Ξεκινά τα “ντου” ο Κυριάκος
Ξεσκονίζει το παλτό του περιοδεύοντα πρωθυπουργού ο Κυριάκος Μητσοτάκης και επιστρέφει στις εξορμήσεις, ξεκινώντας σήμερα από το Χαϊδάρι. Η εντολή είναι σαφής: έργα, πράξεις, μειώσεις φόρων και επιδόματα – όχι άλλες άμυνες στη σκανδαλολογία. «Θα πάμε πόρτα-πόρτα αν χρειαστεί», λέει συνεργάτης του. Ο στόχος; Να ξανακουμπώσει το κυβερνητικό αφήγημα με την καθημερινότητα.
Στο Μαξίμου αισιοδοξούν ότι τα μέτρα της ΔΕΘ έπιασαν τόπο – από τις οικογένειες μέχρι τους νέους, αλλά και τους μικρομεσαίους που είχαν αρχίσει να στραβώνουν. Η στροφή στην εφαρμοσμένη πολιτική έχει ξεκινήσει, με τις δημοσκοπήσεις να αποτελούν το πρώτο crash test. «Αν δεν φανεί τώρα το αποτέλεσμα, πότε θα φανεί;», λένε από το επικοινωνιακό επιτελείο.
Ο Μητσοτάκης ξέρει ότι το μεγάλο στοίχημα είναι η Αττική και η Βόρεια Ελλάδα. Εκεί θα ρίξει βάρος, όχι με φανφάρες αλλά με στοχευμένα περάσματα, έργα που μιλάνε και φωτογραφίες με κόσμο. Κάποιοι βλέπουν και “ρελάνς” απέναντι στο αντιμητσοτακικό κλίμα που φούντωσε το καλοκαίρι. «Δεν φεύγουμε από την κορυφή, εκτός αν το επιτρέψουμε εμείς», διαμηνύει στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού.
Στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει πάντα το 2026. Ναι μεν εκλογές δεν ψήνεται να κάνει νωρίς, αλλά αν οι τάσεις δεν αντιστραφούν… όλα παίζουν. Μέχρι τότε, όμως, το πρόγραμμα γράφει περιοδείες, έλεγχο έργων και –μην το ξεχνάμε– αναστροφή του αρνητικού κλίματος στα “κάστρα” που αρχίζουν και ραγίζουν.
Αλέξης χωρίς ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερά και… τύψεις
Μου λένε ότι στο Βελλίδειο δεν ακούστηκε ούτε μία φορά η λέξη “ΣΥΡΙΖΑ”. Ούτε «Αριστερά». Ούτε καν μια αναφορά στη «μεγάλη προοδευτική παράταξη». Ο Τσίπρας έδωσε το σήμα: το παρελθόν τελείωσε, τώρα κοιτάζει αλλού. Ίσως και δεξιότερα.
Περισσότερο Economist, λιγότερο Βουλή
Η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού στο Συνέδριο του Economist ήταν το πραγματικό «πολιτικό άνοιγμα» του Σεπτέμβρη. Και ήταν ακριβώς αυτό: άνοιγμα. Όχι προς τους παλιούς, αλλά προς τους πρόθυμους. Το rebranding δεν ήταν σημειολογικό – ήταν στρατηγικό.
Ξεχάστε τον Αλέξη των πλατειών
Όσοι τον στήριξαν ως «ελπίδα της Αριστεράς» ένιωσαν κάτι ανάμεσα σε έκπληξη και εγκατάλειψη. Παλιοί σύντροφοι, κομματικά στελέχη, ακόμα και μεσαία στελέχη που έτρεξαν καμπάνιες και συνέδρια, δεν πήραν ούτε ένα «ευχαριστώ». Ούτε ένα «συνεχίζουμε». Κάποιοι μιλούν για προσωπική ατζέντα. Άλλοι για στρατηγικό κυνισμό. Ίσως να είναι και τα δύο.
Οι νεοκεντρώοι χειροκρότησαν – με νόημα
Την ίδια ώρα, στις πρώτες σειρές χειροκροτούσαν παλιοί επικριτές του. Κεντρογενείς, τεχνοκράτες, επενδυτές πολιτικής ευκαιρίας. Κάποιοι από αυτούς τον ήθελαν «εκτός» όταν ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα τον θέλουν «μέσα» – αλλά σε νέο σχήμα. Ή, πιο σωστά, σε νέο κόμμα.
Ο Μελανσόν που έγινε… Μακρόν
Κάποτε ήθελε να μοιάσει στον Μελανσόν. Τώρα, μάλλον ονειρεύεται να γίνει ο “Έλληνας Μακρόν”. Με δικό του κίνημα, δικούς του συνοδοιπόρους και χωρίς ιδεολογικά βαρίδια. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλά μόνο για «αρχές» και «μεταρρυθμίσεις». Καμία αναφορά σε “λαϊκά μέτωπα” και “προοδευτικές συμπράξεις”.
Η Αριστερά κοιτάζει αλλού
Οι οργανωμένες ομάδες που είχαν αρχίσει να στήνουν «νέο προοδευτικό πόλο» με πρωταγωνιστή τον Τσίπρα, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Η εικόνα δεν συνάδει με μέτωπο βάσης. Αντιθέτως, παραπέμπει σε project εξουσίας χωρίς οργανωμένη κοινωνική στήριξη. Ούτε παλιά, ούτε νέα.
Η ρεβάνς δεν θα είναι πολιτική
Κι αν έχει κάτι κρατήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας, είναι η ανάμνηση της εξουσίας. Όχι των ιδεών. Η επιστροφή του δεν είναι για να “διορθώσει τα λάθη” αλλά για να πάρει πίσω το τιμόνι. Όχι του χώρου, αλλά του παιχνιδιού. Γι’ αυτό και απευθύνεται πια σε όσους μπορούν να κυβερνήσουν – ή θέλουν να ξανακυβερνήσουν.
Οι ταμπέλες ξεθωριάζουν – οι προθέσεις φαίνονται
Ο νέος κύκλος Τσίπρα έχει στηθεί. Με «νεοκεντρώους», με παλιούς αντίπαλους, με μελλοντικούς εταίρους. Όσοι μπαίνουν, μπαίνουν για την προοπτική. Όσοι μένουν απ’ έξω, ίσως θυμηθούν ότι τα πρόχειρα πολιτικά ρούχα σπάνια αντέχουν στο πλύσιμο της εξουσίας.
Τέλος τα σόου στο βήμα
Από τον Οκτώβριο, η Βουλή αποκτά… κόφτη. Κυριολεκτικά. Όποιος ξεφεύγει από τον χρόνο ομιλίας, βλέπει το μικρόφωνο να κλείνει αυτόματα. Τέρμα τα λογύδρια και οι θεατρινισμοί στο βήμα — ή τουλάχιστον έτσι ελπίζει ο Κακλαμάνης.
Το κουμπί το πατάει το software
Το νέο σύστημα έχει ήδη εγκατασταθεί και περιμένει μόνο τις τελευταίες ρυθμίσεις. Το λογισμικό κάνει τη δουλειά μόνο του: μόλις λήξει ο χρόνος, πάπαλα το μικρόφωνο. Ψηφιακή ευπρέπεια σε real time.
Για να μην τους πουν αυστηρούς, θα υπάρξει μια μικρή αύξηση του χρόνου ομιλίας – γύρω στα 2 λεπτά λένε οι πληροφορίες. Αλλά μη μπερδεύεστε: δεν θα σώσει κανέναν από την… ηχητική τιμωρία.
Το μέτρο αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Οι φλύαροι και οι σόου-μεν της πολιτικής θα πρέπει πλέον να συντονιστούν με το ρολόι. Και να προσεύχονται να μη χαλάσει το software πάνω στη ρήση «και τελειώνοντας…».
Αύγουστος και όμως… χρηματιστηριακός
Μου λένε ότι οι Έλληνες επενδυτές δεν πήγαν όλοι για μπάνια φέτος. Με 30.989 ενεργούς κωδικούς και 68,6 εκατ. ευρώ εισροές, το ΧΑ είχε… καλοκαιρινή ροή χρημάτων. Το εντυπωσιακό; Παίζουν δυνατά τα Αμοιβαία – και κυρίως τα μετοχικά εσωτερικού, που μόνο τον Αύγουστο έφεραν 34 εκατ. ευρώ.
Οι ξένοι μπήκαν από Ιρλανδία – και βγήκαν από Γερμανία
Εκεί που είχαμε τις μεγαλύτερες εκροές ήταν η Γερμανία (σχεδόν 97 εκατ. ευρώ) και η Κύπρος (81 εκατ.). Κι όμως, η Ιρλανδία έβαλε μέσα 137 εκατ. – και ακολουθεί η Γαλλία. Ένας παλιός μου είπε: «Δεν είναι χώρες, είναι funds. Αλλά τα κωδικοποιούν έτσι για να μη φαίνεται ποιος κινείται». Άβυσσος…
Οι Έλληνες αγοράζουν – οι ξένοι παίζουν
Παρά τις εισροές από ημεδαπούς, οι ξένοι παραμένουν οι “πραγματικοί” παίκτες: 1.091 κωδικοί έκαναν το 65% των συναλλαγών του μήνα. Και μιλάμε για συναλλαγές άνω των 5 δισ. ευρώ. Ο δείκτης έχει ανέβει 41% σε σχέση με πέρυσι. Και κάποιοι λένε ότι ακόμα δεν είδαμε τίποτα.
Μέχρι τον Αύγουστο: 3 εισαγωγές, 1 ομόλογο, 473 εκατ. από εκδόσεις. Συν 410 εκατ. από αυξήσεις και επανεπενδύσεις. Σύνολο; 900 εκατ. ευρώ. Και μπροστά μας η ΑΜΚ της Intralot και δύο εταιρικά ομόλογα που θα σκάσουν Οκτώβρη. Το δισ. είναι το νέο ψυχολογικό όριο.
Το ΧΑ σπάει ρεκόρ… πριν πιάσει Χριστούγεννα
Μου το είπαν και δεν το πίστευα: Στην τρίτη μόλις συνεδρίαση του Σεπτεμβρίου, ο τζίρος του ΧΑ ξεπέρασε αυτόν ολόκληρου του 2025 σε 167 συνεδριάσεις. Αν συνεχιστεί αυτό, μπορεί το 2025 να καταγραφεί ως το “σημείο καμπής”. Αν όχι για την αγορά, σίγουρα για τη διάθεση.
Οι μικροί μπαίνουν με 3.000 – οι μεγάλοι με 300 εκατ.
Το παιχνίδι φέτος δεν είναι retail, είναι θεσμικό. Οι μετοχικοί κωδικοί αυξάνονται, αλλά οι μεγάλες κινήσεις συνεχίζουν να γίνονται πίσω από fund structures που δεν γράφουν όνομα αλλά χώρα. Όποιος ξέρει να διαβάζει τη ροή κεφαλαίων, βλέπει ότι κάποιοι κάνουν ήδη… cash-out.
Μοίρασμα χωρίς παραγωγή
Μου λένε πως στο Μαξίμου αποφάσισαν να ρίξουν όλα τα λεφτά στη ζήτηση. Φοροελαφρύνσεις για οικογένειες, τρίτεκνους και νέους, μηδενικοί φόροι και επιδόματα. Καλή η πρόθεση, αλλά το ερώτημα είναι απλό: αν δεν ενισχύσεις την παραγωγή, πώς θα κρατήσεις αυτό το μοντέλο όρθιο;
Ο «τσάρος» του Τραμπ ψάχνει συμμαχίες σε LNG και ναυπηγεία
Μου το σφύριξαν από την Ουάσιγκτον: έρχεται Αθήνα ο Νταγκ Μπέργκαμ, ο πανίσχυρος Υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ και δεξί χέρι του Τραμπ στην ενεργειακή πολιτική. Στο καπέλο του έχει και τον τίτλο του επικεφαλής του Συμβουλίου Ενεργειακής Κυριαρχίας – δηλαδή, του ανθρώπου που δίνει το στίγμα στο παγκόσμιο παιχνίδι ενέργειας. Δεν είναι μια απλή επίσκεψη, είναι σήμα για το πού ποντάρουν οι Αμερικανοί.
Πριν καν προσγειωθεί, έχει ραντεβού στο Μιλάνο με τον Παπασταύρο. Εκεί θα μπουν τα πρώτα χαρτιά στο τραπέζι για LNG, ενεργειακές ροές και –μαντέψτε– την αμερικανική Chevron που φέρεται να κοντράρεται για τα «οικόπεδα» νότια της Κρήτης. Τίποτα τυχαίο. Ο Μπέργκαμ δεν ήρθε για τουρισμό. Και είναι βέβαιο ότι από το LNG μέχρι τα… πετρέλαια, τίποτα δεν μένει εκτός ατζέντας.
Στη συνέχεια πάμε σε πιο «βαριές» βιομηχανίες: τα ναυπηγεία. Ο «τσάρος» ετοιμάζει εμφάνιση στα Ναυπηγεία Ελευσίνας μαζί με τον Βασίλη Κικίλια, σε μια κίνηση που διαβάζεται ως αμερικανικό «αντίβαρο» στην κινεζική επιρροή. Οι ΗΠΑ βλέπουν στους Έλληνες εταίρους τους ιδανικούς παίκτες για να χτίσουν νέα αμυντική και εμπορική ναυπηγική συνεργασία. Θέλουν τεχνογνωσία, θέλουν και στρατηγικό έλεγχο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και για να ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις: ο Μπέργκαμ δεν είναι career politician. Είναι επιχειρηματίας με θητεία στη Microsoft, πρώην κυβερνήτης της North Dakota και άνθρωπος που καταλαβαίνει από επενδύσεις, deal και στρατηγικές υποδομές. Ήρθε στην Ελλάδα για να χτίσει γεωπολιτικές και ενεργειακές γέφυρες. Η ερώτηση είναι: εμείς θα πιάσουμε το σήμα ή θα μείνουμε στα φωτογραφικά καρέ
