SAFE, αλλά όχι για το ΠΑΣΟΚ
Μόλις ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε ένταξη στο SAFE, άναψαν τα… φώτα πανικού στη Χαριλάου Τρικούπη. Το αντιπολιτευτικό αφήγημα για «εθνική απουσία» έλιωσε στο πρώτο φως της πραγματικότητας. Και ξαφνικά, το πρόβλημα έγινε ο… Δένδιας.
Ο υπουργός Άμυνας – με το γνωστό ύφος του – έριξε καρφιά χωρίς να σηκώσει φωνή: μην παίζετε πολιτικά παιχνίδια με τα εξοπλιστικά, γιατί κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ θυμούνται ακόμα τις χειροπέδες. Εξήγησε ότι η συμμετοχή στο SAFE ήταν απόφαση κοινής λογικής και δημοσιονομικής ευθύνης. Αλλά κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ το ψάχνουν στα… πρακτικά της Βουλής.
Το παρασκήνιο λέει πως ο Δένδιας δεν μάσησε και ξεκαθάρισε εντός και εκτός Αμύνης: «Δεν υπάρχει βέτο στο SAFE, μην πουλάτε πατριωτισμό εκεί που χρειάζεται τεχνογνωσία». Πληροφορίες μου λένε ότι κάποιοι σύμβουλοι στο Μαξίμου χαμογέλασαν – και κάποιοι άλλοι στην αντιπολίτευση το κατάπιαν… χωρίς νερό.
450 εκατ. και δύο υπουργοί στη Θεσσαλία
Μαθαίνω πως στη Θεσσαλία δεν πήγαν απλώς για «αυτοψία» οι Χρ. Δήμας και Κ. Κυρανάκης, αλλά για να κλειδώσουν κάτι πολύ μεγαλύτερο. Το project των 450 εκατ. για την αποκατάσταση της γραμμής Αθήνας–Θεσσαλονίκης και των τοπικών συνδέσεων δεν είναι απλώς ένα τεχνικό στοίχημα – είναι και πολιτικό. Και όσοι καταλαβαίνουν, καταλαβαίνουν.
Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι το 2026 η γραμμή θα είναι διπλή, ασφαλής και βιτρίνα. Εξ ου και η παρουσία Κυρανάκη – όχι μόνο για τις δηλώσεις, αλλά και για τις ερωτήσεις πίσω από τις κάμερες. Ποιος παραδίδει τι, πότε, και με ποιο backup plan.
Στο παρασκήνιο, λέγεται ότι το στοίχημα των σιδηροδρόμων έχει μπει στο «προεδρικό monitoring». Μετά τον Daniel και το τραύμα των Τεμπών, δεν υπάρχει χώρος για δεύτερες καθυστερήσεις. Οι εργολαβίες έχουν πάρει αυστηρά deadlines – και το Μαξίμου κρατά ρολόι.
Από τις selfie στα ψηφοδέλτια;
Ποσοστό 15% για υποψήφιους κάτω των 35 ετών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση; Το άνοιγμα του δημόσιου διαλόγου για θεσμοθέτηση νεανικής ποσόστωσης έχει ξεκινήσει χαμηλόφωνα – αλλά όχι άτονα. Το σπρώχνουν κάποιοι σοβαροί παίκτες στο παρασκήνιο, με το βλέμμα στις αυτοδιοικητικές του 2029. Και όχι, δεν είναι μόνο… πρώην πρόεδροι 15μελών.
Στις συσκέψεις της κυβερνητικής το θέμα έπεσε ήδη στο τραπέζι με εισηγήσεις τύπου: «οι νέοι είναι μεν αόρατοι, αλλά κι αν εμφανιστούν, μπορεί να ‘ναι μαζί μας». Κάποιοι πιο παλιοί βέβαια ανησυχούν – «θα γεμίσουν οι λίστες TikTokers», έλεγε βουλευτής της περιφέρειας. Αλλά άλλοι βλέπουν ευκαιρία: να μπει νέο αίμα, να τραβηχτούν ψηφοφόροι που δεν πάνε καν στις κάλπες.
Το ερώτημα παραμένει: πρόκειται για γνήσια πολιτική ενίσχυση ή για επιδοτούμενη είσοδο νέων στην… αγορά της αυτοδιοίκησης; Και ποιος θα βάλει το πλαίσιο ώστε να μη γίνει απλώς ανανέωση προσώπων αλλά ουσίας; Μέχρι τότε, οι νέοι παίζουν ρόλο κομπάρσου σε ένα έργο που υπόσχεται συμμετοχή – αλλά μοιράζει λόγο μόνο σε όσους έχουν μικρόφωνο.
Τα φιλιά με τη Νέα Αριστερά και το μπλόκο του Χαρίτση
Στην Κουμουνδούρου οι αγκαλιές με τον Χαρίτση δεν είναι πια απλώς θερμές. Είναι πολιτικά οργανωμένες. Μία η τροπολογία για τη 13η σύνταξη, μία η κοινή φωτογραφία στα αγροτικά μπλόκα, μία και η ανακοίνωση που βγήκε χθες, με αφορμή τη δικογραφία σε βάρος του Προέδρου της Νέας Αριστεράς για… παρακώλυση συγκοινωνιών.
Τυχαία όλα αυτά; Ή μήπως κάποιοι θέλουν να “νομιμοποιήσουν” το νέο κόμμα μέσω της ηρωοποίησης του αρχηγού του; Γιατί ξαφνικά, ενώ ο Αλέξης ο Β’ έστηνε μπλόκα με τρακτέρ, στην Κουμουνδούρου ένιωσαν την ανάγκη να τον υπερασπιστούν ως θύμα του «συστήματος Μητσοτάκη»; Μήπως ετοιμάζουν εκλογικό διαζύγιο χωρίς πολιτικό διασυρμό;
Οι κακές γλώσσες λένε πως η στήριξη Χαρίτση είναι κάτι παραπάνω από “συντροφική αλληλεγγύη”. Είναι προετοιμασία εδάφους για… πολιτική συμπόρευση, όταν το 3% γίνει χρυσός. Κι όπως λένε όσοι ξέρουν από την Κουμουνδούρου: «Αυτός ο χωρισμός ήταν για να ξανασμίξουν, αλλά με άλλους όρους…»
Πάντως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει νέα “σημαία ευκαιρίας” με τους τρακτεράδες και τους δικογραφημένους συνδικαλιστές, το ερώτημα είναι ένα: Ποιος θα μείνει να κρατάει το τιμόνι στον χώρο της κεντροαριστεράς; Ή μήπως κι αυτό το πηδάλιο πάει ολοταχώς στα χωράφια;
«Χαμηλότοκα όπλα» και… μεγάλα στοιχήματα
Την πρόταση για τον μηχανισμό SAFE τη δουλεύουν στο Μαξίμου από την άνοιξη. Κι αν οι Βρυξέλλες δυσκολεύονται να γεννήσουν κοινή άμυνα, ο Κυριάκος σπεύδει να πλασαριστεί πρώτος στο ταμείο.
Η Ελλάδα καταθέτει αίτημα για 1,2 δισ. ευρώ σε χαμηλότοκα δάνεια, στέλνοντας διπλό μήνυμα: στους Ευρωπαίους ότι είναι παίκτης πρώτης γραμμής και στους εγχώριους… ότι έχει και σχέδιο και χρήμα για την επόμενη μέρα του στρατεύματος και της ΕΑΒ. Όχι απλώς για ραντάρ και πυραύλους – αλλά για προστιθέμενη αξία made in Greece.
Στο βάθος, όμως, παίζεται κάτι περισσότερο από τη συμμετοχή σε έναν νέο μηχανισμό. Παίζεται η επανεκκίνηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και γι’ αυτό ήδη μαζεύονται γύρω της… παλιοί γνώριμοι, νέοι προμηθευτές και κάποιοι που «μυρίζονται δουλειές». Κι αν οι δαπάνες πάνε από τα 28,8 στα 30 δισ. μέχρι το 2036, κάποιοι μετράνε ήδη μεζούρες.
Ποιος θα ελέγχει το παιχνίδι των συμβάσεων; Ποιος θα πάρει κομμάτι από την πίτα; Και ποιος θα κάνει ότι… δεν βλέπει; Μείνετε συντονισμένοι. Το SAFE μπορεί να ξεκίνησε ως ευρωπαϊκό εργαλείο, αλλά στην Αθήνα διαβάζεται και ως εργαλείο εθνικής ισορροπίας δυνάμεων. Και όχι μόνο σε στρατιωτικό επίπεδο…
Παίζει μόνος του, ακούει… όλους
Μπορεί ο Μητσοτάκης να μιλά για «ήρεμα νερά», αλλά στο Αιγαίο στήνεται κανονικά γεωστρατηγικό σκάκι. Το δόγμα έχει ήδη αλλάξει. Και το «όχι συζήτηση για κυριαρχία» δεν ήταν απλώς μήνυμα στον Ερντογάν – ήταν και αιχμή προς το εσωτερικό, Καραμανλήδες included.
Η αδειοδότηση οικοπέδων στην Chevron, το Θαλάσσιο Πάρκο που αγκαλιάζει Κίναρο και Λέβιθα, αλλά και η επικείμενη ρηματική διακοίνωση στον ΟΗΕ για τη Λιβύη δείχνουν ότι η Αθήνα χτίζει τετελεσμένα με… διεθνή λεξιλόγιο και αμερικανική σφραγίδα. Το σκληρό μήνυμα στην Άγκυρα δεν χρειάζεται πολεμικά – αρκούν χάρτες, καλώδια και εξορυκτικά δικαιώματα.
Το παρασκήνιο λέει πως στο Μαξίμου έχει ληφθεί η απόφαση να «τελειώνουμε με τα γκρίζα» χωρίς να χρειαστεί κανονιοφόρος. Και σ’ αυτό βοηθά και η συγκυρία: ένας Τραμπ που μετράει τα deals, μια Λιβύη διασπασμένη, και μια Ε.Ε. που κοιτά τη βιομηχανία της και κάνει πως δεν βλέπει NAVTEX.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος αντέχει το κόστος: πολιτικό, διπλωματικό, στρατιωτικό. Γιατί όσο κι αν χτίζεται το αφήγημα της «ασυμβίβαστης Ελλάδας», πάντα υπάρχει κάποιος που λέει «να τα βρούμε, παιδιά».
Και τότε αρχίζει το πραγματικό τεστ: ποιος κυβερνά και ποιος συμβιβάζεται.
Ποιος φοβάται τον συμβολαιογράφο;»
Σου το σφύριξαν τα πουλάκια: από 1η Ιανουαρίου 2026, οι ιδιοκτήτες δεν θα περιμένουν τη Δικαιοσύνη για να πάρουν πίσω το σπίτι τους — θα χτυπάνε κατευθείαν την πόρτα… με δικηγόρο και διαταγή στο χέρι.
Στο υπουργείο Δικαιοσύνης κάνουν λόγο για «εξορθολογισμό» και «επιτάχυνση». Οι γνωρίζοντες όμως λένε άλλα: πίσω από το τεχνοκρατικό περιτύλιγμα, κρύβεται deal μεγαλοϊδιοκτητών και συμβολαιογραφικών γραφείων για να φύγει από τη μέση η πολύχρονη γραφειοκρατία και να έρθουν επιτέλους στην αγορά τα κλειστά ακίνητα που κρατούνται μακριά από το Airbnb λόγω φόβου… μισθωτή.
Η ΠΟΜΙΔΑ τρίβει τα χέρια της, οι ενώσεις ενοικιαστών φωνάζουν, αλλά η δουλειά έχει ήδη γίνει. Οι προειδοποιήσεις στάλθηκαν, οι λίστες με «πιστοποιημένους δικηγόρους» οργανώνονται, και κάποιες μεγάλες ιδιοκτησίες στις ζώνες με “rent pressure” ετοιμάζονται ήδη για επαναμίσθωση σε διπλή τιμή.
Το πιο ωραίο; Αν είσαι ενοικιαστής, έχεις μεν 6 μήνες να φύγεις, αλλά δεν θα χρειαστεί να σε πάει κανείς σε δίκη — το εξώδικο και η «διαταγή απόδοσης» θα κάνουν όλη τη δουλειά. Κανονικά. Αθόρυβα. Νομότυπα.
Και το ερώτημα: θα το μάθεις πρώτος απ’ τον δικηγόρο ή απ’ τον κλειδαρά;
