Γερμανική “ένεση” στον ΟΣΕ
Σε απόλυτη σιγή και υπό στενή καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Κυρανάκη, το υπουργείο Υποδομών κλείνει ένα από τα σημαντικότερα deals μετά τα Τέμπη: η Deutsche Bahn είναι μια ανάσα από το να γίνει ο «τεχνικός εγκέφαλος» του ΟΣΕ, φέρνοντας know-how, μηχανισμούς ασφαλείας, και ένα γερμανικού τύπου manual λειτουργίας που λείπει δραματικά από τον ελληνικό σιδηρόδρομο. Το project «rebirth» του ΟΣΕ έχει το πράσινο φως του Μαξίμου και, όπως ψιθυρίζεται, την προσωπική σφραγίδα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η είσοδος 30 Γερμανών τεχνοκρατών σε κομβικές θέσεις του οργανισμού —σε ρόλο «σκιών» πίσω από κάθε ελληνικό στέλεχος— δείχνει ότι το κυβερνητικό σχέδιο δεν είναι μια ακόμη επικοινωνιακή αναδιάρθρωση. Στόχος είναι ένα πλήρως λειτουργικό σιδηροδρομικό σύστημα, ευθυγραμμισμένο με τις προδιαγραφές της κεντρικής Ευρώπης. Μάλιστα, σύμφωνα με πηγή με γνώση των συνομιλιών, ο ίδιος ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ενημερώνεται ανά τακτά διαστήματα για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων.
Κι αν όλα πάνε βάσει σχεδίου, μέσα στο 2026, η Ελλάδα θα διαθέτει έναν ΟΣΕ που θα λειτουργεί με ψηφιακή παρακολούθηση υποδομών, ΑΙ-based συντήρηση, ευρωπαϊκό πλαίσιο εκπαίδευσης προσωπικού και πάνω απ’ όλα – κανένα περιθώριο για άλλο Τέμπη. Οι υπογραφές, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, μπορεί να πέσουν ακόμη και μέσα στον Ιούλιο. Μία κίνηση-στοίχημα που μπορεί να γίνει game changer για τη δημόσια εικόνα του σιδηροδρόμου – και όχι μόνο.
Πίστη, παράδοση και γεωπολιτικά μηνύματα
Δεν ήταν μια απλή επίσκεψη ευλάβειας στο Περιβόλι της Παναγίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέβηκε στον Άθω με πλήρη πολιτική ατζέντα, έχοντας κατά νου όχι μόνο το συμβολικό αλλά και το γεωπολιτικό βάρος του Αγίου Όρους. Όσοι βρέθηκαν στις Καρυές μιλούν για έναν Πρωθυπουργό που απέπνεε αποφασιστικότητα και συνέπεια απέναντι σε μια παράδοση που δεν θέλει απλώς να τιμήσει – αλλά να ενσωματώσει στη νέα του αφήγηση. Με τα 100 εκατ. ευρώ ως “επιστολή προθέσεων”, η κυβέρνηση επενδύει όχι μόνο σε αποκαταστάσεις, αλλά σε κάτι ευρύτερο: έναν «ήπιο γεωπολιτικό πόλο» με διεθνές κύρος και έντονο ορθόδοξο αποτύπωμα.
Το παρασκήνιο λέει πως οι συζητήσεις με την Ιερά Κοινότητα άγγιξαν και πιο… διεθνή θέματα: από την παρουσία ρωσικών μοναχών, μέχρι τις προκλήσεις ασφαλείας στο Αιγαίο και τη θέση της Ελλάδας ως σταθεροποιητικού παράγοντα εν μέσω ταραγμένων καιρών. Η επίσκεψη αυτή, λένε όσοι ξέρουν, είχε το βλέμμα και στην Ανατολή και στη Δύση, με σαφή στόχο να διαμηνυθεί πως η ελληνική ηγεσία δεν εγκαταλείπει τις πνευματικές ρίζες του Έθνους την ώρα που διεκδικεί ρόλο στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο στερέωμα.
«Η πρόοδος δεν σημαίνει λήθη και η παράδοση δεν σημαίνει ακινησία» – φράση-κλειδί που αποτυπώνει πλήρως την ισορροπία που επιχειρεί ο Μητσοτάκης: ανάμεσα στον ψηφιακό μετασχηματισμό και το λιβάνι, ανάμεσα στο Ταμείο Ανάκαμψης και τις καμπάνες της Σιμωνόπετρας. Και, όπως λένε συνεργάτες του, η φετινή επίσκεψη ίσως ήταν η πιο ουσιαστική του – όχι για τις φωτογραφίες, αλλά για το μήνυμα ότι σε έναν ρευστό κόσμο, η Ελλάδα μπορεί να πηγαίνει μπροστά, χωρίς να χάνει τον άξονά της.
Του κάνουν γενική – αλλά ο λεκές Τσίπρας δεν φεύγει
Σαν να άνοιξε ξαφνικά το πιο περίεργο πλυντήριο της Μεταπολίτευσης. Ποιοι εμφανίζουν τώρα τα «χαμένα πρακτικά» του 2015 και για ποιον λόγο; Για να λευκάνουν εκείνον που οδήγησε τη χώρα στα capital controls, στο τρίτο – και βαρύτερο – μνημόνιο και στη μισή έξοδο από την Ε.Ε.; Όσο και να θέλουν να τον σερβίρουν ξανά σαν «σοβαρό συνομιλητή της Δύσης», ο λεκές του 2015 δεν φεύγει. Ούτε με 29 κατασκευαστές πλυντηρίων, ούτε με τις ευλογίες της Άνγκελα. Άλλωστε, ποιος ξεχνά τι έψαχνε ο Βαρουφάκης στη Μόσχα;
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, πάντως, λέγεται ότι οι νταραβεριτζήδες της διαπλοκής που κάποτε στήριξαν τον Κασσελάκη, και στη συνέχεια… γύρισαν το βλέμμα προς τον Ανδρουλάκη, καταλήγουν ξανά στον «παλιό γνώριμο»: τον Τσίπρα σε έκδοση 2.0, καθαρό από… συνεργάτες, βουτηγμένο όμως στις ίδιες αυταπάτες. Κάποιοι βλέπουν εκεί τον επόμενο «μοχλό» πίεσης για ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά τα πλυντήρια τους… άργησαν. Και στον κόσμο, μυρίζει ακόμα καμένο λάστιχο από το δημοψήφισμα-φιάσκο του 2015.
Τα θύματα του “ΟΧΙ” και η ιέρεια της καρδούλας
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια της Πλεύσης: η Ζωή αποφάσισε να ξαναφορέσει τον μανδύα της αδικημένης Παρθένας του 2015 και να μιλήσει για τα “θύματα” του δημοψηφίσματος. Εκείνους δηλαδή που πίστεψαν στο ΟΧΙ και έφαγαν τη σφαλιάρα του τρίτου μνημονίου από Τσίπρα–Καμμένο με soundtrack Ραχήλ να ουρλιάζει «τα τρακτέρ πάνε στις Βρυξέλλες». Τώρα η Ζωή εμφανίζεται με στόμφο “Παλαιάς Διαθήκης” να κραδαίνει το πολιτικό πτώμα του δημοψηφίσματος και να καλεί τους πιστούς του “ανόθευτου ΟΧΙ” να σηκωθούν από τον καναπέ. Να κάνουν τι δηλαδή; Να τη στείλουν ξανά στη Βουλή για να κάνει την αντιπολίτευση πιο αντιπολίτευση κι από την αντιπολίτευση.
Πίσω όμως από τις μεγάλες κουβέντες περί “εσχάτης προδοσίας”, “παράνομων συμφωνιών” και “εκβιασμών”, αυτό που βλέπει κανείς είναι μια κυνική εργαλειοποίηση της συλλογικής ψευδαίσθησης του 2015. Η Ζωή δεν μιλά πια για realpolitik – δεν την αφορά. Τη νοιάζει το προσωπικό της momentum, το δικό της 5% να μην πάει χαμένο και οι “εραστές της άρνησης” να έχουν κάπου να ακουμπήσουν. Εδώ που τα λέμε, με τον Αλέξη να επιστρέφει ρετουσαρισμένος σαν επενδυτικός σύμβουλος του Νταβός, η Ζωή είναι το μόνο αυθεντικό κατάλοιπο του παλιού καλού λαϊκισμού – εκείνου με τις κραυγές, τα δάκρυα, τις συνταγματικές ερμηνείες αλά καρτ και το βλέμμα της Ιωάννας της Λωραίνης που μόλις έφαγε ban από το Facebook.
Το πρόβλημα; Ότι αυτός ο “αντισυστημισμός της καρδιάς” δεν είναι πια αθώος. Είναι τοξικός, διασπαστικός και επικίνδυνος. Η Ζωή επενδύει ακριβώς σε αυτό: στη ρητορική του “όλοι προδότες, εγώ η μία”, στο μίσος που πουλάει ακριβά στο Twitter, και στις αναρτήσεις με φόντο Άρειο Πάγο και καημό. Τώρα που ο Τσίπρας φοράει κουστούμι και μιλά για ΕΣΠΑ, η Ζωή είναι το πολιτικό φάντασμα της εποχής που κάποιοι θέλουν να ξανακάνουν εφιάλτη. Και το χειρότερο; Το κάνει με χαμόγελο και καρδούλα.
Μαύρο χρήμα με πράσινη σφραγίδα;
Έπιασε δουλειά ο Βουρλιώτης και κάποιοι έχουν αρχίσει ήδη να ιδρώνουν στα βόρεια και νότια του κάμπου. Το σκάνδαλο των επιδοτήσεων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ ανοίγει βαρέλι χωρίς πάτο: αγροτο-κτηνοτρόφοι φαντομάδες, «ευφυείς» επιδοτούμενοι που έβαζαν πρόβατα σε Excel και χωράφια σε PowerPoint, αλλά και πολιτικά πρόσωπα – με πρώην υπουργούς και βουλευτές στη λίστα – που έβαζαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή. Άραγε, πόσοι “αυτοδημιούργητοι” περιφερειακοί παράγοντες θα χρειαστούν επειγόντως φοροτεχνικό;
Η Αρχή για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος ξεκινά ξεσκόνισμα δεκαετίας, με τον Χαράλαμπο Βουρλιώτη να κοιτά καταθέσεις, θυρίδες και χωράφια που δεν… πατήθηκαν ποτέ. Ήδη έχουν φτάσει στις λίστες της ΑΑΔΕ διασταυρωμένα στοιχεία – και όπως μαθαίνουμε, κάποιες «παραπολιτικές» συγγένειες που φτάνουν μέχρι και σε βουλευτικά γραφεία δεν περνούν απαρατήρητες. Το ερώτημα είναι: οι αρμόδιοι του ΟΠΕΚΕΠΕ που ενέκριναν τις επιδοτήσεις χωρίς ελέγχους θα παραμείνουν “άφωνοι” ή θα αρχίσουν να τραγουδάνε;
Κι επειδή ο Βουρλιώτης δεν παίζει – ειδικά όταν υπογράφει μνημόνια συνεργασίας με την Κοβέσι – να περιμένετε εκπλήξεις. Η λέξη «δέσμευση» παίζει ήδη δυνατά στα σενάρια των επόμενων ημερών: καταθέσεις, ακίνητα, ακόμα και θυρίδες με «βιολογικά προϊόντα». Όπως λένε τα πουλάκια στο Λουξεμβούργο, αυτή η υπόθεση δεν είναι ούτε “τοπικό” σκάνδαλο ούτε «λάθος διαχείρισης». Είναι κάτι πολύ πιο οργανωμένο. Και ίσως τελικά να μην αφορά μόνο χρήμα – αλλά και πολιτικές καριέρες που φτιάχτηκαν πάνω σε… ψεύτικα στρέμματα.
Καύσιμο ή Καύσωνας;
Το 2027 αλλάζει τα πάντα για την αγορά, και κάποιοι ιδρώνουν ήδη
Στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΙΝΟΙΛ, ο Γιάννης Αληγιζάκης δεν μάσησε τα λόγια του: το 2027 έρχεται σαν τσουνάμι για την αγορά καυσίμων. Και δεν είναι μεταφορά. Είναι ETS2. Δηλαδή, τέλη ρύπων – αλλά όχι όπως τα ξέραμε. Βενζίνη, ντίζελ και θέρμανση μπαίνουν στο χρηματιστήριο εκπομπών. Και οι τιμές που πέταξε στο τραπέζι ο πρόεδρος του ΣΕΕΠΕ ήταν κάτι παραπάνω από προειδοποίηση: 102 ευρώ το κυβικό στη βενζίνη, 113 στο ντίζελ, 140 στο μαζούτ. Δηλαδή, 800 εκατομμύρια στον αέρα – και στις τσέπες του καταναλωτή.
Όπως γνωρίζω, οι μεγάλοι του κλάδου έχουν πιάσει ήδη το υπονοούμενο. Όποιος δεν κάνει στροφή τώρα στα «πράσινα», το πολύ σε 2 χρόνια θα ψάχνει εξαγορά ή συγχώνευση. Τα νέα δεδομένα ανοίγουν πόρτες για consolidation, αλλαγή στο retail, αλλά και ξαναμοίρασμα της πίτας. Το shift είναι τεχνολογικό αλλά και στρατηγικό. Δεν είναι τυχαίο πως κάποια funds με… ευαισθησία στο ESG ρίχνουν διακριτικές ματιές σε μεσαίους παίκτες που δεν έχουν σχέδιο Β.
Κι αν το 2023 και το 2024 ήταν η πρόβα για την ενεργειακή μετάβαση, το 2027 θα είναι η πρεμιέρα. Με ένα ερώτημα να πλανάται: ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο – ο κλάδος ή ο καταναλωτής; Και φυσικά, ποιοι θα κλείσουν τα φώτα στο πάρτι των συμβατικών καυσίμων…
Κρητικός… μαύρος χρυσός και παγκόσμιο παζάρι
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια: οι σεισμοί στην Κρήτη δεν είναι όλοι φυσικοί. Κάποιοι χτυπάνε… υπογείως και γεωπολιτικά. Τα θαλάσσια οικόπεδα Ι και ΙΙ έχουν πάρει ξανά φωτιά – όχι από γεωτρήσεις, αλλά από ενδιαφέρον. Η Chevron έσπασε τον πάγο και τώρα, πολυεθνικοί κολοσσοί κάνουν ντου στην ΕΔΕΥΕΠ και στο ΥΠΕΝ, ζητώντας δεδομένα, σεισμικά και πολιτικά.
Στα χαρτιά, όλα κυλούν θεσμικά. Πίσω από τις κουρτίνες όμως, οι επαφές υψηλού επιπέδου έχουν ήδη ξεκινήσει, με κάποιες πρεσβείες να… βάζουν πλάτη. Η HELLENiQ ENERGY παίζει ανοιχτά – θέλει κι άλλο κομμάτι από την πίτα, ακόμα και με νέα «συμπαιγνία». Και η περιοχή «Νότια της Πελοποννήσου»; Εκεί γίνεται της… Μακρονήσου. Το βλέπουν και οι Αμερικανοί, το ψιθυρίζουν και οι Γάλλοι.
Σημειώστε το: αν όλα πάνε όπως δείχνει το παρασκήνιο, οι επίσημες ανακοινώσεις θα έρθουν πριν τελειώσει το καλοκαίρι. Όχι μόνο για έρευνες, αλλά και για… νέες ισορροπίες στον χάρτη του ενεργειακού real estate της Αν. Μεσογείου. Και τότε, κάποιοι θα χρειαστούν μεγαλύτερους χάρτες και πιο δυνατούς συμμάχους.
