Σινά, σχολεία και… ΚΑΕ
Στο κυβερνητικό επιτελείο δεν κρύβουν την ανησυχία για τις εξελίξεις γύρω από τη Μονή Σινά. Θεωρείται «θέμα υψηλής ευαισθησίας» και όπως διαμηνύεται στα ενδότερα, δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή καμία μεταβολή του υφιστάμενου status. Διπλωματικές επαφές με το Κάιρο έχουν ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες και, όπως λέγεται, δεν αποκλείονται και πιο θεσμικές παρεμβάσεις εφόσον χρειαστεί.
Παράλληλα, ο φάκελος «πολιτική ομαλότητα» παραμένει ανοιχτός: η ενόχληση για τις εικόνες πόλωσης και αντιπαλότητας από την πλευρά κορυφαίων ιδιοκτητών ομάδων είναι έκδηλη, με αρκετούς να λένε πως «το κακό παράδειγμα ξεκινά από την κορυφή».
Στο εσωτερικό, το βάρος πέφτει πλέον σε δύο μέτωπα: πρώτον, στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η οποία –όπως διαρρέεται– φέρνει δεδομένα που «θα αξιοποιηθούν για τολμηρές διοικητικές παρεμβάσεις», και δεύτερον, στο ανακαινιστικό πρόγραμμα για τα σχολεία («Μαριέττα Γιαννάκου»), που πιάνει δουλειά σε πάνω από 400 σχολικές μονάδες μέσα στον Ιούνιο. Δεν είναι τυχαίο πως στο Μαξίμου το αντιμετωπίζουν ως εργαλείο για να «μετρηθεί απτά η κυβερνητική αποτελεσματικότητα».
Στο οικονομικό επιτελείο, τέλος, κάνουν δεύτερες αναγνώσεις της έκθεσης της Κομισιόν, την οποία βλέπουν ως έμμεση «πιστοποίηση εμπιστοσύνης» ενόψει φθινοπωρινών αποφάσεων.
Οι «αθάνατοι» της Μεταπολίτευσης
Σε μια χώρα όπου κανείς δεν παραιτείται ποτέ πραγματικά, η πολιτική σκηνή θυμίζει άσχημα ένα reunion παλιών πρωταγωνιστών, που δεν λένε να κατέβουν από τη σκηνή. Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας, ακόμη και ο σιωπηλός Καραμανλής του Αιγαίου, κινούνται διαρκώς στο φόντο. Άλλος υπογείως, άλλος φανερά, όλοι όμως με βλέμμα στραμμένο ξανά στην κορυφή.
Οι πληροφορίες μου λένε πως και οι τρεις πρώην πρωθυπουργοί διατηρούν δικά τους «στρατηγεία», επεξεργάζονται κινήσεις, ανοίγουν γραμμές, περιμένουν στραβοπατήματα για να ξαναμπούν στο παιχνίδι. Ο ένας με καφέδες στη Χαριλάου Τρικούπη, ο άλλος με think tank στην Καλλιθέα, ο τρίτος με πιστούς καραμανλικούς που διακινούν σενάρια επανεκκίνησης της Κεντροδεξιάς.
Κανείς τους όμως δεν σκέφτηκε να κάνει αυτό που έκανε ο Ραχόι στην Ισπανία: να πάει σπίτι του. Στην Ελλάδα, φαίνεται, οι πολιτικοί «φεύγουν» μόνο όταν δεν μπορούν πια να περπατήσουν. Ή όταν τους ξεχάσει το σύστημα. Μέχρι τότε, παραμένουν στη σκακιέρα. Γιατί όπως λέει και ένας παλιός βουλευτής της ΝΔ με νόημα: «εδώ δεν έχουμε πολιτική σκηνή, έχουμε πολιτικό survivor… και κανείς δεν αποχωρεί οικειοθελώς».
Τα Τέμπη έγιναν πολεμική ζώνη
Οι τρεις προτάσεις για Προανακριτική μετατρέπουν τη Βουλή σε ναρκοπέδιο – αλλά αυτό που συζητιέται περισσότερο στους διαδρόμους είναι η «καρικατούρα» της τρίτης πρότασης: η «εσχάτη προδοσία» κατά Μητσοτάκη, με την υπογραφή ενός ανορθόδοξου σχήματος από Ελληνική Λύση μέχρι Πλεύση. Το Μέγαρο Μαξίμου μιλά για «κατήφορο χωρίς γυρισμό» και δεν είναι λίγοι οι βουλευτές –κυρίως της ΝΔ– που ζητούν πιο επιθετική στάση απέναντι στη «χυδαία εκμετάλλευση» της τραγωδίας.
Στην Κουμουνδούρου, τα μαχαίρια βγήκαν νωρίς. Η απόσυρση των υπογραφών Κασσελάκη από την πρόταση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ δεν ερμηνεύεται μόνο ως ερασιτεχνισμός, αλλά και ως σαφής εσωκομματική αποστασιοποίηση από την «παλιά φρουρά» που επιμένει στη γραμμή Φάμελλου. Η Νέα Αριστερά χαμογελά ειρωνικά και βλέπει δικαίωση. Οι συμμαχίες αλλάζουν με ρυθμό TikTok, λέει σκωπτικά βουλευτής που έχει περάσει και από τα δύο στρατόπεδα.
Το ΠΑΣΟΚ παραμένει σε θέση αναμονής, επενδύοντας επικοινωνιακά στην πρόταση για Καραμανλή – ενώ δεν λείπουν οι φωνές που βλέπουν ευκαιρία να ξεχωρίσει το κόμμα «από το χάος της υπόλοιπης αντιπολίτευσης». Το ερώτημα για όλους παραμένει: μπορεί να υπάρξει αλήθεια για τα Τέμπη μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό; Ή η πολιτική κούρσα για «συγκινήσεις» θα κάψει στο τέλος και την ουσία της υπόθεσης;
Και τώρα ποιος θα τους μαζέψει;
Μπορεί να μιλάει με τη γλώσσα του συνταγματολόγου, αλλά ο Γιάννης Ραγκούσης πέταξε μαχαιριές στην ηγεσία Κασσελάκη και στην παραλυμένη πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Πίσω από το κείμενο–μανιφέστο, οι γνωρίζοντες βλέπουν την αρχή για μια νέα τάση που ετοιμάζεται να ζητήσει «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» στο επικείμενο συνέδριο. Στόχος; Όχι απλώς ανατροπή, αλλά ηθική “εκκαθάριση” όσων διέσυραν τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε πηγές που κινούνται στον πυρήνα των «παλιών».
Η φράση-κλειδί «δεν μας φταίει κανείς, φταίει ο κακός μας εαυτός» δεν γράφτηκε τυχαία. Ο Ραγκούσης θέλει να προκαλέσει εσωκομματικό ηλεκτροσόκ, χτυπώντας ευθέως προσωπικές στρατηγικές, καριερίστικες λογικές και αδιανόητες πολιτικές ακροβασίες που οδήγησαν –όπως λέει– στο φιάσκο των Τεμπών και στην εκλογή «τηλεοπτικού αρχηγού». Και κάπου εδώ, μου το σφύριξαν τα πουλάκια: δεν είναι μόνος του.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Κουμουνδούρου, το κείμενο έγινε δεκτό με «ψυχραιμία» από την ηγετική ομάδα. Στην πραγματικότητα όμως, κάποιοι μιλούν για προαναγγελία ρήξης αν το συνέδριο δεν καταλήξει σε ξεκάθαρη ανασύνταξη. Και οι πιο πονηρεμένοι βλέπουν πως οι αντι-Κασσελακικοί ετοιμάζουν λίστα: με πρόσωπα, με λάθη και –κυρίως– με ευθύνες.
Τερατώδη λάθη
Δεν ήταν απλώς νομική διαφωνία. Ο Ανδρέας Λοβέρδος –που δεν χάνει ευκαιρία να εμφανίζεται ως σοβαρή αντιπολιτευτική φωνή από δεξιά του ΠΑΣΟΚ– έγινε έξαλλος με την πρόταση για εσχάτη προδοσία που έριξαν στο τραπέζι Κωνσταντοπούλου, Βελόπουλος, Νίκη και Κασσελάκης. Όχι μόνο για το νομικό ατόπημα («τερατώδες λάθος» είπε στους δικούς του), αλλά κυρίως για το πολιτικό μπάχαλο που προκάλεσε, παραμονές ΔΕΘ και με τον Ανδρουλάκη να προσπαθεί να βρει χώρο.
Πηγές μου λένε πως ο Λοβέρδος τηλεφώνησε σε κεντρικά στελέχη της παράταξης για να τους πει, ούτε λίγο ούτε πολύ: «Αν συνεχίσουμε έτσι, η Ζωή θα μας πάρει τη μισή βάση!». Και πώς να μην αγχωθούν, όταν η Κωνσταντοπούλου “καρφώνει” πρωθυπουργούς και υπουργούς για “προδοσία” και ανεβάζει νούμερα, ενώ το ΠΑΣΟΚ μιλά για… άρθρο 291 ΠΚ σαν να κάνει πανεπιστημιακή διάλεξη;
Μου λένε επίσης ότι η ενόχληση του Λοβέρδου δεν περιορίστηκε μόνο στην Καρυστιανού. Στα πηγαδάκια των Δημοκρατών, ακούστηκε καθαρά η φράση: «Με τέτοιο πολιτικό κενό, μέχρι και ο Κασσελάκης τους στήνει παγίδες και δεν το καταλαβαίνουν». Το βέβαιο είναι ότι το «κόκκινο χαλί» που στρώθηκε άθελά του στη Ζωή από τους αντιπάλους της, το περπατάει με άνεση. Και κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να το συνειδητοποιούν, έστω αργά.
Ταμείο νερού και… υπομονής
Το μήνυμα από τον Γενικό Γραμματέα Υδάτων Πέτρο Βαρελίδη ήταν σαφές: για τρία χρόνια έχουμε νερό, εκτός κι αν ο καιρός συνεχίσει να παίζει άσχημα παιχνίδια. Το «ίσως και με τάνκερ» δεν πέρασε απαρατήρητο στα κυβερνητικά γραφεία, όπου ήδη ψιθυρίζεται ότι το σενάριο μεταφοράς νερού από άλλες περιοχές με πλοία έχει ξαναπέσει στο τραπέζι – προ κρίσης, μάλιστα, είχε γίνει και σχετική εσωτερική μελέτη στην ΕΥΔΑΠ.
Μαθαίνω πως στο παρασκήνιο γίνεται έντονη κουβέντα για «πρόωρη ενεργοποίηση έργων ανάσχεσης απωλειών» και επανεξέταση των διαρροών στο δίκτυο. Το πολιτικό μήνυμα προς το Μαξίμου είναι σαφές: καλύτερα να προλάβουμε, παρά να τρέχουμε καλοκαιριάτικα με υδροφόρες. Το θέμα «τιμολόγια» παραμένει στο συρτάρι – για την ώρα – αλλά με φόντο το Εθνικό Σχέδιο για το Νερό, κάποιοι στην αγορά ήδη… διψούν να δουν ποιος θα το πληρώσει.
Έρχεται ο Σκρέκας
«Οι θέσεις δεν μας ανήκουν» είπε η Μαρία Συρεγγέλα και υπέβαλε την παραίτησή της από τη θέση της Γραμματέως της ΝΔ, επικαλούμενη προσωπικούς λόγους. Όμως το παρασκήνιο λέει πολλά περισσότερα.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες λένε πως η απόφασή της είχε ωριμάσει εδώ και καιρό,
Επιπλέον, κάποιοι βλέπουν πίσω από την «οικειοθελή» αποχώρηση μια διακριτική αναδιάταξη δυνάμεων ενόψει του κομματικού lifting.
Στο τραπέζι για τη διαδοχή της, ήδη ακούγεται εντονότατα το όνομα του Κώστα Σκρέκα, ο οποίος φέρεται να έχει πάρει το «πράσινο φως» από το πρωθυπουργικό επιτελείο. Ένα πρόσωπο με χαμηλούς τόνους, ισχυρή σχέση με τη βάση και στενή επαφή με το «κέντρο ελέγχου» της Πειραιώς.
Μένει να φανεί αν η αλλαγή στο οργανωτικό θα φέρει και αλλαγή στον τόνο του κόμματος, λίγους μήνες πριν από το κρίσιμο συνέδριο.
Όλοι από το μικροσκόπιο
Στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας δεν το φωνάζουν, αλλά η θεσμική αναβάθμιση του Δημοσιονομικού Συμβουλίου δεν είναι απλώς μια τεχνική τομή: πρόκειται για ένα εργαλείο με καθαρά πολιτικό αποτύπωμα, ιδίως ενόψει πιθανών εκλογικών αναμετρήσεων. Το νέο πλαίσιο του δίνει τη δυνατότητα να αξιολογεί, να κοστολογεί, ακόμα και να «ξεγυμνώνει» οικονομικά προγράμματα κομμάτων – ιδίως αν πρόκειται για φαντεζί υποσχέσεις δίχως δημοσιονομικό έρεισμα.
Στελέχη του οικονομικού επιτελείου παραδέχονται ότι πρόκειται για έναν έμμεσο μηχανισμό «θεσμικής πειθαρχίας» απέναντι σε όσους υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Και, όπως μαθαίνουμε, δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αρχίσει ήδη να ανησυχούν – καθώς η νέα Ανεξάρτητη Αρχή θα έχει πρόσβαση σε πραγματικά δεδομένα της ΑΑΔΕ, του ΕΦΚΑ και του ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, με δυνατότητα διασταυρώσεων πριν ακόμα από τη διαδικασία ανωνυμοποίησης.
Το ενδιαφέρον, πάντως, είναι ότι και το ίδιο το υπουργείο μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο. Αν οι προβλέψεις του ΓΛΚ απέχουν πολύ από τις εκτιμήσεις του Συμβουλίου, θα απαιτούνται διορθωτικά μέτρα. Κοινώς, οι κανόνες αλλάζουν για όλους – και δεν αποκλείεται αυτό να μεταφραστεί μελλοντικά και σε αλλαγή πολιτικού παιχνιδιού.
Το νέο πρόσωπο του Σκλαβενίτη
Στα κεντρικά του Σκλαβενίτη, εδώ και μήνες δουλεύουν σιωπηλά πάνω σε ένα φιλόδοξο σχέδιο «ανασχεδίασης» του ομίλου. Δεν είναι απλώς θέμα επεκτατισμού – είναι στρατηγική repositioning με τρεις καθαρούς πυλώνες: παραγωγή, ακίνητη περιουσία, διεθνοποίηση. Κι όπως μαθαίνουμε, η οικογένεια δίνει τον τόνο διατηρώντας απόλυτο έλεγχο.
Το deal με την ΑΒΑΞ για τις υποδομές στη Μαγούλα και το επόμενο μεγάλο πρότζεκτ στο πρώην εργοστάσιο της Πίτσος στον Ρέντη έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για επενδύσεις δεκάδων εκατομμυρίων, αλλά γιατί φανερώνουν τη μετατόπιση σε μοντέλο κάθετης ολοκλήρωσης: η «Αύρα Παραγωγή Γευμάτων ΑΕ» θα αποτελέσει κρίσιμο κόμβο, τόσο για τις έτοιμες λύσεις όσο και για την κάλυψη του οργανωμένου food service.
Στον Ρέντη, το project πάει ένα βήμα παραπέρα: εκεί σχεδιάζεται ένας πολυχώρος πρότυπο, μισή υπεραγορά, μισή πολιτιστικός κόμβος – ένα στοίχημα αναβάθμισης που θα δώσει και real estate υπεραξίες στην οικογένεια, μέσα από την «Πίτσος Διαχείριση Ακινήτων ΑΕ».
Παράλληλα, με εργαλείο την «Άρτεμις Διαχείριση Ακινήτων» και τις δομές του ομίλου Γλάρος, ο Σκλαβενίτης χτίζει σιγά-σιγά ένα δεύτερο πόδι: ιδιόκτητο logistics και εμπορικό χαρτοφυλάκιο, που μπορεί να λειτουργήσει και ανεξάρτητα από τη λιανική. Οι ίδιες πηγές αφήνουν να εννοηθεί ότι το πλάνο επεκτείνεται και σε εμπορικά ακίνητα τρίτων, με προσεκτικές κινήσεις.
Όσο για την Πολωνία; Η πληροφορία κυκλοφορεί χαμηλόφωνα: το scouting έχει ξεκινήσει, οι επαφές έχουν γίνει και το εγχείρημα αντιμετωπίζεται ως test case για περαιτέρω διεθνή παρουσία. Αν όλα πάνε καλά, η «σιωπηλή αλυσίδα» μπορεί να γίνει και εξαγωγικό brand. Με τα δικά της, απολύτως ελληνικά χαρακτηριστικά.
