Τον δικό του Γολγοθά περνά ο Χρήστος Κούγιας μετά τον θάνατο του πατέρα του, Αλέξη Κούγια, σε ηλικία 74 ετών. Ο γνωστός ποινικολόγος νοσηλεύτηκε πριν από δύο εβδομάδες σε ιδιωτική κλινική, έπειτα από αδιαθεσία που αισθάνθηκε.
Ωστόσο, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε ραγδαία, με αποτέλεσμα να κριθεί αναγκαία η διασωλήνωσή του.
Τελικά, ο Αλέξης Κούγιας έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου, έχοντας δώσει μάχη με τον καρκίνο τα τελευταία χρόνια. Τα παιδιά του, Χρήστος και Μάιρα, στάθηκαν στο πλευρό του μέχρι το τέλος.
Ο γιος του, Χρήστος, τον αποχαιρέτησε με μια συγκινητική ανάρτηση στα social media, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από στιγμές τους, από την παιδική του ηλικία μέχρι πρόσφατα. Στη λεζάντα της ανάρτησης, του αφιέρωσε μερικά λόγια, δίνοντάς του τη δική του «υπόσχεση».
«Μπαμπά, χθες ήταν η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου. Μέχρι και την Τρίτη. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν βρίσκεσαι πλέον μαζί μας. Έδωσες μια τεράστια μάχη που, παρά το άδοξο τέλος, με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανος για εσένα. Γιατί δεν τα παράτησες ποτέ. Δεν άφησες την αρρώστια να αλλοιώσει την προσωπικότητα σου. Ήσουν γεννημένος νίκητης. Ακόμα και την ημέρα που έμαθα ότι έρχεται το τέλος και έκλαιγα μπροστά σου με κοίταξες και μου είπες “γιατί κλαις; Κούγιας είσαι. Μην φοβάσαι. Θα τον καθαρίσουμε και τον καρκίνο”», έγραψε.
Συνέχισε λέγοντας: «Κούγιας είμαι. Και θα προσπαθήσω να σε κάνω περήφανο. Θα διατηρήσω αυτή την νοοτροπία νικητή που είχες. Θα προσπαθήσω να φανώ δυνατός για την Μάιρα, όσο και αν πονάω. Δεν θα τα παρατήσω ποτέ, όπως εσύ. Μπαμπά, μπορείς να ηρεμήσεις επιτέλους, να ξεκουραστείς γιατί το αξίζεις. Μπορείς να είσαι ήσυχος και να αφήσεις εμένα και το Μαϊράκι να συνεχίσουμε αυτό που με κόπο έχτισες. Να είσαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρουμε γιατί έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας προσέχουν. Θα τα καταφέρουμε γιατί ξέρω ότι πάντα θα είσαι δίπλα μας να μας συμβουλεύεις. Μπαμπά, χθες έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Έχασα τον άνθρωπο μου. Θα μου λείψεις πολύ. Πάρα πολύ. Η καθιερωμένη καλημέρα μας, η “καυλ*****” μας. Οι συζητήσεις μας για νομικά, για ποδόσφαιρο, για τις ζωές μας. Τα ολιγόλεπτα τηλεφωνήματα μας που αναλύαμε σύντομα την μέρα μας. Θα μου λείψουν τα καθιερωμένα φαγητά μας τις Κυριακές. Θα μου λείψουν οι ατάκες σου, το χιούμορ σου. Θα μου λείψουν τα πάντα. Μπαμπά, ήσουν μοναδικός. Όλοι μου λένε “να ζήσουμε να σε θυμόμαστε”. Θα ζήσουμε να σε θυμόμαστε γιατί ήσουν μάγκας, ντόμπρος, απλός και αληθινός άνθρωπος. Γιατί είσαι μύθος. Γιατί άφησες εποχή. Για όλους είσαι ο Αλέξης Κούγιας. Είδωλο, δάσκαλος, καλύτερος φίλος. Αυτά σημαίνεις για εμένα. Πάνω από όλα όμως είσαι ο πατέρας μου. Είμαι περήφανος που είμαι ο γιος σου. Πατέρα κάτι τελευταίο. Στο ξαναείπα, αλλά ειλικρινά θα μου λείψεις. Την τελευταία μέρα πριν σταματήσεις να επικοινωνείς με κοίταξες στα μάτια στην εντατική και μου είπες ότι με αγαπάς πολύ. Τώρα είναι η σείρα μου να στο ξαναπώ. Σε αγαπάω πολύ, ο Χριστάρας σου».
