Αδειάζουν την Κρήτη
Μαθαίνω πως η εντολή έχει δοθεί: η Κρήτη πρέπει να αποσυμφορηθεί άμεσα από τους μετανάστες. Το πρώτο κύμα αποχώρησης ξεκινά σήμερα με περίπου 600 άτομα να μεταφέρονται από τις προσωρινές δομές του νησιού. Το σχέδιο προβλέπει πλήρη εκκένωση εντός 48 ωρών.
Όπως μου λένε από το υπουργείο Μετανάστευσης, η αποστολή αντιμετωπίζεται ως «έκτακτης ανάγκης», καθώς οι αυξημένες ροές στο νησί τον τελευταίο μήνα ενεργοποίησαν όλα τα καμπανάκια. Μέσα σε δύο μόλις ημέρες καταγράφηκαν περίπου 850 αφίξεις, κάτι που ο Πλεύρης αποδίδει είτε σε συγκυρία είτε – πιο ανησυχητικά – σε εργαλειοποίηση από κυκλώματα ή τρίτους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι οι νεοεισερχόμενοι δεν λογίζονται ως «φιλοξενούμενοι», αλλά βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση, βάσει του έκτακτου πλαισίου που εφαρμόστηκε από τον Ιούλιο. Κι αυτό σημαίνει πως η λέξη «δομή» παραπέμπει πια περισσότερο σε κλειστό κέντρο περιορισμού παρά σε χώρο φιλοξενίας.
Το ερώτημα τώρα είναι αν η κατάσταση στην Κρήτη αποτελεί «παρένθεση» ή προάγγελο ευρύτερων πιέσεων. Στο παρασκήνιο, συζητείται έντονα η παράταση του μέτρου αναστολής ασύλου μετά τις 11 Οκτωβρίου, αλλά οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν σε συντονισμό με τους Ευρωπαίους. Μέχρι τότε, το νησί θα καθαρίσει – και τα ραντάρ θα μείνουν στραμμένα στη θαλάσσια ζώνη της Λιβύης.
Οι γραβάτες κρεμάστηκαν
Μου λένε ότι στο Μαξίμου δεν πανηγυρίζουν. Ούτε κρεμούν γραβάτες. Απλώς καταγράφουν τα πρώτα νούμερα μετά τη ΔΕΘ και κρατούν μικρό καλάθι. Η ΝΔ πράγματι κινήθηκε προς τα πάνω – rebound 1-1,8% λένε οι μετρήσεις – αλλά όλοι ξέρουν πως το μεγάλο στοίχημα είναι η αντοχή κι όχι η στιγμιαία εντύπωση.
Το κυβερνητικό αφήγημα για τους νέους, τους πολύτεκνους, τους ελεύθερους επαγγελματίες «παίζει» – αλλά ακόμα δεν έχει περάσει στα ακουστικά του μέσου ψηφοφόρου. «Οι μισοί δεν κατάλαβαν τι ακριβώς παίρνουν», παραδέχεται στέλεχος επικοινωνίας. Οπότε ξεκινά νέα καμπάνια επεξήγησης, και όχι χωρίς λόγο.
Στο μεταξύ, η αντιπολίτευση κοιτάζει από το κάγκελο. Ο Ανδρουλάκης μένει με τα παγωμένα νούμερα και το ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να έχει κερδίσει ούτε από τη φθορά, ούτε από την απουσία αντιπάλου. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, κατεβαίνει στο υπόγειο με ταχύτητα ανελκυστήρα χωρίς φρένα. Η συζήτηση για νέο κόμμα από Τσίπρα δεν είναι απλώς «σενάριο» πλέον. Είναι προετοιμασία.
Η αίσθηση που εκπέμπει το Μαξίμου είναι πως γύρισε προσωρινά το παιχνίδι, αλλά δεν επανήλθε στην αίγλη του 2019. Αν δεν φανεί βελτίωση στην ακρίβεια και δεν νιώσει κάτι ο κόσμος στην τσέπη του, το boost της ΔΕΘ θα ξεθυμάνει γρήγορα.
Το παιχνίδι τώρα παίζεται στην καθημερινότητα. Και το 2026 δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζαμε…
Οι ψίθυροι και οι φόβοι στο παρασκήνιο
Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν απλώς το πρώτο χτύπημα από τη γκλίτσα του τσομπάνη. Η καταδίκη των δύο προστατευόμενων μαρτύρων της υπόθεσης Novartis — Μαραγγέλη και Δεστεμπασίδη — μπορεί να μην άνοιξε ακόμη όλους τους λογαριασμούς, αλλά έχει προκαλέσει έντονη κινητικότητα στο παρασκήνιο.
Ο Βενιζέλος — που δεν σηκώνει πολλά-πολλά σε θέματα θεσμικής τάξης — δεν μάσησε τα λόγια του: «Καταδίκη των ψευδομαρτύρων, αλλά οι ενορχηστρωτές παραμένουν στο απυρόβλητο». Ο Σαμαράς πάλι, πιο οργισμένος από ποτέ, ζητά την τιμωρία και των ηθικών αυτουργών. Όσοι γνωρίζουν, λένε ότι έχει στα χέρια του «υλικό» που δεν έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί. Ίσως γιατί περιμένει την κατάλληλη στιγμή.
Ο Άδωνις; Δεν το άφησε να πέσει κάτω. Ήδη κατέθεσε αγωγές. Όχι γιατί περιμένει χρήματα – αλλά γιατί, λένε, θέλει οι υπογραφές της Δικαιοσύνης να συνοδευτούν και από πολιτικό κόστος. Στην κυβέρνηση δεν σχολιάζουν. Στο παρασκήνιο όμως συζητούν έντονα αν πρέπει να ανοίξει πλήρως ο φάκελος της υπόθεσης, τώρα που το αφήγημα περί του «μεγαλύτερου σκανδάλου» έχει καταρρεύσει με τη βούλα.
Ο Λοβέρδος μίλησε για δικαίωση. Οι γνωρίζοντες λένε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βγαίνει ξανά στο προσκήνιο. Κάποιοι βλέπουν επιστροφή στη μάχη της παράταξης…
Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Συνεχίζει να παίζει άμυνα με ύφος «δεν έγινε και τίποτα». Αλλά οι παλιές δηλώσεις Πολάκη – με «γίδες στην πλάτη» και μάρτυρες που «κελάηδησαν» – έχουν αρχίσει να παίζουν παντού ξανά. Και όχι χωρίς λόγο.
Η αίσθηση που μεταφέρεται από νομικούς κύκλους είναι ότι έρχεται συνέχεια. Όχι μόνο σε επίπεδο ποινικών ευθυνών, αλλά και με πολιτικές προεκτάσεις. Ειδικά αν το αφήγημα της «σκευωρίας» βρει κι άλλες νομικές επιβεβαιώσεις.
Η γκλίτσα, λένε κάποιοι, δεν σηκώθηκε ακόμα για τελευταία φορά.
Οι πληγές κλείνουν
Στο Μαξίμου ανεβαίνει σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, Ευγένιος, και το προσκλητήριο δεν έχει μόνο τυπικό χαρακτήρα. Οι «φωνές» από το νησί λένε ότι το Μέγαρο προσπαθεί να κλείσει τις πληγές που άνοιξε η ιστορία με τη Μητρόπολη Κυδωνίας — πληγές που δεν είναι μόνο εκκλησιαστικές, αλλά και βαριά πολιτικές.
Η τροπολογία για το «αμετάθετο» των Μητροπολιτών άφησε πικρία στην Εκκλησία της Κρήτης, με τον Ευγένιο να μην ξεχνά ποιοι κινήθηκαν παρασκηνιακά για να μπλοκάρουν τον «εκλεκτό» του, Αμφιλόχιο. Το γεγονός ότι το Φανάρι ήθελε άλλον υποψήφιο και η Αθήνα επιχείρησε να κρατήσει ισορροπίες, μόνο σύγκλιση δεν έφερε. Σήμερα λοιπόν, λένε οι πληροφορίες, θα μπουν όλα τα χαρτιά στο τραπέζι, ακόμα και αυτά που δεν καίγονται εύκολα.
Στο πλάι του Ευγενίου και ο Σταύρος Αρναουτάκης, που κανείς δεν υποτιμά. Ειδικά τώρα που το μεταναστευτικό έχει «φορτώσει» την Κρήτη, και η Εκκλησία δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τις τελευταίες αφίξεις. Πηγές μου λένε ότι ο Περιφερειάρχης μεταφέρει και άλλα αιτήματα, όχι μόνο εκκλησιαστικά – και σίγουρα όχι χωρίς πολιτικό βάρος.
Το ζήτημα, πάντως, δεν είναι μόνο ποιος θα πάρει τη Μητρόπολη. Είναι και ποιος δεν θα την πάρει. Οι διάλογοι που διέρρευσαν για τον αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ και τη «μαφία των Χανίων» έχουν κάνει έξαλλη τη Σύνοδο, που πλέον απαιτεί – και όχι απλώς ζητά – θεσμικές εγγυήσεις και σεβασμό. Αν το Μαξίμου θέλει να κρατήσει ανοιχτό δίαυλο με την Εκκλησία της Κρήτης, σήμερα θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από καλή διάθεση.
Μου λένε ότι το ραντεβού είχε ζητηθεί ήδη από τον Ιούλιο, με επίσημη επιστολή του Ευγένιου. Και η καθυστέρηση στην ανταπόκριση… καταγράφηκε. Η σημερινή παρουσία της Σοφίας Ζαχαράκη και πιθανώς του Γενικού Γραμματέα Θρησκευμάτων, δείχνει ότι το Μαξίμου θέλει να «μαζέψει το πράγμα». Το αν προλαβαίνει, θα φανεί από το ύφος της κοινής δήλωσης – αν βγει ποτέ τέτοια.
Διότι όταν η Εκκλησία δηλώνει ότι «δεν υποκύπτει σε καμία πίεση ή μεθόδευση», το Μαξίμου καλά θα κάνει να ακούει. Γιατί στην Κρήτη, ο σασμός δεν είναι υπόθεση δημοσίων σχέσεων. Είναι ζήτημα τιμής.
Ο 5ος παίκτης
Κάτι τρέχει στην Πατησίων. Και δεν είναι ούτε φοιτητές, ούτε τρόλεϊ.
Η CREDIA – πρώην Τράπεζα Αττικής – έσπασε το ταβάνι και συνεχίζει. +141% από την αρχή του έτους, πρώτη και με διαφορά στον τραπεζικό πίνακα, αφήνοντας πίσω της ακόμη και την Alpha Bank. Και ενώ κάποιοι τρίβουν τα μάτια τους, οι παλιοί «μυημένοι» απλώς χαμογελούν: το έργο το είχαν διαβάσει νωρίς.
Η εξυγίανση από την Thrivest των Εξάρχου–Μπάκου–Καϋμενάκη αποδείχθηκε όχι απλώς turnaround, αλλά rebranding επιπέδου Wall Street. Όποιος θυμάται την παλιά Αττικής, να την ξεχάσει. Η σημερινή CREDIA είναι άλλο χαρτί, άλλη κουλτούρα, άλλες πλάτες. Και με τις εξελίξεις στη Μάλτα (HSBC), το άρωμα εξωστρέφειας έγινε ζεστό χρήμα στα ταμπλό.
Οι χρηματιστηριακές μυρίζονται αίμα (κερδών) και δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω. Το trade στο τραπεζικό παραμένει ο βασικός οδηγός της αγοράς και η CREDIA έχει εξελιχθεί σε “παίκτη-κλειδί” του rotation. Οι πιο διορατικοί βλέπουν και θεσμική στήριξη — και το momentum που κάποιοι το λένε τεχνική, άλλοι απλώς… πολιτική βούληση για να σηκωθεί επιτέλους και μια μικρομεσαία.
Παρεμπιπτόντως, όσοι ασχολείστε με παράγωγα, μη μπερδεύεστε: στο Χρηματιστήριο Παραγώγων ακόμα τη λένε ΑΤΤ, αλλά το ticker μόνο έμεινε πίσω – όχι η μετοχή.
Και όσο η αγορά «ψάχνεται» για νέο banking story, η CREDIA το έχει ήδη χτίσει. Και μάλιστα, λιθαράκι–λιθαράκι, χωρίς πολλά φώτα. Όπως γίνεται πάντα στα σοβαρά trade.
Από τις αποθήκες στα resorts
Η Premia Properties αλλάζει πίστα. Η εξαγορά του ξενοδοχείου Sunwing Arguineguin στη Gran Canaria, έναντι 64 εκατ. ευρώ, δεν είναι απλώς μια επενδυτική κίνηση. Είναι ένδειξη ότι ο εισηγμένος όμιλος μετασχηματίζεται σταδιακά από εταιρεία διαχείρισης ακινήτων logistics και εκπαιδευτικών υποδομών σε παίκτη του τουριστικού real estate με διεθνές προφίλ.
Το μοντέλο που ακολουθεί η Premia είναι σαφές: αγορά υποδομών, όχι λειτουργίας. Η διοίκηση δεν εμπλέκεται με τη διαχείριση του ξενοδοχείου, αλλά διασφαλίζει μακροχρόνιες μισθώσεις τύπου triple-net, με τη λειτουργία να αναλαμβάνεται από διεθνή operator. Στην περίπτωση της Gran Canaria, η NLTG παραμένει μισθωτής για τουλάχιστον 15 χρόνια, με προβλεπόμενα έσοδα 4,64 εκατ. ευρώ ετησίως και πρόβλεψη αναπροσαρμογής βάσει ΔΤΚ.
Το χαρτοφυλάκιο του ομίλου έχει ήδη ξεπεράσει τα 1.000 δωμάτια, με συνολική αξία επένδυσης άνω των 180 εκατ. ευρώ. Ο στόχος είναι σαφής: μέσα στην επόμενη διετία, η Premia να έχει διπλασιάσει την παρουσία της στον τουριστικό κλάδο, επιλέγοντας ποιοτικά assets σε ώριμους τουριστικούς προορισμούς του εξωτερικού. Η χρηματοδότηση μέσω Εθνικής Τράπεζας και η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου αποτυπώνει μια στρατηγική που στοχεύει σε σταθερά έσοδα, προβλεψιμότητα και περιορισμένο επιχειρηματικό ρίσκο.
Στο ταμπλό, η στροφή αυτή φαίνεται να αναγνωρίζεται σταδιακά. Επενδυτικά σχήματα που αναζητούν έκθεση στον ευρωπαϊκό τουρισμό – χωρίς όμως να επωμιστούν το ρίσκο της λειτουργίας – παρακολουθούν στενά την Premia. Το προφίλ της εταιρείας θυμίζει όλο και περισσότερο διεθνείς REITs που βασίζουν την ανάπτυξή τους σε institutional-style μισθώσεις και χαρτοφυλάκια κλίμακας.
Το ερώτημα δεν είναι αν το στοίχημα του τουριστικού real estate θα πετύχει. Είναι αν η Premia θα συνεχίσει να βρίσκει τον σωστό συνδυασμό απόδοσης, ποιότητας και duration στα επόμενα deals που σχεδιάζει. Αν το momentum διατηρηθεί, η αγορά ενδέχεται να επανεκτιμήσει συνολικά το positioning της στο ταμπλό.
Δεν είναι απλώς deal, είναι reset
Η Revoil δεν πήρε απλώς μια εταιρεία. Πήρε πάτημα για να πετάξει το παλιό της κοστούμι. Όποιος διαβάζει πίσω από τις γραμμές, βλέπει μετασχηματισμό – όχι επέκταση.
Η θυγατρική με τα πάγια ΑΠΕ, που στήθηκε στα τέλη του ’24, αποτιμάται ήδη σε 15 εκατ. ευρώ. Με την «Μαλτέζος» μέσα, μπορεί να περάσει τα 30. Σε απλά ελληνικά: η θυγατρική αξίζει όσο (και κάτι παραπάνω από) τη μισή Revoil.
Από τα βενζινάδικα στα φωτοβολταϊκά
Ο παραδοσιακός παίκτης των καυσίμων “φλερτάρει” ανοιχτά με τις ΑΠΕ. Δεν έχει σημασία τι λέει η ταμπέλα, αλλά τι πιστεύει η αγορά. Και η αγορά βλέπει Revoil–2.0, όχι τη Revoil που ξέραμε.
Τρένο ή παγίδα;
Η μετοχή πήγε σε υψηλά 12μήνου, αλλά το μεγάλο στοίχημα είναι αλλού. Στο αν θα βγουν τα νούμερα στο εξάμηνο. Αν το νέο αφήγημα δεν στηρίζεται σε… ζεστό αέρα, τότε μιλάμε για rerating. Αν όχι, back to reality.
