Περίεργες συμπτώσεις…
Η ίδρυση του κόμματος Τσίπρα τυχαίνει να πέφτει πάνω στην πιο νευραλγική φάση για τη ΝΔ – με τους βαρόνους να κινούνται, τις ζυμώσεις να εντείνονται και το σενάριο της τρίτης θητείας να δοκιμάζεται εσωκομματικά. Αν σας φαίνεται απλώς σύμπτωση, ίσως να είστε πολύ αθώοι για την ελληνική πολιτική σκηνή.
Για να μην παρεξηγούμαστε: η συναίνεση δεν είναι ποτέ κακή – ιδίως σε δύσκολες συγκυρίες. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για συνεννόηση. Μιλάμε για επανάληψη του ’15, με νέα πρόσωπα, ίδιες μελωδίες και ολίγη από τρίτο πόλο. Τότε ήταν η δραχμή. Τώρα ο «τρίτος δρόμος» μεταξύ Δύσης και… Ανατολής. Το καρέ κλείνει.
Ομιλία φωτιά
Σημειώστε ημερομηνία: 15 Οκτωβρίου. Ο Κώστας Καραμανλής ανεβαίνει στο βήμα — σε εκδήλωση αφιερωμένη στην Άννα Ψαρούδα–Μπενάκη. Έτσι απλά; Έτσι… τυχαία; Με τόσες φήμες να πλανώνται γύρω από τα εσωκομματικά της ΝΔ, τις φιλοδοξίες, τις παρεμβάσεις και τα καλέσματα για «επιστροφή των παλιών», κάποιοι ήδη προεξοφλούν ότι δεν θα είναι μια απλή αναμνηστική ομιλία.
Θα είναι μήνυμα; Θα είναι απάντηση; Θα είναι είσοδος; Ή απλώς μια ακόμα δημόσια εμφάνιση ενός πρώην που πάντα μπαίνει την κατάλληλη στιγμή στη σωστή φάση των εξελίξεων; Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν μιλάει ο Καραμανλής, πάντα κάτι παίζεται στο παρασκήνιο…
Η καρέκλα του Κυριάκου
Μέχρι χθες το βράδυ, δεν υπήρχε καμία επιβεβαίωση – αλλά ούτε και διάψευση – για το αν ο Κυριάκος θα καθίσει τελικά στη διπλανή καρέκλα. Αν το κάνει, θα είναι η πρώτη δημόσια συνύπαρξη των δύο σε περίοδο εσωκομματικών τριγμών. Αν όχι, το μήνυμα θα είναι εξίσου ηχηρό.
Στο βάθος, φυσικά, πλανάται πάντα το όνομα «Σαμαράς». Αν εμφανιστεί κι αυτός, μιλάμε για τριπλό ταμπλό στην εσωκομματική σκακιέρα. Αν όχι, ο καθένας θα τραβήξει τα δικά του συμπεράσματα. Η κεντροδεξιά βράζει, και ο Καραμανλής – έστω και σιωπηλά – ανάβει το μάτι.
Η σφαλιάρα από την Ουάσινγκτον
Κι όμως… δεν τα πήρε όλα ο Ερντογάν. Παρά τις Κασσάνδρες που έσπευσαν να προδικάσουν «απομόνωση της Ελλάδας» και «γεωπολιτική ήττα» μετά τη συνάντηση με τον Τραμπ, η πραγματικότητα τους διέψευσε. Και μάλιστα ηχηρά.
Ο Σουλτάνος ζήτησε κάτι πολύ συγκεκριμένο: να κουκουλωθεί το σκάνδαλο Halkbank, η υπόθεση-βόμβα με την τουρκική κρατική τράπεζα και το σπάσιμο του εμπάργκο στο Ιράν. Το αίτημα έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Και η απάντηση; Ψυχρή και κοφτή: όχι μόνο δεν εξετάζεται, αλλά το θέμα παραμένει ανοιχτό.
Οι “σφαλιάρες” από την Ουάσινγκτον συνεχίζονται λοιπόν – απλώς αυτή τη φορά πέφτουν αθόρυβα. Και κάποιοι στην Αθήνα θα πρέπει να επανεξετάσουν τι σημαίνει πραγματική στρατηγική συμμαχία.
Το ρίσκο του Αλέξη και η μαγειρική της Κεντροαριστεράς
Όσοι γνωρίζουν, λένε ότι το σχεδίαζε μήνες. Το χρονοδιάγραμμα, μάλιστα, είχε δόση ειρωνείας: έστειλε την επιστολή παραίτησης λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι της νέας συνόδου στη Βουλή. Σαν να ήθελε να πει: «εσείς ξεκινάτε, εγώ τελειώνω».
Πίσω από τις κάμερες, οι συνεργάτες του κάνουν λόγο για «απελευθέρωση». Οι παλιοί σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, του θυμίζουν Κασσελάκη, εκλογές-κατρακύλα και πρακτικές που θύμισαν… Φιντέλ. Και τώρα που η νέα πλατφόρμα του Τσίπρα στήνεται, το ερώτημα είναι απλό: θα μαζέψει κόσμο ή θα καεί πριν καν ανάψει η φωτιά;
Οι παλιοί, οι φίλοι, οι εχθροί
Το πρόβλημα για τον Τσίπρα είναι ότι δεν ξεκινά από το μηδέν. Κουβαλά βαρίδια: από το μνημόνιο του ’15 μέχρι τους ΑΝΕΛ, από την Κατρούγκαλο-φοβία μέχρι το «άρωμα Μαξίμου» που δεν λέει να ξεθυμάνει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια περιέργεια (μέχρι 22% λέει η «δυνητική ψήφος»), αλλά το «σίγουρα ναι» έχει πέσει κάτω από 10%. Το κοινό του είναι πια πιο Πλεύση-ΠΑΣΟΚ-Νέα Αριστερά, παρά κάτι καινούργιο.
Οι επιτελείς του βλέπουν επικοινωνιακό ρεύμα και στηρίζονται σε αυτό. Η ΝΔ δεν τον φοβάται – τον ξέρει. Το ΠΑΣΟΚ όμως νιώθει το μαχαίρι στην πλάτη. Κι αν ο Τσίπρας καταφέρει να πάρει μαζί του δυσαρεστημένους από τη Φώφη, τη Ζωή και τον Κασελάκη, τότε μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα της Κεντροαριστεράς. Πρωτιά δεν βλέπει. Ρόλο ρυθμιστή; Ίσως.
Το βέβαιο είναι ένα: το πολιτικό παιχνίδι ξαναρχίζει. Και ο Αλέξης, αν και λαβωμένος, παραμένει παίκτης με ρεύμα. Το αν θα χτίσει κόμμα ή νέο μύθο, μένει να το δούμε. Στο μεταξύ, η Κουμουνδούρου ψάχνει τα κομμάτια της.
Ανακάτεμα τράπουλας στην Κουμουνδούρου
Στην Κουμουνδούρου προσπαθούν να κρύψουν την αγωνία τους πίσω από λόγια περί «ενότητας του χώρου» και «προοπτικής στην Κεντροαριστερά». Όμως, η αλήθεια είναι πως μετά το φευγιό του Τσίπρα, οι περισσότεροι βουλευτές μετρούν ήδη μέρες και σενάρια για το προσωπικό τους μέλλον. Η σκιά του πρώην πρωθυπουργού πλανάται βαριά πάνω από το κόμμα που άφησε — και που κάποιοι ελπίζουν ότι θα… ξαναμαζέψει, με άλλο όνομα και άλλη σφραγίδα.
Τα σενάρια για «συνεννοήσεις», «παρασκηνιακές διεργασίες» και «κρυφά ραντεβού» πριν από την παραίτησή του, δίνουν και παίρνουν. Αλλά οι στενοί του λένε πως ο Αλέξης δεν μίλησε σε κανέναν. Ούτε «κλείσιμο ματιού», ούτε «σήμα». Ούτε στους δικούς του – ούτε στους απέναντι. Κι αυτό λέει πολλά.
Όλοι περιμένουν πλέον το επόμενο βήμα. Πότε θα ξεδιπλωθεί το νέο project, ποιοι θα το πλαισιώσουν, ποια «νέα πρόσωπα» θα κουμπώσουν στο comeback και — κυρίως — αν αυτό το comeback μπορεί να σβήσει το 17% του 2023 και να γράψει διψήφιο μπροστά. Μέχρι τότε, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διαβάζουν πίσω από κάθε του λέξη και περιμένουν τη «δεύτερη πράξη». Ή το βιβλίο. Ή και τα δύο.
Βλέπουν, ανησυχούν και σφυρίζουν αδιάφορα
Στη Χαριλάου Τρικούπη η πρώτη ενστικτώδης αντίδραση ήταν… άμυνα. Εμφανίστηκαν «ψύχραιμοι» μπροστά στο φευγιό Τσίπρα από τη Βουλή, όμως στο παρασκήνιο το ρολόι άρχισε να χτυπά αντίστροφα. Όχι επειδή δεν περίμεναν την κίνηση. Αλλά επειδή ξέρουν καλά τι έρχεται. Όπως παραδέχεται στέλεχος πρώτης γραμμής: «Η σούπα ανακατεύτηκε, αλλά κόβει το αυγολέμονο».
Αν και επίσημα επιμένουν ότι «το θέμα αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ», αρκετοί μιλούν ήδη για νέο κόμμα, παλιούς βουλευτές που θα κάνουν μεταγραφή και ένα σενάριο που μπορεί να ανακατέψει τα εκλογικά δεδομένα. Κάποιοι φοβούνται πως ο Τσίπρας, παρά τη φθορά του, εξακολουθεί να έχει μεγαλύτερη δυναμική από τον Ανδρουλάκη — ειδικά στα «νέα κοινά» και στην επαρχία. Το βιβλίο του, οι περιοδείες, η τηλεοπτική αντεπίθεση και οι μπηχτές για «τυχοδιωκτισμό» φανερώνουν το νευρικότητα στην πράσινη ηγεσία.
Γκρίνιες και ψίθυροι για τη στρατηγική
Η πίεση Γερουλάνου να αλλάξει γραμμή το ΠΑΣΟΚ αν δεν σηκώσει κεφάλι μέχρι τα Χριστούγεννα, ενόχλησε. Ο Χάρης Δούκας έσπευσε να τον «μαζέψει», αλλά το μήνυμα πέρασε: στην Κεντροαριστερά, η γκρίνια σιγοβράζει. Και αν ο Τσίπρας καταφέρει να επανεφεύρει τον εαυτό του, τότε η πολυδιάσπαση δεν θα είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα θα είναι ποιος θα μείνει όρθιος. Διότι όπως παραδέχεται βετεράνος του ΠΑΣΟΚ: «Αντί για 5 κόμματα που παλεύουν, θα είναι 6 – και ο Μητσοτάκης δεν θα ιδρώσει».
