Οι υποσχέσεις στον Αλέξη
Στη Θεσσαλονίκη ο Ανδρουλάκης δεν ανέβηκε για να ρίξει τη ΝΔ. Ανέβηκε για να χτίσει γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ – ή ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτόν. Από την επαναφορά του νόμου Κατσέλη μέχρι την ειδική φορολόγηση στα «καρτέλ», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ξεφλούδισε τις παλιές θέσεις της Χαριλάου Τρικούπη για να τις φέρει στα μέτρα του συνεδρίου Φάμελλου–Πολάκη.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι στην πραγματικότητα δεν παρουσίασε πρόγραμμα διακυβέρνησης, αλλά προσχέδιο μελλοντικής συγκυβέρνησης. Οι πιο πονηρεμένοι διαβάζουν πίσω από τις γραμμές: έτοιμος για διάλογο, έτοιμος και για μοίρασμα ρόλων – εάν και όταν το απαιτήσει η συγκυρία.
Πίσω από τα χαμόγελα και τις «πράσινες» δεσμεύσεις, κυβερνητικές πηγές λένε πως το Μαξίμου έχει ξεκάθαρη εικόνα του παιχνιδιού. «Όποιος χαϊδεύει το παρελθόν του Τσίπρα, ετοιμάζει το μέλλον του μαζί του», σχολίασε παλαιός κοινοβουλευτικός της ΝΔ. Και δεν εννοούσε μόνο το πρόγραμμα – εννοούσε και τις καρέκλες.
Γιατί όσο κι αν προσπαθεί ο Ανδρουλάκης να χτίσει προφίλ πρωθυπουργικού υποψηφίου, το 7,5% που τον προτιμά δεν φτάνει ούτε για τεκμηρίωση αξιωματικής αντιπολίτευσης, πόσο μάλλον για ηγεσία εναλλακτικής διακυβέρνησης. Εκτός κι αν τελικά το σχέδιο είναι άλλο: να γίνει αντι-Μητσοτάκης με όρους Τσίπρα, αλλά με κουστούμι ΠΑΣΟΚ.
Ξαναζεσταμένο φαγητό
Δεν είναι μόνο η γραφικότητα της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ για «μέτρα Τόμσεν χωρίς μνημόνια» που προκαλεί μειδιάματα ακόμα και εντός Κουμουνδούρου. Είναι ότι δεν υπάρχει κανένας εκεί μέσα να φωνάξει «στοπ!» πριν γραφτεί αυτή η ανοησία. Ούτε ένας.
«Έχουμε μείνει με τους φαντάρους του 2015», λέει με νόημα στέλεχος του παλιού πυρήνα που πλέον δεν πατάει ούτε στην Πολιτική Γραμματεία. Οι πιο ψύχραιμοι καταλαβαίνουν πως με τέτοια φρασεολογία η μόνη συμμαχία που χτίζεται είναι με την ήττα.
Πολιτικοί αντίπαλοι της ΝΔ υπάρχουν. Πολιτική πρόταση δεν υπάρχει. Κι όσο ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτεύεται τον Μητσοτάκη με όρους ψυχικού ξεσπάσματος, ο Ανδρουλάκης κερδίζει πόντους απλώς επειδή δεν ουρλιάζει. Γιατί, όπως σχολίασε με κακεντρέχεια έμπειρος δημοσιογράφος:
«Ο Ανδρουλάκης μπορεί να μην πείθει. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ πια ενοχλεί».
Δείπνο διπλωματίας στο… σπίτι
Όχι, δεν ήταν τυπικό πρωτόκολλο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δείπνησε με τον Αντόνιο Κόστα σε κάποιο ξενοδοχείο ή επίσημη αίθουσα – αλλά στο σπίτι του. Όπως μου λένε καλά πληροφορημένες πηγές, ήθελε να του στείλει ξεκάθαρο μήνυμα: σε θεωρώ δικό μου άνθρωπο, όχι απλώς πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Το κλίμα ήταν χαλαρό αλλά γεμάτο υπονοούμενα. Πιάτα ελληνικά, κρασί από μικρό παραγωγό και – λένε οι παριστάμενοι – πολλές νύξεις για την πορεία της Ευρώπης μετά τις εκλογές. Ο Κόστα μπορεί να μην έχει ακόμη “αρχίσει δουλειά”, αλλά ήδη λειτουργεί ως παράγοντας σταθερότητας σε μια ΕΕ με πολλά ανοιχτά μέτωπα.
Ο Μητσοτάκης του έδειξε ότι τον βλέπει ως τον “προσωπικό του σύμμαχο” στην επόμενη σελίδα της ΕΕ. Οι δυο τους άλλωστε μιλούν την ίδια γλώσσα: ευρωπαϊκή, ρεαλιστική και φιλελεύθερη. Κι ας μην είναι από το ίδιο κόμμα.
Το ενδιαφέρον είναι τι δεν ειπώθηκε δημοσίως. Γιατί η συζήτηση πήγε – λένε οι γνωρίζοντες – και στην Τουρκία, και στο μεταναστευτικό, και στον μηχανισμό SAFE. Εκεί που η Ελλάδα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Και ο Κόστα το έπιασε. Ξεκάθαρα.
Τέλος εποχής
Πίσω από τις κλειστές πόρτες της Χαριλάου Τρικούπη, δεν συζητιέται πια αν η Άννα Διαμαντοπούλου θα έχει ρόλο – αλλά πότε ακριβώς βγήκε εκτός παιχνιδιού. Μου λένε ότι η σχέση της με τον «πυρήνα εξουσίας» του ΠΑΣΟΚ έχει παγώσει για τα καλά. Όχι μόνο λόγω παρελθόντος – αλλά και λόγω… παρεξηγήσεων.
Η υποψηφιότητά της, θυμούνται οι παλιοί, ήταν μια ευκαιρία για κάτι διαφορετικό. Όμως η «στάμπα» της τεχνοκρατικής δεξιάς δεν έφυγε ποτέ από πάνω της. Και τώρα, που προσπαθεί να το παίξει πιο κομματική απ’ τους κομματικούς, το πρόβλημα μεγαλώνει αντί να μικραίνει.
Οι ίδιοι οι φίλοι της (όσοι απέμειναν) παραδέχονται ότι «το ‘χει χάσει». Δεν έχει επαφή με το πολιτικό timing, δεν καταλαβαίνει τα εσωκομματικά ρεύματα και, κυρίως, δεν ξέρει πώς να το παίξει πασοκίτισσα χωρίς να φανεί αστεία. Η ιστορία με το κύπελλο του Πυθαγόρα σχολιάστηκε – μου λένε – με σιωπηλά βλέμματα και μειδιάματα στο πράσινο επιτελείο.
Η Άννα, λένε στο ΠΑΣΟΚ, είναι σαν να προσπαθεί να χορέψει ζεϊμπέκικο σε techno πάρτι. Και το χειρότερο; Το ξέρει και η ίδια. Μόνο που είναι αργά για να αποσυρθεί αξιοπρεπώς. Το τραίνο πέρασε, και στην επόμενη στάση… δεν θα είναι μέσα.
«Παρεξηγήσεις» τέλος
Μου το σφύριξαν από νωρίς: ο Θάνος Πλεύρης δεν πρόκειται να αφήσει περιθώρια για «παρεξηγήσεις» στο μεταναστευτικό. Και η εγκύκλιος που υπέγραψε είναι η πιο καθαρή απόδειξη. Από εδώ και πέρα, δεν υπάρχει «παράτυπη» – υπάρχει μόνο παράνομη μετανάστευση. Με απλά λόγια, το μήνυμα προς όλους είναι “ή φεύγετε ή πάτε μέσα”.
Πηγές μου λένε ότι στο υπουργείο Μετανάστευσης επικρατεί φουλ επιφυλακή, καθώς η νέα νομοθεσία αλλάζει το παιχνίδι: όποιος απορρίπτεται στο άσυλο, κινδυνεύει με 2 έως 5 χρόνια φυλακή – εκτός αν πάρει το δρόμο της επιστροφής στη χώρα του. Και ήδη έχουν δοθεί εντολές να ενημερωθούν όλοι οι φιλοξενούμενοι στις δομές: δεν υπάρχουν άλλο άλλοθι, ούτε παραθυράκια.
Η αλλαγή στη γλώσσα δεν είναι απλή ρητορική. Μου λένε ότι στο Μαξίμου ήθελαν εδώ και καιρό να τελειώνει το «χαϊδολόγημα» με όρους που – όπως λέγεται – προκαλούσαν σύγχυση στο εσωτερικό, αλλά και… εκμετάλλευση από ορισμένους «συμπαθούντες» κύκλους. Τώρα, όλα θα γράφονται μαύρο-άσπρο. Όπως και οι νομικές συνέπειες.
Το σχέδιο Πλεύρη έχει τη σφραγίδα Μητσοτάκη, λένε οι γνωρίζοντες. Και ήδη η συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. ενισχύεται: απόφαση-απόρριψη, ειδοποίηση-σύλληψη. Τόσο απλά. Όσοι γνωρίζουν τα ενδότερα, υποστηρίζουν ότι το επόμενο βήμα θα είναι πιο δραστικό: μαζικές επιστροφές με πτήσεις και – ενδεχομένως – νέες διμερείς συμφωνίες. Ξεκάθαρο σήμα: η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι.
Τρελάθηκαν τα τιμολόγια
Στην ενεργειακή αγορά λένε ψιθυριστά αλλά με ανησυχία: «πάμε ολοταχώς για νέο σοκ στον λογαριασμό». Τα καθημερινά σκαμπανεβάσματα στις τιμές ρεύματος έχουν φέρει πονοκέφαλο σε προμηθευτές και παραγωγούς, με τις μέσες τιμές να εκτοξεύονται πάνω από τα 120 ευρώ/MWh μέσα σε μία νύχτα. Μου λένε πως ο συναγερμός χτύπησε δυνατά και στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες.
Στην καρδιά του προβλήματος, όπως μετέφερε παράγοντας που γνωρίζει καλά το παρασκήνιο, είναι η εξάρτηση από το φυσικό αέριο – σχεδόν το 50% της παραγωγής προέρχεται από εκεί. Οι ΑΠΕ; Χλιαρές. Με χαμηλό ήλιο και άπνοια, το μείγμα έγινε τοξικό. Και το ρεύμα… πολυτέλεια. Δεν είναι τυχαίο πως μέσα σε 3 ημέρες η τιμή σκαρφάλωσε από τα 12 ευρώ στα 392 ευρώ/MWh (!).
Ο ACER βλέπει το χάος και φέρεται να προσανατολίζεται σε αλλαγές. Δύο σοβαρές προτάσεις έπεσαν ήδη στο τραπέζι, μου λένε από Βρυξέλλες, για να αλλάξει η μεθοδολογία HMMCP που καθορίζει τα πλαφόν στις αγορές. Η ιδέα είναι να μπουν φίλτρα ρευστότητας ώστε να μη γίνεται η αγορά… τραμπάλα λόγω χαμηλής συναλλακτικότητας. Γιατί αλλιώς, σε λίγο θα τιμολογούν τα κιλοβάτ όπως τα κρυπτονομίσματα.
Η αγορά κρατάει την ανάσα της μέχρι τον Φεβρουάριο. Παράγοντες με γνώση του αντικειμένου εκτιμούν ότι το επόμενο εξάμηνο θα είναι καυτό – και όχι λόγω θέρμανσης. Οι λιανικές τιμές ετοιμάζονται να τραβήξουν την ανηφόρα, και οι καταναλωτές, ειδικά οι μικρομεσαίοι, ήδη «ζεσταίνονται» πριν καν πιάσουν τα πρώτα κρύα.
«Έγραψε» η ΔΕΘ
Στο Μέγαρο Μαξίμου διαβάζουν ήδη τις πρώτες μετρήσεις μετά το Βελλίδειο και κάνουν σταυρούς – κυριολεκτικά. Το 27% στην πρόθεση ψήφου και το 31% στην εκτίμηση, σύμφωνα με τη MARC, έδωσαν τονωτική ένεση μετά τον καυτό Ιούλιο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τα γκρίνια της βάσης. Το κυβερνητικό σχήμα «ειδικών αποστολών» που δούλεψε το πακέτο των 1,75 δισ. ευρώ φαίνεται να απέδωσε, όμως στο Μαξίμου ξέρουν καλά ότι το πολιτικό ρολόι δεν μετράει ποσοστά αλλά αντοχές.
Η εντολή Μητσοτάκη είναι σαφής: εξειδίκευση, επικοινωνία, καθημερινές δόσεις θετικών νέων. Οι υπουργοί έχουν πάρει φύλλο πορείας με αριθμούς και ωφελούμενους, ενώ στα κυβερνητικά κοντρόλ παρακολουθούν με αγωνία τις νεαρές ηλικίες. Κάτω από 20% το ποσοστό της ΝΔ στις ηλικίες 17-24, και γι’ αυτό το Μαξίμου στήνει στοχευμένες εξορμήσεις, προσωπικές επαφές του πρωθυπουργού και… αφορολόγητο «δόλωμα» για τους κάτω των 30.
Πολιτικός με εμπειρία από καμπάνιες μου έλεγε ότι η «γραμμή Πειραιώς» επιστρέφει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις του 2019: ήπιο προφίλ, δεξιά ενοποίηση και θεσμική ψυχραιμία. Δεν είναι τυχαία η υπενθύμιση Καραμανλή–Σαμαρά από τον Κυριάκο ούτε η στροφή στη ρητορική για το 2027. Μονοκομματική ή συνεργατική κυβέρνηση; Το ερώτημα μπαίνει στο τραπέζι τώρα, γιατί το πολιτικό παζλ δείχνει κατακερματισμένο και η αυτοδυναμία δεν είναι βεβαιότητα, ακόμα κι αν οι αριθμοί δείχνουν προβάδισμα 17 μονάδων από το ΠΑΣΟΚ.
Όλα θα κριθούν στη διαχείριση της καθημερινότητας. Επίδομα 250 ευρώ, ενοίκιο, αυξήσεις ενστόλων, ελαφρύνσεις επαγγελματιών – το Μαξίμου τα ρίχνει σε δόσεις, όπως μου λένε, για να μετράει αντιδράσεις, να ρίχνει τοξικότητα και να πιάνει τον παλμό της αγοράς. Ο Κυριάκος θα βγει και πάλι στο προσκήνιο – σε πρώτο πρόσωπο – με τηλεοπτικές συνεντεύξεις και στοχευμένες εμφανίσεις. Και το κυβερνητικό αφήγημα; Ένα: σταθερότητα, με ορίζοντα 2027, χωρίς ακρότητες, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
