Σε μια ακόμη επίδειξη πολιτικής αμηχανίας και επικοινωνιακού αυτοεξευτελισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ – το κόμμα που με κόπο έριξε τον εαυτό του στο 5% – ζητά από τις δημοσιογραφικές ενώσεις εξαίρεση από την απεργία για τους δημοσιογράφους που θα καλύψουν το… δικό του συνέδριο. Δηλαδή, ζητούν απεργοσπάστες, αλλά για «καλό σκοπό» – να εξυπηρετηθεί η εσωκομματική τους μυσταγωγία.
Το θράσος, βέβαια, δεν έχει ταβάνι: ζητούν εξαίρεση για να υπάρχει «πλήρης ενημέρωση των πολιτών», την ώρα που οι δικοί τους άνθρωποι στην “Αυγή” και το “Κόκκινο” παραμένουν απλήρωτοι για μήνες. Αντί να σκύψουν πάνω από το αυτονόητο – δηλαδή τη δική τους εργασιακή αναλγησία – παρεμβαίνουν στην ΕΣΗΕΑ ζητώντας ειδική μεταχείριση.
Αναρωτιέται κανείς: ο Φάμελλος, που υποτίθεται πως θέλει να “νοικοκυρέψει” το μαγαζί, ενέκρινε αυτό το αίτημα; Ή του το πρότειναν τα επικοινωνιακά «τζιμάνια» που έχει μαζέψει γύρω του – κάποιοι με μηδενικά ή ανύπαρκτα ένσημα στην κανονική δημοσιογραφία;
Όταν ούτε τους δικούς σου δεν μπορείς να πληρώσεις, δεν έχεις το ηθικό έρεισμα να ζητάς απεργοσπασίες. Και όταν η πολιτική σου εκπροσώπηση περιορίζεται σε εσωκομματικές φωτογραφήσεις και επικοινωνιακές γκάφες, τότε δεν φταίει κανείς άλλος για το 5%.
Το πιο έντιμο που θα μπορούσε να κάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να σταματήσει να παρεμβαίνει – και να αρχίσει να ακούει. Αλλά ακόμη κι αυτό, μοιάζει πολυτέλεια για ένα κόμμα που δεν ακούει ούτε τον ίδιο του τον καθρέφτη.
