Το είπε και το εννοεί
Το είπε και το εννοεί: ο Μητσοτάκης πήγε Βρυξέλλες όχι για κουβέντες περί αιολικής ενέργειας, αλλά για να τραβήξει αυτιά – λιβυκά και ευρωπαϊκά. Πριν καν μπει στη σύνοδο, πέταξε τη γραβάτα και ανέβηκε στο βήμα του tough talk: «θα κάνουμε δύσκολη τη ζωή των διακινητών». Ή, πιο σωστά, θα τους κόψουμε τη φόρα με πολεμικά πλοία έξω από τη Λιβύη. Όσοι ξέρουν, λένε πως στο Μαξίμου έχει στηθεί ήδη χάρτης με «κόκκινες» ζώνες και βάρκες υπό επιτήρηση. Επιστροφή στην αποτροπή, με ευρωπαϊκή ευλογία.
Ταυτόχρονα, ζητά σαφές ευρω-μήνυμα για το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Πηγές από το περιβάλλον του Πρωθυπουργού μεταφέρουν ότι δεν αρκεί μια παράγραφος στα συμπεράσματα· «θέλουμε φάπες, όχι διπλωματικές ευγένειες». Ο στόχος είναι διπλός: πρώτον, να μπλοκάρει τη θεσμική αναβάθμιση της Τρίπολης στην Ε.Ε. και δεύτερον, να μπει ένα φρένο στο γεωτρητικό φλερτ Άγκυρας-Λιβύης. Ο Μητσοτάκης γνωρίζει ότι το παιχνίδι τώρα παίζεται στο παρασκήνιο – και ετοιμάζεται για γύρο επαφών με σκληρό μπλοκ Βορρά και Νότου.
Και κάτι τελευταίο: το Μαξίμου λέει ψιθυριστά ότι «θα κλείσουμε τον διάδρομο της Λιβύης πριν τον φθινόπωρο». Αν τα πράγματα ζορίσουν, έρχεται ακόμη και κοινή ευρωπαϊκή αποστολή στα όρια FIR Αθηνών – Τρίπολης. Όχι για να σώσουν μετανάστες, αλλά για να σταματήσουν την «παραγωγή» τους. Έξυπνο; Ίσως. Ρεαλιστικό; Θα δείξει. Πάντως, ένα είναι βέβαιο: τα σκάφη θα κόψουν ταχύτητα, αλλά ο Κυριάκος… ανεβάζει στροφές.
Ποιος φοβάται τον Μάκη;
«Δεν μίλησα με κανέναν κτηνοτρόφο». Η φράση αυτή έπεσε σαν βόλι από τον Μάκη Βορίδη, αλλά όχι χωρίς αποδέκτες. Ο Υπουργός Μετανάστευσης ήξερε τι έκανε: διάβασε τη δικογραφία και πέρασε στην αντεπίθεση. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο Μαξίμου έπεσαν οι τόνοι – όχι για να καλύψουν, αλλά για να μην ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Το χαρτί του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι βαρύ, οι συνομιλίες πολλές, και κάποιοι βουλευτές ήδη ψάχνουν πόρτες για να μπουν ήσυχα στην αίθουσα 168 της Βουλής.
Το κλίμα όμως δεν είναι μόνο αμυντικό. Στο εσωτερικό του Υπουργείου Μετανάστευσης, πηγές λένε πως ο Βορίδης βάζει μπρος σκληρό σενάριο: αν δεν πέσουν οι ροές, σταματά η εξέταση των αιτήσεων ασύλου. Πρόκειται για «plan B» που έχει ήδη πέσει στο τραπέζι των επιχειρησιακών, με τις πρώτες οδηγίες να έχουν δοθεί… προφορικά. Και κάποιοι εταίροι στην Ευρώπη το κοιτούν με ενδιαφέρον. Η Ελλάδα επιστρέφει στον ρόλο του gatekeeper, με το know how και την πυγμή που λείπει αλλού.
Στο παρασκήνιο, ο Βορίδης δεν θέλει να δώσει κανένα περιθώριο να τον “χρεώσουν”. Έχει αφήσει να εννοηθεί σε συνομιλητές του ότι «αν πρέπει να καθαρίσουμε κάτι, θα τα καθαρίσουμε όλα». Και εννοεί και τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την ΕΕ και… ό,τι άλλο παίζει στο φόντο. Το μόνο που δεν είπε ακόμα είναι ποιοι ήξεραν τι υπογραφόταν τότε. Αλλά αυτό, ίσως το πει αν τον πιέσουν λίγο παραπάνω.
Όπλα, εργοδότες και εφεδρεία «made in Greece»
Ο Νίκος Δένδιας δεν χάνει χρόνο. Πριν καν στεγνώσουν οι υπογραφές στην «Ατζέντα 2030», έβαλε στο τραπέζι τον ΣΕΒ για να δέσει τα δύο άκρα: εθνική άμυνα και βιομηχανία. Με τα στελέχη του Συνδέσμου σε πλήρη παράταξη και τη μισή στρατιωτική ηγεσία παρούσα, το μήνυμα ήταν σαφές: οι επόμενοι εξοπλισμοί θα έχουν ελληνικό ΑΦΜ – και οι εφεδρείες ελληνικά χέρια.
Μαθαίνω πως στα πηγαδάκια έπεσε πολλή κουβέντα για συμμετοχές σε αμυντικά προγράμματα, συμπαραγωγές και έξυπνες αναθέσεις. Ο ΣΕΒ δείχνει να βλέπει με θετικό μάτι την… πατριωτική εταιρική υπευθυνότητα, αρκεί να έχει και οικονομικό αποτύπωμα.
Όσο για την «ενεργή εφεδρεία», ο Δένδιας είπε κάτι που δεν μπήκε στο δελτίο Τύπου και κάποιοι ήδη ψάχνουν στο ημερολόγιο πότε θα ξαναμπούν στο ΚΕΕΜ. Για την ώρα, ετοιμάζονται κι άλλες συναντήσεις με συνδικάτα και εργοδοτικούς φορείς. Και όσοι κατάλαβαν, κατάλαβαν: άμυνα και οικονομία μπαίνουν σε στρατιωτική διάταξη.
Δεν έχει αντίπαλο – και το ξέρουν όλοι
Το λένε οι μετρήσεις, το ψιθυρίζουν και οι εσωκομματικοί αντίπαλοι: ο Μητσοτάκης κυριαρχεί – και η αντιπολίτευση παραπαίει ανάμεσα σε μύθους, αυταπάτες και πρόχειρες πολιτικές αφίσες. Η ΝΔ κρατά γερά την πρωτιά, χωρίς καν να ιδρώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη ψάχνει το κουμπί της επανεκκίνησης, αλλά οι… μπαταρίες έχουν αδειάσει.
Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει δειλά στη δεύτερη θέση, αλλά παραμένει σε πολιτική καραντίνα. Η Ζωή ξεφούσκωσε, ο Φάμελλος δεν τραβάει, ο Τσίπρας ετοιμάζεται για comeback με ένδυμα «δημοκρατικού καπιταλιστή» και στο εσωτερικό της Αριστεράς παίζουν ακόμη καπετανέοι με κάλπες σε Zoom. Αν δεν ήταν τόσο θλιβερό, θα ήταν αστείο.
Και η Δεξιά; Καθαρή – εν αναμονή φθινοπωρινών σεναρίων. Ο Σαμαράς μετράει συμμάχους, αλλά το Μαξίμου κρατά το όπλο της εξουσίας γεμάτο. Όσο η ΝΔ θυμίζει κανονικό κόμμα διακυβέρνησης και οι άλλοι μιλάνε με memes και ψευδαισθήσεις, ο Κυριάκος παίζει χωρίς σοβαρό αντίπαλο. Αλλά για πόσο; Θα δείξει…
Το πάνε… για προανακριτική – και με ονόματα
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι στη σύνοψη της δικογραφίας του ΟΠΕΚΕΠΕ, και στη Χαριλάου Τρικούπη έπιασαν… μαρκαδόρους. Βορίδης και Αυγενάκης μπαίνουν στο κάδρο.
Το σενάριο παίζει σοβαρά. Στηρίζεται –μου λένε– σε έγγραφα Ευρωπαίων εισαγγελέων και καταθέσεις που, κατά την πρώτη ανάγνωση, μυρίζουν μπαρούτι. Το ΠΑΣΟΚ υπόσχεται «θεσμική μελέτη» και «συνταγματικό καθήκον», αλλά μην εκπλαγεί κανείς αν τις επόμενες μέρες πέσουν και οι υπογραφές.
Το ερώτημα είναι αν το κόμμα του Νίκου αντέχει να σηκώσει μια τέτοια κόντρα μέχρι τέλους ή αν θα περιοριστεί –όπως συνηθίζει τελευταία– σε χαμηλής έντασης φανφάρες. Γιατί η προανακριτική θέλει και νεύρο και νούμερα. Και τα δεύτερα… λείπουν.
Επιστρέφουν γιατί δεν υπάρχει κανείς άλλος
Στην πολιτική, όπως και στη μουσική, όταν οι παλιοί επιστρέφουν με τα «greatest hits» τους, μάλλον σημαίνει ότι το ρεύμα έχει στερέψει. Κάπως έτσι και στην Ελλάδα, το πολιτικό κάδρο βλέπει ξανά τους Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα να ετοιμάζονται για comeback. Όχι γιατί έχουν κάτι νέο να πουν. Αλλά γιατί… δεν έχει απομείνει κανείς άλλος.
Ο Σαμαράς το παίζει «σημαία της Δεξιάς» επειδή δε βρίσκει άλλον να σηκώσει το λάβαρο – Βελόπουλος και λοιποί δεν πείθουν ούτε τα προφίλ τους στο Twitter. Ο Τσίπρας από την άλλη, αφού άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ να παλεύει με το φάντασμα του εαυτού του, εμφανίζεται ως νέος μεσσίας – αλλά με φρασεολογία «δημοκρατικού καπιταλιστή». Ναι, το είπε κι αυτό.
Στην πράξη, όμως, και οι δύο εκπροσωπούν το παλιό. Ο πρώτος το βαθύ, γραβατωμένο σύστημα που δεν άντεξε την εποχή του, και ο δεύτερος την «πρώτη φορά Αριστερά» που έφυγε νύχτα. Οι φαν τους; Ένα κουρασμένο κοινό που βαριέται τη σταθερότητα και φλερτάρει διαρκώς με τα άκρα, αρκεί να μοιάζουν… οικεία. Αποτέλεσμα; Το ίδιο παλιό έργο, με τους ίδιους σκηνοθέτες – και τα ίδια φθαρμένα σκηνικά.
Ένα deal που δεν έγινε (αλλά όλοι μιλάνε γι’ αυτό)
Μια είδηση-κεραυνός έσκασε στη Wall Street το βράδυ της Τετάρτης και αναστάτωσε το χρηματιστηριακό σύμπαν: η Wall Street Journal αποκάλυπτε «μυστικές συζητήσεις» για πιθανή εξαγορά της BP από τη Shell. Οι traders τρελάθηκαν – η BP εκτοξεύθηκε +11%, η Shell πήρε τη κάτω βόλτα -5%. Όλα έδειχναν… συμφωνία-μαμούθ, μέχρι που ήρθε η διάψευση.
Η Shell έβγαλε ανακοίνωση από τα κεντρικά της λέγοντας λίγο-πολύ «ούτε που τους έχουμε πάρει τηλέφωνο». Ξενέρα. Στις αγορές, όμως, η φήμη αρκεί για να γίνει πάρτι (ή πανικός). Γιατί όλοι ξέρουν πως η BP είναι εδώ και καιρό ο αδύναμος κρίκος του ενεργειακού παιχνιδιού: μετοχή σε χαμηλές πτήσεις, αποδόσεις απογοητευτικές και στρατηγικές στροφές που δεν έπεισαν ούτε τους ίδιους τους μετόχους της.
Η πτώση της BP έχει όνομα: Bernard Looney. Ο πρώην CEO που ονειρεύτηκε να μετατρέψει τον πετρελαϊκό γίγαντα σε πράσινο πρόβατο την ώρα που οι αντίπαλοι – Shell, Exxon, Chevron – μοίραζαν μέρισμα και υπεραξία. Τον έφαγε το περιβάλλον (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Σήμερα, η BP είναι φτηνό φιλέτο – και όλοι κοιτάνε πότε και ποιος θα το πάρει. Μόνο που η Shell, για την ώρα, λέει «δεν ψήνομαι». Μέχρι πότε;
Το Λονδίνο είναι το νέο Μαρούσι
Η Metlen (πρώην Mytilineos για τους παλιούς) κάνει τη μεγαλύτερη θεσμική κίνηση που έχουμε δει εδώ και χρόνια στο Χ.Α. – και δεν είναι απλά μια δημόσια πρόταση. Είναι το exit plan, το διαβατήριο για το Λονδίνο, το δικό της Wall Street moment. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Με μια έξυπνα στημένη πρόταση ανταλλαγής 1 προς 1, η Metlen PLC – η νέα, βρετανικής κοπής εταιρική οντότητα – πάει για LSE και σέρνει μαζί της και το Χρηματιστήριο Αθηνών σε νέο επίπεδο. Οι βασικοί μέτοχοι ήδη είπαν το “ναι” (28%), και οι υπόλοιποι το σκέφτονται με… το calculator στο χέρι. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για ψίχουλα – μιλάμε για upgrade σε άλλο ταμπλό.
Η Εθνική και η Πειραιώς (να μην ξεχνιόμαστε…) σφραγίζουν τη συμφωνία, παίζοντας ρόλο βαρόνων στο νέο αφήγημα: ότι το ελληνικό επιχειρείν δεν έχει ταβάνι. Και κάπου εδώ οι χρηματιστηριακοί πιάνουν το υπονοούμενο: όσοι προλάβουν να μπουν, ίσως βρεθούν με LSE στα χέρια και premium στο χαρτοφυλάκιο.
Το πότε ανοίγει η περίοδος αποδοχής θα το πει η ανακοίνωση. Μέχρι τότε, οι πληροφορίες λένε πως κάποια funds ήδη «μαρκάρουν» θέση. Γιατί – κακά τα ψέματα – αν η Metlen τα καταφέρει, το Χρηματιστήριο Αθηνών παύει να είναι περιφέρεια. Και γίνεται πάλι… πρωτοσέλιδο.
