Η γραμμή Μαξίμου
Στο Μαξίμου δεν σηκώνουν κουβέντα για «ποινικό λαϊκισμό» τύπου ΠΑΣΟΚ. Αν και το θέμα των Τεμπών είναι βαρύ, η κυβέρνηση δείχνει να πατάει φρένο στην ποινικοποίηση της πολιτικής, χωρίς όμως να μπλοκάρει τη Δικαιοσύνη. Η στρατηγική είναι διπλή: αφενός τοποθέτηση σε θεσμικό ύψος, αφετέρου αποδόμηση, λέξη προς λέξη, της πρότασης της Χαριλάου Τρικούπη.
Στο τραπέζι, όπως μαθαίνω, μπαίνει και πρόταση Προανακριτικής από την ίδια την κυβέρνηση, με βάση το μοντέλο Τριαντόπουλου, ώστε να έχει τον πλήρη έλεγχο της κοινοβουλευτικής ατζέντας. Στόχος; Να μην παραδώσει την πρωτοβουλία στην αντιπολίτευση και να κόψει τα φτερά σε όσους θέλουν να σύρουν τη ΝΔ σε πολιτικό κανιβαλισμό.
Το νομικό σκεπτικό του ΠΑΣΟΚ δεν πείθει ούτε τα καλοκαιρινά έντυπα των φοιτητών Νομικής. Το άρθρο 291 ΠΚ που επικαλούνται, λένε από την κυβέρνηση, δεν έχει καμία σχέση με πολιτική ευθύνη υπουργού – εκτός κι αν κάποιος αποδείξει ότι ο Καραμανλής ήθελε επίτηδες να συμβεί δυστύχημα.
Από το Μαξίμου στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα: το πολιτικό κόστος δεν αποφεύγεται, αλλά δεν θα μετατραπεί σε δικαστικό reality με κακουργήματα που δεν πατάνε πουθενά.
Το βραχιολάκι του Κυριάκου
Στον «Ευαγγελισμό» βρέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης – και όχι, δεν πήγε για check-up, αλλά για να δει από κοντά την εφαρμογή του ψηφιακού «βραχιολιού» ιχνηλάτησης στα ΤΕΠ. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή αλλαγή που βάζει τέλος στην αδιαφάνεια, στη χαμένη σειρά και στο… «πείτε μου πού πήγε ο φάκελος».
Με τον Άδωνι στο πλευρό, ο πρωθυπουργός ενημερώθηκε για το πώς κάθε περιστατικό «χαρτογραφείται» από την είσοδο έως τη φαρμακευτική αγωγή, μειώνοντας τον χρόνο αναμονής και αυξάνοντας τη διαφάνεια. Τα πραγματικά δεδομένα μπαίνουν μπροστά, το ΕΣΥ εκσυγχρονίζεται – και μάλιστα χωρίς κορδέλες και φανφάρες.
Το σχέδιο είναι να επεκταθεί η ιχνηλάτηση σε 100 νοσοκομεία μέχρι το 2026. Αν μη τι άλλο, το βραχιολάκι δείχνει ότι το νοσοκομείο του μέλλοντος στην Ελλάδα δεν είναι πια σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Οι εφιάλτες του Σωκράτη – και το φάντασμα του Αλέξη
Ο Σωκράτης Φάμελλος στέλνει επιστολή με τίτλο «πάμε να αλλάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ» και κάπου εκεί αρχίζουν οι εφιάλτες του. Ζητά «διάλογο με την κοινωνία» αλλά το μόνο που ακούγεται από το κοινό είναι το τικ-τακ του 6%. Όσο εκείνος ψάχνει εναγωνίως νέο αφήγημα, ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται οργανωτικά και πολιτικά, με φόντο ένα συνέδριο που περισσότερο θυμίζει εσωκομματικό ριάλιτι.
Την ίδια ώρα, η Λούκα Κατσέλη στήνει δίκτυο «προοδευτικών ινστιτούτων», με τη μυρωδιά παλιού ΠΑΣΟΚ να πλανάται σαν πατσουλί από τα 90s. Η μάζωξη που έγινε στο σπίτι της συζητήθηκε πολύ περισσότερο απ’ όσο άξιζε – και αυτό κάτι λέει για το απόλυτο κενό ηγεμονίας στον χώρο.
Σημειώστε μόνο πως Τσίπρας δεν ήταν εκεί, αλλά το Ινστιτούτο του κάνει timing masterclass με Διάσκεψη Πρεσπών δύο μέρες πριν το συνέδριο. Κατά λάθος; Μπα…
Κι ενώ ο Μητσοτάκης συνεχίζει απερίσπαστος με έργο, νούμερα και σταθερότητα, η Κεντροαριστερά – είτε ΣΥΡΙΖΑ λέγεται είτε κάτι άλλο – παλεύει με σκιές, αναμνήσεις και γραφικά μέτωπα «αντί του συστήματος». Και ο Φάμελλος ξέρει πως δεν είναι μόνο το κόμμα του που κινδυνεύει να μείνει εκτός μάχης. Είναι και η καρέκλα του.
Η δημογραφική ρήτρα που ψάχνει το Μαξίμου
Φωτιές άναψε στη γαλάζια πολυκατοικία το Π.Δ. που ξαφνικά έκανε τα οικόπεδα σε οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων να μοιάζουν με… χέρσες εκτάσεις. Ολόκληρη η Κ.Ο. της ΝΔ σε «αναβρασμό» – βουλευτές παραλίγο να βγάλουν τα μικρόφωνα από τις βάσεις για να ακουστούν τα παράπονά τους σε Παπασταύρου και Ταγαρά.
Η κυβέρνηση τώρα τρέχει και δεν φτάνει για να στήσει μια «έξυπνη» ρύθμιση, μπας και ηρεμήσουν τα πνεύματα στην επαρχία και στα βουλευτικά τηλέφωνα. Το σενάριο που παίζει δυνατά είναι μια «δημογραφική ρήτρα» – κοινώς, όπου αδειάζει ο τόπος, να μη σταματά η δόμηση. Για να μη φεύγουν οι νέοι και να μην ψάχνουμε με τα κιάλια ντόπιους στο μέλλον.
Το deal που ετοιμάζει το Μαξίμου, λένε οι πληροφορίες μου, θα είναι γενικό – αλλά όχι και… οριζόντιο. Θα έχει φίλτρα, με φέρουσα ικανότητα, ειδικά για τα νησιά που έχουν πνιγεί από μπετά. Μέχρι τότε, οι γαλάζιοι βουλευτές περιμένουν σαν σε πολιτική… πολεοδομία να δουν τι θα μετρήσει περισσότερο: η ανάγκη για ιδιοκτησία ή η πίεση του ΣτΕ.
Η παράδοση δεκαετιών για τη Ζωή
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξανά στη σκηνή, αυτή τη φορά υπερασπιζόμενη τις καταλήψεις, γιατί – άκουσον άκουσον – είναι… παράδοση δεκαετιών. Δηλαδή, το να αράζουν 30 μπαχαλάκηδες σε ένα αμφιθέατρο και να ζωγραφίζουν με σπρέι τους τοίχους είναι κομμάτι της ελληνικής ακαδημαϊκής ταυτότητας. Δεν είναι κατάληψη, είναι φολκλόρ.
Για την κα Κωνσταντοπούλου, τα πανεπιστήμια δεν είναι δημόσια περιουσία, ούτε χώροι μάθησης. Είναι κάστρα «αντίστασης» που καταλαμβάνονται στο όνομα μιας ακαθόριστης «κοινωνικής αμφισβήτησης» – με τον νόμο και την τάξη να παρουσιάζονται ως εχθροί της… σκέψης.
Μόνο που η σκέψη στα ελληνικά ΑΕΙ έχει εγκαταλείψει το κτήριο εδώ και καιρό. Έξω από τις πρυτανείες παίζουν ρόπαλα, μέσα στις αίθουσες δεν υπάρχουν ούτε λάμπες και στα ΤΕΙ οι μισές σχολές έχουν μετατραπεί σε γιάφκες παρακμιακού ακτιβισμού. Αυτό δεν είναι πανεπιστήμιο. Είναι διαλυμένο camping με αφίσες.
Το τελεσίγραφο
Τέρμα τα γλυκόλογα. Η ΑΑΔΕ και το ΚΕΑΟ βγάζουν το μεγάλο όπλο: λίστα δημόσιας διαπόμπευσης. Στις 5 Ιουνίου φεύγει το… «ραβασάκι» στους χιλιάδες που χρωστάνε πάνω από 150.000 ευρώ στο Δημόσιο. Αν μέχρι τις 20 Ιουνίου δεν κάνουν κάτι –ρύθμιση, εξόφληση ή… θαύμα– τα ονόματά τους θα γίνουν πρωτοσέλιδο στις 30 του μήνα.
Οι λίστες θα είναι γεμάτες από «πρώην μεγάλους», πτωχευμένες εταιρείες-φαντάσματα, διαφημιστικά μαγαζιά, ΕΠΕ με χρυσές ταμπέλες, ποδοσφαιρικούς μύθους του χθες, μέχρι και VIP φυσικά πρόσωπα που εξακολουθούν να κυκλοφορούν λες και δεν τρέχει τίποτα. Spoiler: 10 μόνο εταιρείες χρωστούν πάνω από 26 δισ. ευρώ, ενώ 10 φυσικά πρόσωπα ξεπερνούν τα 6 δισ.!
Το μήνυμα είναι σαφές: «Ή πληρώνεις, ή σε κρεμάμε στη βιτρίνα». Και οι εξαιρέσεις ελάχιστες. Η κυβέρνηση δείχνει πως δεν θα ανεχτεί άλλο στρατηγικούς μπαταχτσήδες. Γιατί αν το κράτος θέλει να είναι δίκαιο, πρέπει πρώτα να είναι αυστηρό με τους… «μεγάλους».
Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες
Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες έστειλε ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας, επαναφέροντας τη σταθερή ελληνική θέση ότι η Τουρκία οφείλει να αποδεχτεί τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Ο Δένδιας επεσήμανε ότι η προσχώρηση της Τουρκίας στη Σύμβαση (UNCLOS) θα έλυνε σχεδόν το σύνολο των διμερών διαφορών: «Έχω πει επανειλημμένα ότι αν η γειτονική Τουρκία στην πορεία της, ελπίζω προσέγγισης προς την Ευρώπη και όχι απόκλισης, επιλέξει να υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, τότε το 95%, για να μην πω το 100%, της διαφοράς της με την Ελλάδα θα είχε επιλυθεί».
Η δήλωση αποκτά ειδικό βάρος λόγω της τοποθεσίας – το ακριτικό νησί της Ρω, σύμβολο ελληνικής κυριαρχίας και απάντηση στην τουρκική ρητορική περί «Γαλάζιας Πατρίδας».
Θεσμική στάση με ουσία, όχι με κραυγές
Σαφές μήνυμα για την παρουσία της Ελλάδας στο πλευρό των αμάχων και την ενεργή της διπλωματία στέλνουν αρμόδιες διπλωματικές πηγές, απαντώντας στις επικρίσεις περί ουδετερότητας για τη Γάζα.
Όπως λένε, η Ελλάδα, ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, έχει υποχρέωση να εκφράζεται θεσμικά – και το πράττει σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός ΟΗΕ.
Από την πρώτη στιγμή, η Αθήνα στήριξε τη συνεχή ροή ανθρωπιστικής βοήθειας, διατήρησε σταθερή επικοινωνία με την Παλαιστινιακή Αρχή – την οποία αναγνωρίζει ως μοναδικό νόμιμο εκπρόσωπο των Παλαιστινίων – ενώ πρωτοστατεί σε διεθνείς πρωτοβουλίες, όπως η αυριανή συνεδρίαση του ΣΑ του ΟΗΕ για την προστασία των αμάχων, υπό την προεδρία του Έλληνα ΥΠΕΞ.
Η Ελλάδα όχι μόνο δεν εγκατέλειψε την UNRWA, όπως έκαναν άλλοι εταίροι, αλλά πήρε την πρωτοβουλία για ιατρική υποδοχή παιδιών από τη Γάζα σε ελληνικά νοσοκομεία. Ήδη 11 τραυματισμένα παιδιά έχουν φτάσει στη χώρα.
Διπλωματικός παράγοντας μου λέει πως «η Ελλάδα δεν κάνει εξωτερική πολιτική με συνθήματα και ανακοινώσεις δωρητών, αλλά με θεσμικές δράσεις και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες εντός του ΟΗΕ και της Ε.Ε.».
