Στη Χάγη με το σμόκιν του
Αύριο ο Κυριάκος Μητσοτάκης πετά για Χάγη. Όχι για διακοπές, αλλά για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ. Εκεί που χτυπάει η καρδιά των συμμαχικών ισορροπιών – και των παρασκηνίων τους. Το βράδυ θα φορέσει και το… σμόκιν, καθώς είναι καλεσμένος στο επίσημο δείπνο που παραθέτει το βασιλικό ζεύγος της Ολλανδίας για τους ηγέτες. Σαφές το μήνυμα: η Ελλάδα μετράει – κι όχι μόνο στα διπλωματικά brief.
Το ενδιαφέρον, βεβαίως, δεν θα είναι μόνο στην ατζέντα, αλλά και στις ζυμώσεις. Οι επαφές στο περιθώριο της Συνόδου φέρνουν πάντα τα πιο «ζουμερά» νέα. Κι ο Κυριάκος ξέρει πώς να παίζει σε αυτό το ταμπλό.
Ψάχνουν GPS στα εθνικά
Αντί να αποδοκιμάσουν ξεκάθαρα την κυρία Πωλίνα Λάμψα που βρέθηκε δίπλα στον Ερσίν Τατάρ, οι ΠΑΣΟΚοι ψελλίζουν ότι… δεν πήγε εκ μέρους του κόμματος, αλλά ως «ακαδημαϊκός». Σαν να λες ότι βρέθηκες στο ψευδοπροεδρικό Μέγαρο για τουρισμό. Ή για το catering.
Η Χαριλάου Τρικούπη δείχνει πάλι πως, όταν οι εθνικές σταθερές συγκρούονται με τις εσωκομματικές ισορροπίες, επιλέγει τη μουγκαμάρα. Ούτε αποδοκιμασία, ούτε ανάκληση, ούτε απομάκρυνση. Απλά σιωπή, μη χαλάσει η ισορροπία Παπανδρεϊκών – Γερουλανικών. Όσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη, που ζητάει από την Ευρώπη να “τρίξει τα δόντια” στην Τουρκία, αρκέστηκε να κλείσει το στόμα στο εσωτερικό. Γιατί άραγε;
Το εθνικό αυτογκόλ ήταν γερό. Και ήρθε τη στιγμή που Αθήνα και Λευκωσία μετρούν διπλωματικές νίκες στο θέμα των Κατεχομένων. Με κάτι τέτοια, όμως, δεν χρειάζεται η Τουρκία να κάνει προπαγάνδα. Την κάνει το ΠΑΣΟΚ μόνο του.
Ώρα αποφάσεων
Δεν ήταν τυπική η τηλεφωνική επικοινωνία του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι. Πέρα από τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή –που παραμένει μείζονα ανησυχία για Αθήνα και Κάιρο– στο τραπέζι έπεσε και το… φλέγον εκκλησιαστικό ζήτημα: η υπόθεση της Ιεράς Μονής Σινά.
Η ελληνική πλευρά επιδιώκει σαφή συμφωνία που θα διασφαλίζει τα ιστορικά δικαιώματα και το καθεστώς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στη Μονή. Η πίεση εντείνεται, οι διαπραγματεύσεις έχουν προχωρήσει, αλλά η τελική συμφωνία ακόμα… γράφεται. Η Αθήνα βλέπει θετικά τη βούληση του Καΐρου, αλλά χρειάζεται και η κατάλληλη πολιτική σφραγίδα. Και η συγκυρία –με τις περιφερειακές ισορροπίες ρευστές– ίσως είναι η καλύτερη δυνατή.
Χτυπήστε τη σύζυγο
Στο δικαστήριο ξεκαθαρίστηκε πως το όνομα της συζύγου του Γιάννη Στουρνάρα μπήκε στη λίστα Novartis όχι από αφέλεια, αλλά «με δόλο». Η Λίνα Νικολοπούλου δεν μάσησε τα λόγια της: κάποιοι έβαλαν στο στόχαστρο την ίδια, για να πλήξουν πολιτικά και ηθικά τον –τότε ανεπιθύμητο– διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.
«Δεν μπορούσαν να τον απολύσουν, οπότε είπαν: χτύπα τη γυναίκα του», κατέθεσε με νόημα, δείχνοντας προς την «παρασκηνιακή κουζίνα» της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ και μιλώντας ξεκάθαρα για «συμμορία της δραχμής». Η δίκη δεν αφορά απλώς δύο ψευδομάρτυρες. Αφορά –όπως φάνηκε στην αίθουσα– έναν οργανωμένο μηχανισμό σπίλωσης, που στήθηκε για να εξουδετερώσει τους αντιφρονούντες.
Και το πιο δηκτικό όλων; Οι “κουκουλοφόροι” μάρτυρες ήταν τα ίδια πρόσωπα που η ίδια είχε προτείνει αρχικά για να τη στηρίξουν, αγνοώντας ότι είχαν ήδη βάλει το μαχαίρι στην πλάτη της.
Κομμένη η ανάσα στα Στενά
Η ελληνική ναυτιλία μετρά πλοία και… σφυγμούς στον Περσικό και τον Κόλπο του Ομάν, καθώς η ένταση στη Μέση Ανατολή απειλεί να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ και να μπλοκάρει μια από τις πιο κρίσιμες θαλάσσιες φλέβες του πλανήτη.
Περί τα 200 ελληνόκτητα πλοία βρίσκονται στην περιοχή, με το υπ. Ναυτιλίας σε διαρκή επιφυλακή. Οι εταιρείες τηρούν –μέχρι νεωτέρας– τα συμβόλαιά τους, αλλά οι πληροφορίες λένε πως στα γραφεία της Ακτής Βασιλειάδη οι χάρτες έχουν κοκκινίσει και οι δορυφορικές εικόνες ελέγχονται ώρα με την ώρα.
Όποιος ελέγχει τα Στενά, ελέγχει και την αγορά. Και οι Έλληνες πλοιοκτήτες ξέρουν καλά πως μια σπίθα στον Περσικό μπορεί να σημάνει… φλέβα χρυσού ή καμένη παρτίδα.
Φάντασμα ή πραγματική απειλή;
Όταν οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν το Ιράν και το πετρέλαιο δεν… ιδρώνει πάνω από τα 79 δολάρια, κάτι δεν πάει «φυσιολογικά» στις αγορές. Και όμως, αυτή η νέα κανονικότητα –που εμπεριέχει πόλεμο, αβεβαιότητα και flat τιμές πετρελαίου– είναι που προβληματίζει περισσότερο τα επιτελεία, παρά μια απλή εκτίναξη στα 100 δολάρια το βαρέλι.
Το φάντασμα του στασιμοπληθωρισμού επιστρέφει μεσανατολικά, αλλά ακόμη κινείται αθόρυβα. Οι τιμές ανεβαίνουν σιγά-σιγά, η ανάπτυξη ίσως κοπεί με το ψαλίδι των 0,3 μονάδων, αλλά προς το παρόν, ο μηχανισμός απορρόφησης κρατάει. Όμως κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για το τι θα συμβεί εάν το Μπρεντ σταθεροποιηθεί πάνω από τα 85–90 δολάρια.
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται, αλλά δεν πατά ακόμα το κουμπί του «συναγερμού». Οι συνέπειες είναι μαθηματικές: για κάθε 10 δολάρια άνοδος, τόσο χάνει η ανάπτυξη, τόσο ανεβαίνει ο πληθωρισμός. Το αν αυτό θα οδηγήσει σε μια νέα ελληνική «κρίση κόστους» ή σε κάτι απλώς διαχειρίσιμο, θα φανεί μόνο αν κλείσει ή όχι το Στενό του Ορμούζ. Μέχρι τότε, όλοι κάνουν… ασκήσεις επί χάρτου.
Τσίπρας, Πρέσπες και η διεθνής κοινότητα του… κανενός
Ο Αλέξης Τσίπρας επέστρεψε –όχι στην εξουσία, αλλά στο γνωστό αφήγημα: δεν υπάρχει διεθνής κοινότητα, υπάρχει μόνο το “δίκιο του ισχυρού”. Και φυσικά, για όλα φταίει η πολιτική του πολέμου, τα εξοπλιστικά και η αποτυχία της Ευρώπης να σταθεί «ειρηνοποιός».
Μιλώντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, ο πρώην πρωθυπουργός ξέθαψε ξανά το δόγμα των Πρεσπών ως μοντέλο «διπλωματικής λύσης», χωρίς όμως να εξηγήσει ποιο κράτος σήμερα το ακολουθεί. Και το μόνο που έλειπε, ήταν ένα encore με το πουκάμισο έξω και το σύνθημα: «Peace, not war».
Πολιτικά, ο Τσίπρας επενδύει ξανά στον ρόλο του “διεθνούς ηθικού πυλώνα”, εκεί που κανείς πλέον δεν ζητά τη γνώμη του. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στα Βαλκάνια. Αλλά όπως λένε και οι διπλωμάτες, η νοσταλγία για μια “διεθνή κοινότητα” που ποτέ δεν υπήρξε… δεν είναι εξωτερική πολιτική. Είναι απλώς ρομαντισμός.
Με γεμάτη ατζέντα σε Τρίπολη και Βεγγάζη
Το τεστ της διπλωματίας αρχίζει για την Αθήνα, καθώς η «κυβέρνηση» της Βεγγάζης έστειλε αυστηρό μήνυμα: ή ξεκινά διάλογος για τα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης ή ξεκινούν… δικές τους έρευνες. Σαν να μην έφτανε το Τουρκολιβυκό μνημόνιο της Τρίπολης, τώρα και η Ανατολική Λιβύη φλερτάρει με την Άγκυρα και απειλεί με «παράλληλη αδειοδότηση».
Η αντίδραση της Βεγγάζης αιφνιδίασε το ΥΠΕΞ, που είχε επενδύσει τα προηγούμενα χρόνια σε επαφές με Χαφτάρ και Σάλεχ, υπολογίζοντάς τους ως αντιστάθμισμα στην τουρκική επιρροή της Τρίπολης. Τώρα όμως, με το νέο επεισόδιο να απειλεί να εξελιχθεί σε ελληνολιβυκή κρίση, ο Γεραπετρίτης ετοιμάζει κρίσιμες επισκέψεις στις 6 Ιουλίου σε Βεγγάζη και Τρίπολη, με στόχο να επαναφέρει την κουβέντα στο Διεθνές Δίκαιο – και να προλάβει τις «γεωτρύπανες απειλές».
Το ενδιαφέρον είναι πως, σε μια σπάνια συμφωνία, και οι δύο λιβυκές πλευρές βλέπουν… με μισό μάτι τον ελληνικό διαγωνισμό. Αν υπάρξει κοινή κίνηση ή επίκληση του τρίτου μνημονίου Ντμπεϊμπά–Άγκυρας, τότε οι τουρκικές γεωτρήσεις στην καρδιά της ελληνικής υφαλοκρηπίδας δεν θα είναι σενάριο, αλλά εφιάλτης εν εξελίξει.
