Ο Κυριάκος πάει Άγιο Όρος
Μέσα στην πολιτική θύελλα και τις σειρήνες του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγει λίγες ώρες σιωπής και περισυλλογής στο Άγιον Όρος. Επίσημη η επίσκεψη, αλλά και με πολλούς συμβολισμούς: ηγέτης σε αναζήτηση πνευματικής ενίσχυσης πριν τις κρίσιμες μάχες του φθινοπώρου – στη Βουλή και στη δημόσια σφαίρα.
Η Πανηγυρική Διπλή Σύναξη στις Καρυές, οι επισκέψεις στις Ιερές Μονές Ιβήρων, Βατοπεδίου, Σίμωνος Πέτρας και Ξενοφώντος, το γεύμα με τους ηγουμένους… δεν είναι μόνο εκκλησιαστική παράδοση – είναι και άτυπο μήνυμα σταθερότητας και συνέχειας. Πόσο μάλλον όταν στον ορίζοντα διαμορφώνεται ήδη η συζήτηση για το πνευματικό, ηθικό και πολιτικό υπόβαθρο της εξουσίας.
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια πως δεν αποκλείεται να υπάρξει και ιδιαίτερη κουβέντα για το ζήτημα του Σινά, αλλά και για τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις που απασχολούν και την Ορθοδοξία – όχι μόνο την πολιτική. Άλλωστε, ο Κυριάκος δεν κάνει ποτέ άσκοπες επισκέψεις. Πίσω από κάθε προσευχή, υπάρχει και μια… στρατηγική επιλογή.
Ντύθηκε «σοβαρός»
Τώρα που ο rebranded Αλέξης Τσίπρας ντύθηκε «σοβαρός», ανανεωμένος και… μεταρρυθμιστής (ή μήπως μεσσίας;), κάποιοι στο σύστημα που τον στηρίζει ψιθυρίζουν ότι ήρθε η ώρα της επιστροφής. Αλλά το παρελθόν δεν ξεπλένεται με δελτία Τύπου και αποστειρωμένες συνεντεύξεις. Όσο και να σκουπίζεις τη σκηνή, το αίμα του 2015 μένει.
Ο Τσίπρας θέλει, λέει, να μάθει ο κόσμος τι ειπώθηκε στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών μετά το δημοψήφισμα. Πραγματικά; Εδώ δεν κρατήθηκαν πρακτικά! Έδιωξαν και τους stenographers – όπως λέει και ο αστικός μύθος – για να κουβεντιάσουν σαν ταβερνιάρηδες, όχι σαν ηγέτες. Κι όμως, μας πουλάνε τώρα νέο αφήγημα: πως μέσα από τις στάχτες του «ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ» θα γεννηθεί η καινούργια Αριστερά. Spoiler: ούτε ο Φρανκενστάιν τέτοιο come back.
Αν θέλει στ’ αλήθεια να δείξει διαφάνεια, ας ξεκινήσει με τα πρακτικά των υπουργικών συμβουλίων. Εκεί που παίχτηκε η τύχη της χώρας στο πολιτικό μπαρμπούτι του Ιουλίου. Εκεί που μπήκε η υπογραφή στο δημοψήφισμα της απελπισίας. Εκεί που αποφασίστηκε το τρίτο και… αχρείαστο Μνημόνιο, το πιο ακριβό «όχι» στην ιστορία της ευρωζώνης. Όχι, Αλέξη – δεν ξεχνάμε. Και όχι, δεν είμαστε όλοι Λωτοφάγοι.
Το ΠΑΣΟΚ, ο λύκος και τα πρόβατα
Το παραμύθι είναι γνωστό. Ο βοσκός φωνάζει «λύκος!» ξανά και ξανά, μέχρι που κανείς δεν του δίνει σημασία. Κάπως έτσι πορεύεται και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη: αναπαράγοντας δραματικές αφηγήσεις για «λύκους στο Μαξίμου», αλλά χωρίς να πείθει ότι ο ίδιος μπορεί να φυλάξει το κοπάδι.
Αντί να χτίζει ένα αφήγημα εναλλακτικής εξουσίας, το ΠΑΣΟΚ σπαταλά τον χρόνο του σε καταγγελίες, σε σενάρια πτώσης και σε ελπίδες ότι ο πολιτικός χρόνος θα αυτοκαταναλωθεί από μόνος του. Ο Ανδρουλάκης δεν δείχνει να ζητά πρωθυπουργία· μοιάζει να τη φαντάζεται να έρχεται ως ώριμο φρούτο, απλώς και μόνο επειδή… έχει έρθει η ώρα του.
Όμως, η κοινωνία δεν περιμένει ούτε εκδίκηση ούτε απωθημένα. Περιμένει σταθερότητα, σοβαρότητα και σχέδιο. Αν η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ «σκάσει» όπως των Τεμπών – με οργή, αλλά χωρίς αντίκρισμα –, η Χαριλάου Τρικούπη θα πρέπει να αναρωτηθεί: μήπως τελικά, αντί για φωνές για λύκους, χρειάζεται να φανεί ποιος μπορεί στ’ αλήθεια να κρατήσει τα πρόβατα ασφαλή;
Θυμάται τα “πάντα” του “τίποτα”
Μπορεί η Άγκελα Μέρκελ να διηγήθηκε τη δική της εκδοχή για το 2010 με τη γερμανική ψυχραιμία της, όμως ο Γιώργος Παπανδρέου δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη: «Το “τίποτα” που ζητούσαμε ήταν το “παν”», απάντησε με νόημα, βγάζοντας από το πολιτικό συρτάρι μια δεκαετία “δικαίωσης” – και πολλά υπονοούμενα για τη σημερινή κυβέρνηση. Στην ουσία; Έδειξε το ΔΝΤ ως επιλογή της Μέρκελ, την Ευρώπη ως απροετοίμαστη και την Ελλάδα ως πρόβατο επί σφαγή.
Η απάντησή του, πιο δομημένη κι από πτυχιακή στο LSE, ήταν και προσωπική και πολιτική. Είπε ότι δεν ήθελε δάνεια αλλά στήριξη, μεταρρυθμίσεις αντί για τιμωρία, ευρωομόλογα αντί για δανειακή θηλιά. Και μέσα από το δικό του recap, άφησε σαφείς αιχμές για τις σημερινές πελατειακές δομές της ΝΔ – με φόντο ΟΠΕΚΕΠΕ, Ταμείο Ανάκαμψης και απευθείας αναθέσεις.
Το υπονοούμενο πίσω από το ευγενικό ύφος; Αν τότε δεν τον πίστεψαν, σήμερα τον… αντιγράφουν. Και το καλύτερο; Ο πρώην πρωθυπουργός στήνει πολιτική comeback με ευρωπαϊκό ταμπεραμέντο. Γιατί –όπως είπε και ο ίδιος– «η δύναμη της Ευρώπης είναι η αλληλεγγύη». Κι αν χρειαστεί, και λίγη πολιτική υστεροφημία.
Με καθαρές αντλίες και φουλ επενδυτική ταχύτητα
Με διαβατήριο την εξωστρέφεια και καύσιμο τις «καθαρές» επιδόσεις, η Ελίν όχι μόνο κρατάει ρότα σταθερής ανάπτυξης αλλά ετοιμάζεται να βάλει και τις… μηχανές μπροστά για νέες μπίζνες. Στο παρασκήνιο της αγοράς ακούγεται ήδη ότι εξετάζει επέκταση στο κομμάτι του καφέ και της εστίασης, με στόχο να μετατρέψει τα πρατήριά της σε ολοκληρωμένα ενεργειακά και lifestyle hubs – από φουλάρισμα μέχρι espresso.
Η κατάργηση του πλαφόν στο μεικτό περιθώριο, λένε οι γνωρίζοντες, ήρθε σαν «λύτρωση» για τους σοβαρούς παίκτες της αγοράς, καθώς βγάζει από το παιχνίδι τους παραβατικούς που ροκάνιζαν τα μερίδια. Πηγές από την αγορά μιλούν για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», με την Ελίν να καυχιέται ότι τα δικά της πρατήρια δεν φιγουράρουν στις «μαύρες λίστες» του υπουργείου – και δηλώνει πρόθυμη να κατεβάσει σήμα σε 24 ώρες αν εντοπιστεί ατασθαλία.
Την ίδια ώρα, στα επιτελεία της εταιρείας «ψήνεται» φιλόδοξο σχέδιο μέχρι το 2030, που περιλαμβάνει πράσινες επενδύσεις, διεθνείς συνέργειες και σταθερά τιμολόγια ρεύματος. Το μόνο αγκάθι; Οι αυξήσεις που έρχονται το 2027 λόγω του νέου Συστήματος Εκπομπών CO₂. Όπως λένε χαρακτηριστικά στελέχη του κλάδου, «ο καταναλωτής θα πληρώνει περιβάλλον με το λίτρο» – και το Μαξίμου θα πρέπει να αποφασίσει αν θα φορέσει σωσίβιο ή κράνος…
Τα νεύρα, οι Ρουβίτσες και η ΠΑΣΠ-ΑΣΟΕΕ
Μου το σφύριξαν τα πουλάκια ότι η διαγραφή του Αντώναρου από το Κίνημα Δημοκρατίας δεν ήταν απλώς θεσμική απόφαση. Ήταν προμελετημένο ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ο Κασσελάκης – με το στιλ του CEO που τα λέει «σε ένα λεπτό zoom» – είχε ενοχληθεί βαθιά από τις συνεχείς δημόσιες αιχμές Αντώναρου. «Κόφ’ τον αυτόν, είναι παλιάς κοπής», φέρεται να είπε σε στενούς συνεργάτες του, κάνοντας το πράσινο φως… κόκκινο για την επιτροπή δεοντολογίας.
Από την πλευρά του, ο Αντώναρος δεν το άφησε να πέσει κάτω. Στο δικό του στυλ – παλαιοΠΑΣΟΚικό, καταγγελτικό, και με λίγο από Κωνσταντινούπολη – μίλησε για Παπαδόπουλο και Παττακό (!), κατηγορώντας το Κίνημα για απολυταρχικές λογικές και… φοιτητικές φράξιες με προέλευση την ΠΑΣΠ-ΑΣΟΕΕ. «Τον αφήνω με τις Ρουβίτσες του» έγραψε ορθά-κοφτά, εννοώντας πως το Κίνημα έχει μετατραπεί σε fan club influencer-πολιτικής, χωρίς δομή και χωρίς σοβαρή ατζέντα.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι στο στρατόπεδο Κασσελάκη τρίβουν τα χέρια τους. Τον ήθελαν εκτός, καιρό τώρα. Το ερώτημα είναι τι ακολουθεί: θα τον κλείσουν το μαγαζί οι Ρουβίτσες, ή θα τον πάνε μέχρι το 1,5% που προφητεύει ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος;
Εξαφάνισαν τα «μακεδονικά»
Μυστικές συμφωνίες, πολιτικές ανταλλαγές και έντονες διαβουλεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες: αυτή είναι η πραγματική ιστορία πίσω από την αφαίρεση των αναφορών σε «μακεδονική γλώσσα» και «μακεδονική ταυτότητα» από την ετήσια Έκθεση Προόδου της Βόρειας Μακεδονίας. Όπως ψιθυρίζεται στα ευρωπαϊκά γραφεία, ήταν το Βουλγαρικό Λόμπι που κινήθηκε ταχύτατα – και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με σιωπηρή συναίνεση των Σοσιαλιστών και των Renew, σήκωσε τα χέρια ψηλά.
Ο ευρωβουλευτής Αντρέι Κοβάτσεφ πανηγυρίζει δημόσια, αλλά στις Βρυξέλλες λένε ότι η πίεση του ΕΛΚ ήταν μέρος ενός άτυπου deal που σχετίζεται με άλλα βαλκανικά “γραμμάτια”. Πίσω από την κίνηση δεν βρίσκεται μόνο η ιστορική ένταση μεταξύ Σκοπίων και Σόφιας, αλλά και η βεβαιότητα πως ο Μίτσκοσκι του VMRO-DPMNE θα συνεχίσει να αντιστέκεται στις συνταγματικές αλλαγές – και κάποιοι στις Βρυξέλλες το προτιμούν.
Ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, εμφανώς οργισμένος, έκανε λόγο για «μεθόδους Ταλιμπάν» και δήλωσε ότι πρόκειται για ευθεία επίθεση στην εθνική αξιοπρέπεια της χώρας του. Η αντίδραση είναι ενδεικτική της αμηχανίας που επικρατεί στα Σκόπια. Εκεί όπου η νέα κυβέρνηση παίζει σκληρά το χαρτί της ταυτότητας, αλλά μετρά ήδη διπλωματικές ήττες. Η ΕΕ δείχνει να κουράστηκε και αφήνει την ενταξιακή πορεία της χώρας στα χέρια της… στατιστικής υπηρεσίας της Βουλγαρίας, που επιμένει ότι οι Βούλγαροι στα Σκόπια είναι περισσότεροι απ’ όσους δηλώνουν.
Το συμπέρασμα; Στο σκληρό τραπέζι της ΕΕ, όποιος δεν έχει συμμαχίες και αριθμούς, μένει με την… «ταυτότητα» στο χέρι.
Το μετρό και η «ξεχασμένη» Δυτική πλευρά
Αθόρυβα, αλλά με ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα, δρομολογείται – επιτέλους – η επέκταση του Μετρό Θεσσαλονίκης προς τη «ξεχασμένη» Δυτική πλευρά της πόλης. Ο Νίκος Ταχιάος έχει πάρει πάνω του το project, με τις πρώτες συσκέψεις να οργανώνονται ήδη, υπό απόλυτη μυστικότητα, με δημάρχους-κλειδιά της περιοχής. Στόχος; Να υπάρξει πλήρης πολιτική και τεχνική ευθυγράμμιση πριν ανακοινωθεί επίσημα ποια από τις δύο επεκτάσεις θα ξεκινήσει πρώτη.
Η κυβερνητική εντολή είναι σαφής: “Μην το καθυστερήσετε, ούτε μισό σταθμό”. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να έχει το έργο στις ράγες πριν το τέλος του 2026 – και αν γίνεται, με ορατό εργοτάξιο πριν τις επόμενες κάλπες. Στο Μαξίμου βλέπουν την επέκταση του μετρό στα Δυτικά ως στρατηγική ψήφου εμπιστοσύνης σε μία περιοχή που επί δεκαετίες ένιωθε παραμελημένη.
Ήδη από τον περασμένο μήνα είχαν σταλεί σήματα προς συγκεκριμένα τεχνικά γραφεία να ετοιμαστούν για γρήγορη εκκίνηση των μελετών. Στο τραπέζι έχει πέσει και σενάριο χρηματοδότησης μέσω ΕΤΕπ ή blending fund, ώστε να μην υπάρξουν γραφειοκρατικές εμπλοκές. Η ουσία; Η Δυτική Θεσσαλονίκη «μπαίνει στο χάρτη» – και η κυβέρνηση θέλει να το κεφαλαιοποιήσει τόσο πολιτικά όσο και αναπτυξιακά.
Μένει να φανεί ποια επέκταση θα πάρει πρώτο φως: η πιο ώριμη τεχνικά προς Σταυρούπολη–Νοσοκομεία ή η πιο φιλόδοξη νέα γραμμή Κορδελιό–Τούμπα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτή τη φορά, το Μετρό κινείται… με ταχύτητα εκλογών.
