοπέδου των «πολέμων των άλλων». Δηλαδή, διαλέγουν στρατόπεδο.
Υπερασπίζονται τους μεν και αδιαφορούν για τα δεινά των δε.
Λένε ότι τάσσονται υπέρ της Ειρήνης, αλλά αδιαφορούν για τους περισσότερους από τους πολέμους.
Διακηρύσσουν ότι τάσσονται κατά της τρομοκρατίας, αλλά στην πράξη υπερασπίζονται τους φανατικούς και τους εξτρεμιστές.
Με λίγα λόγια εθελοτυφλούν σκόπιμα προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές επιδιώξεις.
Στην πραγματικότητα δεν είναι ανθρωπιστές, απλά εργαλειοποιούν τον πόνο των ανθρώπων υπέρ πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Όταν, όμως, συμβαίνει αυτό, χάνεται η κοινή λογική.
Γιατί μπορεί ο κόσμος μας να έχει γίνει εξαιρετικά σύνθετος, μπορεί να έχει κυριολεκτικά ανοίξει η πόρτα του φρενοκομείου, αλλά κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες, μέσα σ’ αυτήν την απόλυτη παράνοια, το μεγάλο στοίχημα είναι να μην χαθεί η κοινή λογική.
Και η κοινή λογική κάνει πάντα τα πράγματα απλά!
Γιατί είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε στο πολύ απλό;
Για την περίπτωση του Παλαιστινιακού να εφαρμοστούν οι αποφάσεις του ΟΗΕ, να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αλλά και να επιστραφούν οι όμηροι και να αφοπλιστεί η Χαμάς και να υπάρξουν εγγυήσεις ασφαλείας για το Ισραήλ. Δεν αρκεί να λένε κάποιοι – πολύ βιαστικά είναι η αλήθεια, σχεδόν σα να μην θέλουν να ακουστούν – ότι η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση, αλλά να μην ζητούν τον αφοπλισμό της. Το ζητά ο Παλαιστίνιος ηγέτης Αμπού Αμπάς, επομένως τι πρόβλημα έχουν οι δήθεν «ειρηνιστές»; Μήπως απλά έχουν διαλέξει στρατόπεδο;
Για το Ιράν: Ναι στην εκεχειρία, αλλά το Ιράν δεν πρέπει να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Το λένε όλοι σε όλη την Ευρώπη, σε όλον τον κόσμο. Το έλεγε ο Ομπάμα, το λέει σήμερα και το γερμανικό κόμμα της Αριστεράς, το Ντι Λίνκε.
Και επιτέλους, τι μικρομεγαλισμός είναι αυτός; Μόνο εδώ στην Ελλάδα έχουμε πάντα εύκολες λύσεις για δύσκολα προβλήματα;
Εμφανίζονται διάφορα κόμματα τα οποία κάνουν προτάσεις για το Μεσανατολικό, υποστηρίζοντας ότι έχουν τη λύση! Με πρώτον τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Φάμελλο.
Θέλουν να μας πουν δηλαδή ότι μετά από 80 σχεδόν χρόνια πολέμων στην περιοχή, μετά από 800 Αποφάσεις του ΟΗΕ και δύο Νομπέλ Ειρήνης, ουδείς άλλος κατάφερε να λύσει το Μεσανατολικό, αλλά… θα το λύσει ο Φάμελλος! Ο οποίος επαναλαμβάνει διάφορα φληναφήματα του τύπου «η λύση είναι πάντα η ειρήνη και η πρόοδος»!
Και όταν τον ρωτάνε αν το Ιράν πρέπει να αποκτήσει ατομική βόμβα (που έχει δηλώσει ότι θα την χρησιμοποιήσει κατά του Ισραήλ) υπεκφεύγει μιλώντας γενικά για «απαλλαγή της Μέσης Ανατολής από όπλα μαζικής καταστροφής»!
Μιλάμε για αδιανόητα πράγματα…
