Η πρωινή σύσκεψη
Η σημερινή σύσκεψη με Παπαστεργίου και Χρυσοχοΐδη δεν είναι απλώς για τεχνικά ζητήματα. Ο «προσωπικός αριθμός» – που θα αντικαταστήσει ουσιαστικά την ταυτότητα του πολίτη σε κάθε συναλλαγή με το Δημόσιο – μπαίνει στην τελική ευθεία και απαιτεί απόλυτη πολιτική κάλυψη.
Ο πρωθυπουργός θέλει να διασφαλίσει ότι το έργο δεν θα σκαλώσει ούτε στη γραφειοκρατία, ούτε στην αστυνομία, ούτε στις εσωκομματικές καχυποψίες.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, ο Παπαστεργίου ετοιμάζεται να ανεβάσει ρυθμούς, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι το πιο εμβληματικό ψηφιακό έργο της θητείας του. Από την άλλη, ο Χρυσοχοΐδης – που έχει την ασφάλεια της ταυτότητας στο χαρτοφυλάκιό του – κρατά πιο «θεσμικό» προφίλ, αλλά παρακολουθεί στενά τις αντιδράσεις από συγκεκριμένους κύκλους για το περιεχόμενο των νέων ταυτοτήτων.
Το Μαξίμου θέλει το project να παρουσιαστεί ως success story και ενόψει της ΔΕΘ, ο «προσωπικός αριθμός» να γίνει το νέο σύμβολο του «ψηφιακού κράτους».
Το 2027 είναι κοντά
Όσο κι αν το 2027 μοιάζει μακριά, το παιχνίδι έχει ήδη ξεκινήσει. Και αν κάτι λένε οι τελευταίες μετρήσεις, είναι ότι ο Κυριάκος όχι μόνο αντέχει τη φθορά, αλλά αρχίζει να ανεβάζει ξανά ταχύτητα. Το 30+ στις δημοσκοπήσεις δεν έρχεται τυχαία.
Ο κόσμος φαίνεται πως «ξεφούσκωσε» από θυμούς και συνωμοσίες τύπου Τεμπών και επιστρέφει στη λογική. Στο μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ ακόμη το ψάχνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ… σε άλλα κόμματα. Και η Κωνσταντοπούλου τσιμπάει όσο πιο ακραία γίνεται το αντισυστημικό.
Αλλά το στοίχημα είναι αλλού. Η κυβέρνηση ποντάρει ότι μέχρι το 2027 θα έχει παραδώσει όσα υποσχέθηκε – και μερικά ακόμη. Νοσοκομεία, Κτηματολόγιο, νέα Μετρό, λεωφορεία, δρόμους, αεροδρόμια, επενδύσεις και… προεκλογικές αυξήσεις. Αν όλα αυτά τσουλήσουν, η κάλπη δεν θα «καίει» την κυβέρνηση – θα καίει τους αμφισβητίες της.
Και τότε το ερώτημα θα είναι ένα: Ποιος θέλεις να κυβερνήσει; Αυτός που «κουμαντάρει» ή το παζλ της αβεβαιότητας με τρεις αρχηγούς σε ένα Υπουργικό;
Το project «Μητσοτάκης 2030» πατάει ήδη γκάζι. Αρκεί να μην του σκάσει τίποτα απ’ έξω – ή από μέσα.
Στροφή 180 μοιρών
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια από το Μαξίμου: το κλίμα αλλάζει και η νέα γραμμή για το μεταναστευτικό είναι πιο «στεγνή» από ποτέ. Τέρμα τα «ας τους νομιμοποιήσουμε αφού τους χρειαζόμαστε». Όπως μου λένε καλά πληροφορημένες πηγές, το δόγμα που κυριαρχεί είναι ένα: όποιος είναι χρήσιμος, θα μπαίνει νόμιμα – όλοι οι άλλοι πίσω στην ουρά.
Ήδη προωθούνται εργαλεία επιτήρησης: «βραχιολάκια», τακτικές παρουσίες στις Αρχές, υποχρεωτική γνωστοποίηση κατοικίας. Για όσους απορρίπτεται η αίτηση ασύλου, οι επιστροφές πρέπει να γίνουν κανόνας και όχι ευχή. Μου λένε ότι η πίεση από Λιβύη έχει φουντώσει, αλλά οι συνολικές ροές δείχνουν μείωση – κάτι που το σύστημα θέλει να κεφαλαιοποιήσει.
Στην καρδιά της στρατηγικής μπαίνουν διμερείς συμφωνίες, όπως με την Αίγυπτο και το Μπαγκλαντές. Το αφήγημα είναι απλό: οργανωμένα και με κανόνες ή καθόλου. Και πίσω από τις κλειστές πόρτες ήδη πέφτουν ιδέες για ακόμα αυστηρότερα μέτρα. Γιατί, όπως λέει πηγή μου με… καλή μνήμη, «δεν θα ξαναγίνουμε Μόρια».
Ο Αλέξης και η παγκόσμια ειρήνη
Ο Αλέξης δεν επιστρέφει (μόνο) για να σώσει την Κεντροαριστερά. Επιστρέφει για να σώσει… την παγκόσμια ειρήνη. Κάπως έτσι περιγράφουν –σε κυριακάτικες σελίδες με σοβαρότητα και επιμέλεια– το επόμενο βήμα του πρώην πρωθυπουργού, που ετοιμάζει, λέει, κίνημα ειρήνης στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Στο μεταξύ, στην Κουμουνδούρου δεν ψάχνουν ειρήνη, αλλά σωτηρία. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ δεν λένε να ξεκολλήσουν από το 5-6%, το ΠΑΣΟΚ παίζει μόνο του κι η Ζωή ανεβαίνει με φόρα από την αντισυστημική γωνία. Ο Σωκράτης Φάμελλος το παλεύει, αλλά κάποιοι ήδη τον βαφτίζουν «η Ζωή με κουστούμι».
Οι σύντροφοι έχουν αρχίσει να ονειρεύονται… Παλιοί πιστοί όπως η Όλγα (Γεροβασίλη) μιλάνε ανοιχτά για «επιστροφή Τσίπρα» και άλλοι, πιο φωνακλάδες όπως ο Μεϊκόπουλος και ο Ζαχαριάδης, φωνάζουν ότι «χωρίς ηγέτη δεν υπάρχει ελπίδα».
Το πρόβλημα είναι ότι ο Αλέξης, αν ξαναφτιάξει κόμμα, δεν λέει να πάρει μαζί του τα παλιά… τεφτέρια. Θέλει, λέει, «κοινωνία, επιστήμονες και επιχειρηματίες». Κοινώς, ούτε Ζαχαριάδηδες, ούτε Πολάκηδες.
Οπότε τι έχουμε εδώ; Έναν ΣΥΡΙΖΑ που τρεκλίζει, μια βάση που νοσταλγεί, έναν Τσίπρα που αλληθωρίζει προς… το διεθνές προσκήνιο, και μια φιλοδοξία που φλερτάρει με το Νόμπελ.
Η Κουμουνδούρου ζητά σωτήρα. Ο Αλέξης ψάχνει για ΟΗΕ. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.
Τι ετοιμάζει το Μαξίμου για τη νέα επίσκεψη Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη
«Κλείδωσε» -όχι επίσημα ακόμη– νέα επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη στα τέλη Ιουνίου, και σύμφωνα με τις πληροφορίες μου δεν θα είναι καθόλου «συμβολική». Το Μαξίμου ετοιμάζει εμφανώς ένα pre-DETH σενάριο, για να δοκιμάσει ατζέντα, κλίμα και δυναμική στη Βόρεια Ελλάδα, πριν τις μεγάλες εξαγγελίες Σεπτεμβρίου.
Στο τραπέζι έχει πέσει η πρόταση να πραγματοποιηθεί επίσκεψη στο Καυτατζόγλειο, όχι μόνο για να σταλεί μήνυμα «επιστροφής» του εμβληματικού σταδίου αλλά και για να δέσει με τον νέο σχεδιασμό της κυβέρνησης για έργα υποδομής σε αθλητικούς και πολιτιστικούς χώρους.
Η ενόχληση στο Μαξίμου από τη στασιμότητα κάποιων τοπικών θεμάτων (μετρό, παραλιακή, Σταυρούπολη) είναι υπαρκτή και οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού επιμένουν ότι «η εικόνα πρέπει να αλλάξει μέχρι τον Σεπτέμβριο, αλλιώς θα το πληρώσουμε στις δημοσκοπήσεις της Βόρειας Ελλάδας». Ήδη, οι σύμβουλοι που χειρίζονται τη ΔΕΘ έχουν ανοίξει γραμμή με παραγωγικούς φορείς, ενώ γίνονται επαφές με επιμελητήρια και οργανισμούς για «κοινή εικόνα» και συμφωνία στόχων.
Πάντως, κυβερνητικοί παράγοντες διαμηνύουν πως η φετινή ΔΕΘ θα έχει πιο ξεκάθαρο μήνυμα: «Από τα μεγάλα έργα – στις μεγάλες παροχές». Με φόντο και την προσεκτική αλλαγή ατμόσφαιρας στο ζήτημα των Τεμπών, το κυβερνητικό επιτελείο ετοιμάζεται να «φορτώσει» επικοινωνιακά τη Βόρεια Ελλάδα με θετικό αφήγημα. Και αυτό ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη, που –όπως μου λένε χαρακτηριστικά– «πρέπει να πείσει ότι αλλάζει, όχι απλά να το λέμε».
Ποντάρισμα σε τελωνεία, δαπάνες και κληροδοτήματα
Μπορεί η κουβέντα να περιστρέφεται γύρω από τη μονιμότητα, το ΤΑΙΠΕΔ και τις δημοσκοπήσεις, όμως χαμηλά και αθόρυβα στήνεται η ουσία του φθινοπώρου – και το πολιτικό οξυγόνο για τη ΔΕΘ.
Στο οικονομικό επιτελείο έχουν πέσει με τα μούτρα σε τρία νομοσχέδια που δεν θα σηκώσουν θόρυβο στα δελτία των 8, αλλά θεωρούνται στρατηγικά για την εικόνα της κυβέρνησης: μεταρρυθμίσεις, νοικοκύρεμα και έμφαση στη διαφάνεια.
Το ένα αφορά τα τελωνεία. Μεταξύ μας, πολλοί εκεί έξω είχαν μάθει αλλιώς – και τώρα το παιχνίδι γίνεται ψηφιακό. Μπαίνει τέλος στις χειρόγραφες συναλλαγές, δημιουργείται ενιαία πλατφόρμα, περιορίζονται τα περιθώρια «δημιουργικής καθυστέρησης». Όχι μόνο για τους πολίτες – κυρίως για κάποιους… παλιούς γνώριμους.
Το άλλο αφορά τη νέα λογική των δαπανών. Όχι άλλα «πλεονάσματα» – τώρα το παιχνίδι είναι στον ρυθμό αύξησης των καθαρών δημοσίων δαπανών. Όποιος μείνει κάτω από το ταβάνι της Κομισιόν, θα έχει χώρο για παροχές. Και στο επιτελείο ήδη φτιάχνουν λίστα για το τι θα πει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
Και έπειτα, το πιο αθόρυβο αλλά καθόλου ασήμαντο: τα κληροδοτήματα. Χιλιάδες ακίνητα, περιουσίες, δωρεές και σχολάζουσες κληρονομιές που κάθονται σε ντουλάπια υπηρεσιών. Ετοιμάζεται ψηφιακό μητρώο και fast track διαδικασίες, με στόχο να ρίξουν μέρος τους στην αγορά.
Κοινός παρονομαστής: λιγότερο κράτος, περισσότερη διαφάνεια, καλύτερη εικόνα.
Πού είναι οι εκσυγχρονιστές
Με την αναθεώρηση του Συντάγματος, το Μαξίμου στήνει παγίδα στο ΠΑΣΟΚ: ή θα στηρίξει τα άρθρα για ιδιωτικά πανεπιστήμια και άρση μονιμότητας, ή θα φανεί πως γέρνει προς την Αριστερά.
Ο Κυριάκος χτίζει εκσυγχρονιστικό προφίλ, στέλνοντας μήνυμα ότι η ΝΔ είναι το μόνο μεταρρυθμιστικό κόμμα. Ο Ανδρουλάκης πιέζεται από δύο πλευρές: τη ΝΔ που ζητά καθαρή στήριξη και τον ΣΥΡΙΖΑ που τον κατηγορεί για «δεκανίκι». Η ηγεσία ψάχνει διέξοδο με θολή γραμμή τύπου «τα συζητάμε στην επόμενη Βουλή», αλλά το δίλημμα βαθαίνει. Οι «εκσυγχρονιστές» μέσα στο ΠΑΣΟΚ δεν κρύβουν τη δυσφορία.
Αν συνεχίσει να μην παίρνει θέση, θα του τη χρεώσουν και οι δύο πλευρές.
Υπέρ Τουρκίας… δια της Ολλανδίας
Μου το σφύριξαν απ’ έξω: στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ χτύπησε κόκκινο ο ενθουσιασμός για την «ολλανδική πρόταση» κατά του Ισραήλ. Μόνο που ο εμπνευστής της, Κάσπαρ Βέλντκαμπ, είναι πρώην πρέσβης του ΣΥΡΙΖΑ-era και νυν υπουργός εξωτερικών σε κυβέρνηση με ακροδεξιούς και ευρωσκεπτικιστές.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος δήλωνε πρόσφατα από την Άγκυρα πως «η Τουρκία είναι κρίσιμη για την ευρωπαϊκή άμυνα» και πανηγύριζε για τις ολλανδικές επενδύσεις στη γείτονα.
Δηλαδή οι δικοί μας ζητούν να υπογράψουμε πρόταση που βολεύει την Τουρκία, πλήττει το Ισραήλ και έρχεται από Ολλανδούς ακροδεξιούς. Ποιοι; Ο Φάμελλος και ο Ανδρουλάκης.
Όπως είπε και παλιός διπλωμάτης: Με τέτοιες αντιπολιτευτικές εμμονές, ούτε ο Ερντογάν δε θα ζητούσε παραπάνω.
Μία νέα φιλία χάνεται
Στο παρά πέντε πάει να τιναχτεί στον αέρα η (πολιτικά κακοχωνεμένη) συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς για την Προανακριτική για τα Τέμπη. Όχι, δεν τσακώθηκαν για τον Καραμανλή – για τον Μητσοτάκη τσακώθηκαν.
Ο Φάμελλος επιμένει πως ο πρωθυπουργός πρέπει να μπει στο κάδρο. Όχι για ποινικές διώξεις, λέει, αλλά για να δοθούν απαντήσεις. Από την άλλη, ο Χαρίτσης φοβάται ότι αν μπλέξουν το όνομά του έτσι, θα του δώσουν ρόλο… θύματος, κι όχι κατηγορούμενου.
Έτσι, το σενάριο της κοινής πρότασης πάει για ναυάγιο, εκτός κι αν κάποιοι ανεξάρτητοι βουλευτές κάνουν το χατίρι του ΣΥΡΙΖΑ και του δώσουν τις 30 υπογραφές. Γιατί χωρίς αυτές, ούτε Προανακριτική ούτε αφήγημα «διαφάνειας για όλους».
Μαθαίνω πως τα τηλεφωνάκια πήραν φωτιά το Σαββατοκύριακο, αλλά οι ελπίδες είναι… όσες και οι κοινές θέσεις που έχουν πια οι δύο πρώην σύντροφοι. Δηλαδή λίγες.
Η Ζωή και τα funds
Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέβηκε ξανά στα κάγκελα: ζητά να καταργηθούν τα funds – αυτά τα «εκτρώματα», όπως τα λέει, που «κυνηγάνε τον κόσμο» για δάνεια που αγόρασαν «αντί πινακίου φακής».
Το πάει και παρακάτω: τέλος σε πλειστηριασμούς, κατασχέσεις, προτείνει άτοκα δάνεια για νέους, επιδότηση ενοικίων, και –κρατηθείτε– μηδενικό ΦΠΑ σε δικηγορικές υπηρεσίες. Δηλαδή… επανάσταση made in Ζωή.
Όσοι την ακούνε, λένε πως χτίζει προεκλογικό προφίλ με το σπαθί και την περικεφαλαία. Όχι ότι περιμέναμε κάτι λιγότερο. Το ερώτημα είναι: ποιος θα τολμήσει να της απαντήσει με στοιχεία, και όχι με σιωπή;
«Καίει» ξανά η τσόχα
Αναβρασμός στον κόσμο των καζίνο – και δεν μιλάμε για τα τραπέζια αλλά για τα μετοχολόγια. Οι πληροφορίες λένε πως η οικογένεια Χιόνη (μέσω του fund Saint George Participation) έχει κάνει επίσημη κίνηση για να πάρει το τιμόνι στα καζίνο Ρίου, Κέρκυρας και Αλεξανδρούπολης.
Το παζάρι είναι σκληρό – η ΕΕΕΠ θέλει εγγυήσεις ότι δεν υπάρχει καμία υπόγεια σύνδεση με τον άλλοτε πανίσχυρο «παίκτη» του χώρου. Η οικογένεια Χιόνη, πάντως, έχει ήδη ρίξει 12 εκατ. για να κρατήσει ζωντανές τις μονάδες και να μη σβήσει το φως οριστικά στο Ρίο.
Στο μεταξύ, η Πάρνηθα ετοιμάζει βαλίτσες για Μαρούσι (300 εκατ. το project), το Ελληνικό «σκαλώνει» στο ΣτΕ με τις προσφυγές Γλυφάδας – Αλίμου και οι Γούρνες Ηρακλείου ψάχνουν ακόμα επενδυτή.
Η αγορά «παίζει» δυνατά – πάνω από 250 εκατ. τα έσοδα του 2024, με αύξηση σχεδόν 10% από πέρσι. Το νούμερο μικρό για τα κρατικά έσοδα, αλλά οι 4.000 εργαζόμενοι λένε άλλη ιστορία.
Ποιος θα μείνει όρθιος και ποιος θα… καεί στον γύρο του 2025, μένει να φανεί. Για την ώρα, το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε.
