Δημοσιεύτηκε στην έντυπη εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Πολλές φορές θα έχετε νιώσει πως η ζωή δε σας τα φέρνει όπως τα έχετε ακριβώς υπολογίσει.
Συχνά θα έχετε αισθανθεί πως βιώνετε μίαν «αδικία», σε προσωπικό, φιλικό ή επαγγελματικό επίπεδο.
Μεγάλα παιδιά είμαστε. Αυτή τη βασική συνθήκη την έχουμε εμπεδώσει και εν πολλοίς αποδεχτεί.
Όμως μερικά πράγματα παραμένουν δυσκολοχώνευτα:
- Το 1987 στον κατάλογο του Forbes με τους δισεκατομμυριούχους του κόσμου υπήρχαν 140 ονόματα. Ο πλούτος τους άγγιζε τα 295 δις δολάρια.
- Σήμερα, το 2025, οι 3.000 πλουσιότεροι άνθρωποι διαθέτουν περιουσία ύψους 16 τρις. δολαρίων.
Το χάσμα πλούσιων φτωχών δεν είναι καινούργιο. Η παράμετρος που φώτισαν όμως εσχάτως οι Financial Times, είναι άκρως ενδιαφέρουσα.
Από το 1987 έως το 2024 το πλουσιότερο 0.0001% του παγκόσμιου πληθυσμού είδε τον πλούτο του να αυξάνεται ετησίως κατά 7,1%, όταν το εισόδημα ενός μέσου ανθρώπου αυξήθηκε μόλις 3,2%.
Ο «χρυσός» τούτου του κόσμου είναι ασφαλώς μακριά από το οπτικό πεδίο όλων ημών που κάνουμε «φυσιολογικές ζωές» και έτσι γλιτώνουμε τη θλίψη αλλά και την οργή.
Οι κυβερνώντες τούτου του κόσμου πρέπει όμως πάντοτε να θυμούνται πως ο άνθρωπος έχει δυσανεξία στις «δυο ταχύτητες».
Η ισορροπία είναι όρος επιβίωσης της κοινωνίας και η αδικία επιστρέφει πάντοτε ως κρίση.
