Κυριάκος πάει Μελόνι – όχι για πίτσες, αλλά για deals
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φτάνει στη Ρώμη για συνάντηση με την Giorgia Meloni και συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας. Όχι απλώς ένα διπλωματικό ραντεβού – αλλά μια γεμάτη ατζέντα που πάει από το μεταναστευτικό και την άμυνα, μέχρι το ρεύμα και τη Λιβύη.
Η Ελλάδα και η Ιταλία εμφανίζονται ως «πρώτη γραμμή» σε όλα: σύνορα, Μεσόγειος, ενεργειακές μπίζνες, στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Στο τραπέζι και η ηλεκτρική διασύνδεση, και οι κοινές μπίζνες με τρίτες χώρες. Τα μάτια, φυσικά, και στη Βόρεια Αφρική.
Ο Μητσοτάκης πάει συνοδευόμενος από τη μισή κυβέρνηση. Πρακτικά, πάει με τσάρτερ Μαξίμου πλήρες. Όπως λένε στο παρασκήνιο, το Μαξίμου βλέπει τη Μελόνι ως σημαντικό εταίρο για το “μεγάλο deal” που μαγειρεύεται για την ΕΕ του ’30: λιγότερη αφέλεια, περισσότερη γεωπολιτική συνείδηση.
Μπρος γάμος, πίσω κόντρα, και στο βάθος… Τέμπη
Δεν τα βρήκαν ακριβώς η Ζωή και ο Στέφανος – ή μάλλον, τα βρήκαν αλλά όχι με τον τρόπο που το είπε ο Στέφανος. «Δεν ισχύει έτσι όπως ειπώθηκε» ξεκαθαρίζει η Κωνσταντοπούλου, δείχνοντας πως το αφήγημα περί «μετώπου δικαιοσύνης» του Κασσελάκη χρειάζεται… επιμέλεια.
Η Ζωή, ως συνήθως, το πάει all in: θέλει προανακριτική με μέσα και έξω όλους, και φυσικά και τον ίδιο τον Μητσοτάκη μέσα. Δεν θέλει μεσοβέζικα – ούτε φθηνή καμπάνια. Αν ο Στέφανος εννοεί αυτά που λέει, να το δούμε. Αλλιώς, άκυρο.
Κι εκεί που ο Κασσελάκης την παρουσίαζε σαν την «δημοκράτισσα Ζωή» που μπαίνει στο Μέτωπο Δικαιοσύνης του, εκείνη βάζει φρένο: συνεργασία μεν, αλλά όχι για χαβαλέ, ούτε για φιέστες με hashtags. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αφήνει αιχμές για όσους θέλουν να κάνουν αντιπολίτευση με δηλώσεις και όχι με νομικά έγγραφα.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Το μέτωπο υπάρχει, αλλά μοιάζει περισσότερο με… συγκρουσιακή συγκατοίκηση παρά με πολιτικό γάμο. Και μέχρι να μαζευτούν οι 30 βουλευτές για την προανακριτική, η μία μιλά με τη δικογραφία στο χέρι και ο άλλος με μικρόφωνο και χειροκροτήματα. Ποιος θα καταπιεί τον άλλον; Stay tuned.
Καζάνι που βράζει…
Μπαρούτι μυρίζει η Βουλή ενόψει Δευτέρας, καθώς το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται να πατήσει το κουμπί της προανακριτικής για Καραμανλή – και όχι για «πλημμέλημα», αλλά για κακούργημα. Με 30 υπογραφές – δηλαδή όσες χρειάζονται για να κατατεθεί η πρόταση – η Χαριλάου Τρικούπη φέρνει τη μπάλα στο γήπεδο της ΝΔ.
Κι εκεί είναι που αρχίζουν τα σενάρια: ή η ΝΔ στυλώνει τα πόδια και λέει «όχι» ή το πάει πιο «θεσμικά» με γνωμοδοτικό συμβούλιο – δηλαδή… κερδίζουμε χρόνο και βλέπουμε. Υπάρχει και η λύση Τριαντόπουλου – ο Καραμανλής να ζητήσει μόνος του να πάει στον φυσικό δικαστή. Πολιτικά, πιο ανώδυνο. Επικοινωνιακά, λιγότερο εκρηκτικό. Το σκέφτονται σοβαρά στο Μαξίμου.
Οι πληροφορίες λένε ότι στο παρασκήνιο εξετάζεται και το ενδεχόμενο η ΝΔ να καταθέσει δική της πρόταση – πιο «light» στις κατηγορίες. Μπας και πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων και δεν φανεί ότι σύρεται πίσω από ΠΑΣΟΚ–ΣΥΡΙΖΑ–Κωνσταντοπούλου–
Προς το παρόν στο κυβερνητικό στρατόπεδο πετάνε την μπάλα στο γήπεδο της «σοβαρότητας»: «δεκάδες χιλιάδες σελίδες η δικογραφία», «δεν υπάρχει παραγραφή», «όχι πρόχειρες κουβέντες». Αλλά μέσα στον Μάιο οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν. Και είτε έτσι είτε αλλιώς, η υπόθεση Τεμπών θα δοκιμάσει την ικανότητα της κυβέρνησης να συνδυάζει δικαιοσύνη και πολιτική διαχείριση χωρίς να εκραγεί κανένα καζάνι.
Stefanos, το φάντασμα της off shore και η παράσταση για ένα ρόλο
Αν πιστέψουμε το αφήγημα του Στέφανου Κασσελάκη, τότε η φυλακή τον περίμενε στη γωνία και το σύστημα δούλευε υπερωρίες για να του ράψει κοστούμι καταδίκης. Στην πραγματικότητα, ο Stefanos καταδικάστηκε με τριετή αναστολή και πρόστιμο 50.000 ευρώ επειδή… δεν μπήκε στον κόπο να ξεφορτωθεί τις μετοχές του σε εταιρίες εκτός Ελλάδας, όπως επιτάσσει ο νόμος του 2003 – και ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να τον αυστηροποιήσει το 2016. Μικρός ο κόσμος, μεγάλη η ειρωνεία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, πανηγυρίζει που ο πρώην αρχηγός του καταδικάστηκε με τον νόμο που ψήφισε το ίδιο. Το λες και οξύμωρο της κομματικής αυτογνωσίας. Το να εμφανίζεσαι δε μετά ως «φωτεινός φάρος ηθικής υπεροχής», πάει λίγο πολύ με τον βηματισμό του Κασσελάκη: πολιτική με Instagram, hashtag και κλάμα.
Γιατί, μεταξύ μας, αν ο Stefanos είχε έστω έναν στοιχειώδη σύμβουλο δίπλα του, θα του έλεγε ότι πολιτικός αρχηγός με offshore είναι θέμα – ακόμη και αν τα λεφτά είναι για την Αυγή και το Κόκκινο. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το περισσότερο είναι ότι δεν έφερε ποτέ πρόταση να αλλάξει τον νόμο. Τον βρήκε, τον αποδέχτηκε και μετά απλώς… τον παραβίασε.
Και τώρα, στο σενάριο «δικαίωση του λαού», ανεβάζει μονοπρακτικό με τίτλο «η καρδιά μας δικάστηκε». Με κεφαλαία. Σε πρώτο πρόσωπο. Μαζί με την κοινωνία. Και τον Πρωθυπουργό. Και τους παιδοβιαστές. Όλα μαζί, ένα κουβάρι. Μόνο που ο νόμος δεν είναι πολιτικό παραμύθι – είναι υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν κάτι δικάστηκε, ήταν η αφέλεια (ή η αλαζονεία) να πιστεύεις ότι μπορείς να μπεις στην πολιτική σαν να είναι startup και να πατήσεις skip στους κανόνες. Ο Κασσελάκης έπεσε από το cloud στην πραγματικότητα. Και η κάθοδος συνεχίζεται.
Πρωταγωνίστρια σε πολιτικό Netflix;
Η Θεοδώρα Τζάκρη, με τη θεατρικότητα που τη διακρίνει, ανέβηκε στο βήμα του πρώτου συνεδρίου του Κινήματος Δημοκρατίας και χάρισε στο κοινό μια ομιλία–μονόπρακτο επαναστατικού μελοδράματος. Με φόντο την Ελλάδα που «τρώει τα παιδιά της» και συμμορίες που –κατά τα λεγόμενά της– ρουφούν τον δημόσιο πλούτο «από το 1821 μέχρι σήμερα», η βουλευτής κατήγγειλε με δάκρυα στα μάτια «στρατιές ανίκανων που μισούν το ταλέντο».
Ανάμεσα σε φορτισμένες φράσεις και δραματικούς υπαινιγμούς, δήλωσε πως αν δεν είχε γνωρίσει τον Στέφανο Κασσελάκη, ίσως να τα είχε παρατήσει. Εκείνος, όπως άφησε να εννοηθεί, είναι ο φάρος ελπίδας, ο σωτήρας που την εμπνέει να συνεχίσει τον «ανένδοτο» ενάντια στο πανίσχυρο σύστημα. Ο Κασσελάκης, δηλαδή, ως Καποδίστριας ή σύγχρονος… ήρωας του Netflix.
Το κοινό των συνέδρων ξέσπασε σε χειροκροτήματα. Το πολιτικό αφήγημα εμπλουτίστηκε με δάκρυα, πάθος και μια γερή δόση ρομαντισμού επανάστασης. Μένει πλέον να δούμε ποιον θα υποδείξουν ως τον νέο «κακό Όθωνα». Έχετε κάποιον στο μυαλό σας;
Ταμείο γεμάτο, χρέος χαμηλότερο
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια του ΟΔΔΗΧ: ο στόχος είναι το 2029 να μην είμαστε πια οι “πιο χρεωμένοι της Ευρώπης”. Και με το σχέδιο που τρέχει το οικονομικό επιτελείο, δεν μοιάζει ουτοπία. Ο Πιερρακάκης πατάει γκάζι στην πρόωρη αποπληρωμή: 5,29 δισ. ευρώ φεύγουν στο τέλος του 2025 και η θηλιά του πρώτου μνημονίου λασκάρει.
Τα πλεονάσματα είναι χρυσάφι. 11,4 δισ. ευρώ το 2024 (4,8% του ΑΕΠ!) και πάνω από 3,2% αναμένεται φέτος. Και κάπως έτσι φτάσαμε σε ταμειακό «μαξιλάρι» 44 δισ. ευρώ. Το κράτος έχει λεφτά. Πολλά. Και ξέρει πλέον πού τα κατευθύνει: όχι για να πληρώνει αμαρτίες του 2010, αλλά για να στέλνει μήνυμα αξιοπιστίας στις αγορές και μέρισμα στους πολίτες.
Κάποιοι μιλούν ήδη για την πιο συγκροτημένη στρατηγική χρέους μετά τα μνημόνια. Σημειώστε το: αν η Ελλάδα καταφέρει να “σβήσει” όσα έπρεπε να πληρώνει μέχρι το 2041 πριν καν μπει το 2031, θα μιλάμε για άθλο – και όχι επικοινωνιακό.
Πήγε να μαζέψει πόντους αλλά…
Ο Κώστας Τσουκαλάς πήγε να μαζέψει πόντους για το ΠΑΣΟΚ μιλώντας για εργαζόμενες μητέρες, αλλά του απάντησε η Σδούκου με νούμερα που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Με ύφος «ντροπή να τα λέτε αυτά ανήμερα της Μητέρας», η Αλεξάνδρα Σδούκου τίναξε στον αέρα τον μύθο περί στασιμότητας: ανεργία γυναικών από 22,1% σε 11,3% μέσα σε 5 χρόνια και αύξηση απασχόλησης κατά 8,5 μονάδες – όταν η Ευρώπη παλεύει με το μισό.
Και δεν έμεινε εκεί: επιδόματα, άδειες, προστασίες, βρεφονηπιακοί, εξισώσεις και 10.000 ευρώ καθαρά για κάθε νέα μητέρα – αυτά είναι τα… «καταπιεστικά μέτρα» που μάλλον ενόχλησαν το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, αντί να προτείνει κάτι, εμφανίζεται να αρνείται ότι έγινε πρόοδος. Ο Τσουκαλάς ήθελε να το παίξει υπερασπιστής των μαμάδων και κατέληξε αρνητής των αριθμών.
Η απάντηση Σδούκου δεν άφησε περιθώριο παρερμηνειών: η κυβέρνηση στηρίζει τις μητέρες στην πράξη, όχι με «γενικές διαπιστώσεις» από το γραφείο Τύπου της Χαριλάου Τρικούπη. Άντε τώρα να απαντήσει ο Τσουκαλάς – και να μη διαψεύδεται πάλι από τα ίδια τα στοιχεία της Eurostat.
Η σκιά του Στέφανου
Απ’ τα παλιά ήρθαν οι φωνές στην Κουμουνδούρου και πάλι… Τι κι αν ο Κασσελάκης έχει (υποτίθεται) αποχωρήσει; Η σκιά του πλανάται βαριά πάνω από τις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Και συγκεκριμένα πάνω από τα κεφάλια του Σωκράτη Φάμελλου και του Νίκου Παππά.
Ο Σωκράτης δεν ξέχασε ποτέ την “καθαίρεσή” του από την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας – και στο άκουσμα του ονόματος Παππά δεν κρατήθηκε: μίλησε για «κομματικό πραξικόπημα». Και μάλιστα «μέσω Zoom». Έσταζε φαρμάκι ο άνθρωπος – και όχι άδικα, λένε οι παροικούντες…
Ο Νίκος Παππάς από την άλλη, παγωμένος σαν υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης σε κυβερνητικό ραντεβού, του απάντησε με «νόμιμη διαδικασία» και κάτι περί καταστατικών. Ποιος να του εξηγήσει ότι στο ΣΥΡΙΖΑ, η νομιμότητα είναι πιο σχετική έννοια κι από το «ανήκομεν εις την Δύσιν».
Το κερασάκι; Οι τάσεις. Θυμήθηκαν όλοι ότι ο Στέφανος ήταν στη ΡΕΝΕ και τώρα θέλει να τις καταργήσει. Και κάπου εκεί η συζήτηση βγήκε εκτός τροχιάς, με τους Παππά – Πολάκη να στήνουν μπλόκο για τα περιφερειακά όργανα, τις εκλογές και τις “φωτογραφικές” ρυθμίσεις.
Το Συνέδριο έρχεται, αλλά το πάρτι στο backstage έχει ήδη αρχίσει. Και οι σφαγές στον ΣΥΡΙΖΑ γίνονται πλέον με powerpoint. Ή με zoom. Διάλεξε όπλο.
Τα νούμερα ήρθαν, το ράλι συνεχίζεται
Οι ελληνικές τράπεζες μπήκαν δυνατά στο 2025 και οι ξένοι οίκοι… τις ραίνουν με «αγορά». Η Citigroup βλέπει upside μέχρι 33% για Eurobank, ενώ δίνει buy σε όλες τις συστημικές. Τα τρίμηνα ήταν καλύτερα των προβλέψεων και όλοι ανεβάζουν στόχους – και τιμές και μερίσματα.
Εθνική Τράπεζα: 301 εκατ. καθαρά κέρδη, μερισματική απόδοση που πιάνει το 9,8% μέχρι το 2027. Goldman, Citi, UBS, Jefferies — όλοι μέσα.
Eurobank: 33% upside λέει η Citi, ενώ AXIA την ανεβάζει στα 3,40 ευρώ. Το Q1 ξεπέρασε κάθε εκτίμηση.
Alpha Bank: χαμηλότερο μέρισμα αλλά… τεράστιο room για άνοδο. Αν κλείσει AXIA και AstroBank, πάμε για 13% ROTE το 2027.
Πειραιώς: σοβαρή απόδοση, η Citi βλέπει +17%, Goldman λίγο πιο συντηρητικά, αλλά όλοι εστιάζουν στην απορρόφηση της Εθνικής Ασφαλιστικής.
Το κοινό μήνυμα των οίκων; «Το πάρτι δεν τελείωσε». Οι τράπεζες έχουν κάνει τη δουλειά τους, οι κεφαλαιακοί δείκτες πετάνε και το 2025 φαίνεται ότι θα τους πάει. Όποιος είναι μέσα, χαμογελάει. Όποιος όχι, πιθανόν κοιτάει ακόμα τις στροφές του 2020…
Ο «Χρυσός Αιώνας» του Τραμπ με φόντο το Αλκατράζ
Ο Τραμπ ξανανοίγει το Αλκατράζ για τους «καθαρματίες» της Αμερικής και πουλάει νόμο και τάξη στις λαϊκές γειτονιές, ενώ οι φιλελέδες φωνάζουν για δικαιώματα. Παράλληλα, ο σύμβουλός του Στίβεν Μίραν στήνει τη «Mar-a-Lago Agreement»: μια νέα «Συμμαχία της Δήλου», όπου οι σύμμαχοι πληρώνουν για την «προστασία» της Αμερικής.
Όπως τότε η Αθήνα έπαιρνε τον χρυσό για να χτίσει Παρθενώνες, έτσι τώρα ο Τραμπ ζητά δασμούς, επενδύσεις και επιταγές.
Απλώς, αντί για τον Φειδία, έχει τον Μπανον. Και αντί για Περικλή, έχει τον εαυτό του.
Μόνο που στην αρχή τέτοια σχέδια μοιάζουν με φάρσα. Και στο τέλος με τραγωδία.
