Φίλος, αλλά ως εκεί
Μπορεί το κοινό καρέ Σαμαρά–Καραμανλή στην παρουσίαση του βιβλίου του Λυγερού να άναψε φωτιές για “πατριωτικό comeback”, όμως τα μηνύματα από το περιβάλλον του Κώστα Καραμανλή ήταν κοφτά: «δεν εμπλέκεται σε σενάρια». Ο πρώην πρωθυπουργός, λένε οι δικοί του, δεν έχει καμία διάθεση να μπει σε παραγοντισμούς και κόμματα-σφραγίδες, ακόμα κι αν ο Αντώνης ετοιμάζει –λέμε τώρα– νέο μαγαζί.
Το παρασκήνιο λέει ότι ο Καραμανλής θεωρεί «ολοκληρωμένο τον κύκλο του» και δεν γοητεύεται από «πατριωτικές παρεμβάσεις» που μυρίζουν 2012. Οι σχέσεις με τον Σαμαρά παραμένουν καλές – φιλικές, θεσμικές, παλαιοκομματικές αν θες – αλλά όχι πολιτικά ενεργές. Όποιος βλέπει «νέο δίπολο» ή συμπόρευση, μάλλον διαβάζει πολύ Facebook.
Κι όσο για το αν ο Σαμαράς όντως το σκέφτεται σοβαρά, ούτε οι σαμαρικοί δεν το λένε ξεκάθαρα. Πρώην καραμανλικοί υπουργοί πάντως γελάνε με το σενάριο. «Δεν έχει ούτε πρόσωπα ούτε αφήγημα», λένε.
«Μηδενική ανοχή», λέει το Μαξίμου – και το εννοεί
Από τα ΑΕΙ μέχρι τις εξέδρες του ΣΕΦ, το δόγμα του Κυριάκου είναι ένα: νομιμότητα παντού και για όλους. Το Μαξίμου βλέπει στους πανεπιστημιακούς τραμπουκισμούς και στα χουλιγκανικά καφριλίκια στα γήπεδα μια κοινή ρίζα: την κουλτούρα της ατιμωρησίας. Και επειδή το κοινό – είτε φορά ακαδημαϊκό μανδύα είτε κασκόλ ομάδας – θέλει επιτέλους κράτος που λειτουργεί, ο Πρωθυπουργός πατάει γκάζι. Είτε λέγεσαι πρύτανης, είτε πρόεδρος ΚΑΕ, αν δεν συνεργαστείς, σου κόβουν τα φτερά.
Βρούτσης με καθήκον… καουμπόι
Ο Γιάννης Βρούτσης έχει πιάσει το σήμα: τέρμα τα χάδια, ή μπαίνετε σε τάξη ή σας κατεβάζουμε τα ρολά. Η αναβολή του τρίτου τελικού μπάσκετ ήταν μόνο το ορεκτικό. Το μήνυμα είναι σαφές: ή καθαρίζετε το σπίτι σας ή μένετε χωρίς πρωτάθλημα.
Νόμος και Τάξη version 2.0
Το πρόσημο είναι καθαρό: η κυβέρνηση θέλει να εκπέμψει σοβαρότητα, προτάσσοντας την κανονικότητα – όχι μόνο για τους ψηφοφόρους της αλλά και για την αμήχανη μεσαία τάξη που δεν αντέχει άλλο χάος. Το σχέδιο περιλαμβάνει ποινές για φοιτητές που σπάνε, για πρυτάνεις που σφυρίζουν αδιάφορα, για παράγοντες που βάζουν πλάτη στη βία. Δεν είναι ούτε αυταρχισμός, ούτε νεύρωση με την τάξη – είναι το νέο κοινωνικό συμβόλαιο, λένε στο Μαξίμου. Και ο Κυριάκος το γράφει με… μπλε μελάνι.
Καταπέλτης ο Γιάννης
Δεν μάσησε τα λόγια του ο Γιάννης Στουρνάρας στη δίκη για τη σκευωρία Novartis. «Ήθελαν να με βγάλουν από τη μέση για να βάλουν χέρι στις τράπεζες» φέρεται να είπε σε απολύτως πολιτικό τόνο, καρφώνοντας ευθέως το Μαξίμου της τότε εποχής. Και έδειξε: τα ψευδομάρτυρακια και εκείνους που τους έστησαν. «Ξέρω ποιοι έγραφαν τις καταθέσεις τους, ας βγουν να πουν τα ονόματα», ήταν η φράση-μαχαιριά.
Ο διοικητής της ΤτΕ μίλησε για «οργανωμένο σχέδιο σπίλωσης» και για «κατάλυση του κράτους δικαίου». Δεν έκρυψε ότι δεχόταν αφόρητες πιέσεις από την πολιτική ηγεσία της εποχής, αλλά κράτησε τη θέση του και, όπως λένε γνώστες του παρασκηνίου, «έσωσε την ανεξαρτησία της Τράπεζας με προσωπικό κόστος».
Το κλίμα που διαμορφώνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες της Δικαιοσύνης δεν αφήνει περιθώρια: η υπόθεση παίρνει τροπή πολιτικού σεισμού. Και κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να ιδρώνουν… γιατί τα καλύτερα έρχονται.
Στην τελική ευθεία
Στην τελική ευθεία η νέα στεγαστική πολιτική του Μαξίμου, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δίνει σήμερα το πρωί το πράσινο φως για την ψηφιακή πλατφόρμα stegasi.gov.gr, που ενεργοποιείται την επόμενη εβδομάδα. Χωρίς αιτήσεις σε χαρτί, χωρίς μεσάζοντες και παρεμβάσεις, ο πολίτης θα βλέπει σε λίγα κλικ τι δικαιούται και πώς μπορεί να αποκτήσει στέγη ή να ανακαινίσει το σπίτι του.
Πρόκειται για έναν έξυπνο οδηγό, που με βάση τα εισοδηματικά και γεωγραφικά στοιχεία του χρήστη, «ματσάρει» τον ενδιαφερόμενο με τα κατάλληλα προγράμματα, από τα συνολικά 40 και πλέον μέτραστεγαστικής ενίσχυσης, συνολικού προϋπολογισμού 6,5 δισ. ευρώ. Πρώτη φορά τέτοια συγκέντρωση στεγαστικών εργαλείων σε ένα σημείο.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου, που έχει χρεωθεί το project, παρουσιάζει το εργαλείο σήμερα στο Μέγαρο Μαξίμου, σε μια περίοδο που η ακρίβεια στα ενοίκια πιέζει τα νοικοκυριά και η κυβέρνηση επιχειρεί να απαντήσει με ρεαλιστικά, άμεσα αξιοποιήσιμα μέτρα.
Ο σιωπηλός παίκτης
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδραιώνει την πολιτική του κυριαρχία, εν μέσω θετικών δεικτών στην οικονομία και στρατηγικών μεταρρυθμίσεων – από την τριτοβάθμια εκπαίδευση έως τη δημόσια διοίκηση. Την ίδια στιγμή, το κεντρώο και φιλελεύθερο αφήγημα της ΝΔ μοιάζει να παίζει μόνο του στο πολιτικό γήπεδο, καθώς τα κόμματα της Αριστεράς αλληλοακυρώνονται και το ΠΑΣΟΚ δείχνει ανίκανο να δώσει προοπτική διακυβέρνησης.
Ο Αλέξης Τσίπρας, εν τω μεταξύ, παραμένει αινιγματικά σιωπηλός, ενώ γύρω του φουντώνει η φημολογία για επιστροφή. Η διεθνής του αναγνώριση αυξάνεται – Harvard, απομνημονεύματα Μέρκελ, διαλέξεις και στρογγυλά τραπέζια. Όμως το πολιτικό του κεφάλαιο στην Ελλάδα παραμένει φορτισμένο από τη μνήμη της κρίσης. Η συγκυρία δεν τον ευνοεί. Αν επιστρέψει τώρα, κινδυνεύει να ηττηθεί δεύτερη φορά. Αν περιμένει, ίσως η συγκυρία ωριμάσει και μαζί της ο ίδιος.
Το ερώτημα δεν είναι αν μπορεί να επιστρέψει – μπορεί. Το ερώτημα είναι αν θα έχει κάτι νέο να πει. Γιατί η μάχη του μέλλοντος δεν θα κριθεί στο συναίσθημα, αλλά στην πρόταση εξουσίας. Και αυτή τη στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μονοπωλήσει και το τιμόνι και το αφήγημα.
Ο Φάμελλος και οι άδειες καρέκλες
Αν ήλπιζε ο Σωκράτης Φάμελλος ότι η Θεσσαλονίκη θα του προσφέρει σανίδα σωτηρίας ενόψει του συνεδρίου ξεκαθαρίσματος του ΣΥΡΙΖΑ, η χθεσινή εκδήλωση στο ΤΕΕ μάλλον του υπενθύμισε ότι το έδαφος κάτω από τα πόδια του τρίζει. Οι άδειες καρέκλες φώναζαν πιο δυνατά από τα συνθήματα περί «στέγης στα όνειρα» και η αμηχανία στο ακροατήριο επιβεβαίωνε ότι το κόμμα μοιάζει περισσότερο με λέσχη αναμνήσεων παρά με κυβερνητική εναλλακτική. Ακόμα και στη δική του εκλογική περιφέρεια, η προσέλευση πρώτης γραμμής ήταν φτωχή – οι Γιαννούλης και Νοτοπούλου κράτησαν τα προσχήματα, αλλά δεν έσωσαν το κλίμα.
Πίσω από την κουρτίνα, τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Η Λούκα Κατσέλη κάνει κύκλους «μυστικών δείπνων», το όνομα Τσίπρας ψιθυρίζεται ξαναλέω όλο και πιο έντονα, ενώ ο Παύλος Πολάκης οικοδομεί τον δικό του «άλλο ΣΥΡΙΖΑ». Όσο οι λέξεις «ισχυρή Πολιτεία» και «πλουραλιστική οικονομία» ακούγονται σαν φθηνά φυλλάδια think tank, τόσο η βάση του κόμματος θα εξατμίζεται. Και ο ίδιος ο Φάμελλος μοιάζει να χάνει το παιχνίδι πριν καν σφυρίξει η σέντρα του συνεδρίου.
«Πρόεδρος χωρίς αφήγημα σε κόμμα χωρίς κατεύθυνση» είπε παλιός του σύντροφος και δεν το είπε τυχαία. Στην Κουμουνδούρου δεν ξεμένουν απλώς από αφήγημα – ξεμένουν από κοινό. Κι αυτό δεν το διορθώνει ούτε με powerpoint για τη στέγαση ούτε με εσωκομματικά μαγειρέματα. Αν το φθινόπωρο φέρει νέο κόμμα, ο Φάμελλος θα καταλήξει υποσημείωση.
Το ΠΑΣΟΚ σε τριπλό ναρκοπέδιο
Με τα ποσοστά να θυμίζουν καρδιογράφημα και τα πρόσωπα να παίζουν σκληρό πολιτικό πόκερ, η Χαριλάου Τρικούπη πορεύεται προς τις εθνικές εκλογές με το βλέμμα στο εσωτερικό… και την αγωνία στο ταβάνι. Η στασιμότητα μετά τον δημοσκοπικό «χειμώνα» μεταφράζεται σε μια αργή, βασανιστική φθορά για πολλούς υποψήφιους βουλευτές – ειδικά σε Κρήτη, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όπου το «μαρτύριο της σταγόνας» γίνεται πολιτική καθημερινότητα.
Η Άννα Διαμαντοπούλου επανεμφανίζεται δυναμικά, με σενάρια που τη φέρνουν από τη Θεσσαλονίκη μέχρι το Επικρατείας, ενώ στο Λεκανοπέδιο στήνονται «εμφύλιοι» με επίκεντρο την επόμενη μέρα. Στη Νότια Αθήνα, αν επιβεβαιωθεί η κάθοδος του Κώστα Τσουκαλά, το ντέρμπι με τον Παύλο Χρηστίδη προμηνύεται σκληρό. Στη Δυτική Αθήνα η Γιαννακοπούλου έχει απέναντί της τον Λευτέρη Καρχιμάκη — εκτός αν εκείνος επιλέξει να ξαναπαίξει στην «έδρα» του, το Λασίθι.
Στην Κρήτη, όπου το ΠΑΣΟΚ τρέφει φιλοδοξίες για τρίτη έδρα, η μάχη προβλέπεται χορταστική: στο Ηράκλειο μαζεύεται μισό υπουργικό συμβούλιο και όλος ο κομματικός μηχανισμός, ενώ στα Χανιά ανεβαίνουν οι μετοχές του ηθοποιού Μιχάλη Αεράκη και του αντιπεριφερειάρχη Νίκου Καλογερή. Στο Ρέθυμνο, οι ζυμώσεις συνεχίζονται με νέα ονόματα και… κουμπαριές. Αν, πάντως, συνεχιστεί η εσωστρέφεια και δεν αλλάξει η εικόνα, ακόμα και τα 26% της Κρήτης στις ευρωεκλογές μπορεί να γίνουν πολιτικό πυροτέχνημα. Και οι σταγόνες, ποτάμι.
Γλυκοκοιτάζουν τα τουρκικά drones… με ευρωπαϊκή σφραγίδα
Μπορεί ο Νίκος Δένδιας να χτυπάει καμπανάκια από τη Σπάρτη, μιλώντας για «κερκόπορτα» στο ευρω-πλάνο SAFE των 150 δισ. ευρώ, αλλά κάποιοι στην Ε.Ε. τρίβουν τα χέρια τους με την ιδέα να χώσουν στα αμυντικά κονδύλια και την τουρκική βιομηχανία. Στην Κομισιόν, άλλωστε, δεν βλέπουν… Bayraktar αλλά «στρατηγικό εταίρο» – με ονοματεπώνυμο: Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το σχέδιο της Μαύρης Θάλασσας το λέει ξεκάθαρα: θέλουν την Άγκυρα στο τραπέζι. Για την ακρίβεια, την θέλουν δίπλα σε Ουκρανία, Μολδαβία και Γεωργία, με ρόλο-κλειδί σε ενεργειακή ασφάλεια και ναυτική επιτήρηση. Εμείς; Βάλαμε αστερίσκους, δηλώσεις, επιφυλάξεις. Αλλά όταν έρθει η ώρα της μοιρασιάς, το πορτοφόλι θα μιλήσει – και η Τουρκία έχει προϊόντα, «πακέτα», και πελάτες.
Το πιο πικάντικο; Ενώ η Άγκυρα παίζει φουλ διπλωματία, ο Ερντογάν πάει για ρελάνς στο NATO, απαιτώντας άρση των περιορισμών σε αμυντικά deals. Και στη μέση ο Μητσοτάκης, που βλέπει τη συνάντηση κορυφής να παγώνει, το casus belli να καίει, και τα Θαλάσσια Πάρκα να γίνονται νέο μέτωπο – ακόμα και για… γλάρους που πετάνε σε «γκρίζες ζώνες».
Η «εκπαραθύρωση» του πρώην προέδρου
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ μπαίνει σε φάση… επανεκκίνησης. Το σχέδιο δράσης 3+1 σημείων που τρέχει η κυβέρνηση μαζί με τις Βρυξέλλες δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες: τέλος οι «εικονικοί» βοσκότοποι, τέλος οι δηλώσεις χωρίς ζωικό κεφάλαιο, τέλος το πάρτι με τις επιδοτήσεις. Η κλεψύδρα άδειασε – και μαζί της και η ανοχή.
Η μεταφορά του Οργανισμού στην ΑΑΔΕ δεν είναι τυχαία. Είναι το πιο σκληρό «audit mode» που διαθέτει η δημόσια διοίκηση. Όσοι γνώριζαν τι παιζόταν στο παρασκήνιο των δηλώσεων ΟΣΔΕ, μιλούν για «καθαρό ξήλωμα» μηχανισμών που είχαν στήσει… δίκτυα γύρω από τον φάκελο των ενισχύσεων. Και πλέον, με τις Βρυξέλλες να κρατούν φακό και τεφτέρι, κανείς δεν ρισκάρει συγκάλυψη.
Η «εκπαραθύρωση» του πρώην προέδρου, αν και συνοδεύτηκε από καλά λόγια, άφησε πίσω της πολλά ερωτηματικά. Όχι για τις πληρωμές – που όντως έγιναν στην ώρα τους – αλλά για το μήνυμα που εξέπεμψε προς την ευρωπαϊκή εισαγγελία. Μήνυμα που δεν ήταν… «εναρμονισμένο». Το πραγματικό στοίχημα τώρα; Ποιος θα ελέγχει τις ροές δισεκατομμυρίων, ποιος θα έχει το «κουμπί» των επιδοτήσεων και – κυρίως – ποιος θα βάλει τάξη σε έναν οργανισμό που για χρόνια λειτουργούσε σαν boutique για insiders.
