Δημοσιεύτηκε στην έντυπη εφημερίδα Today Press
του Κωνσταντίνου Μπούρα
Ο πόνος μας εξανθρωπίζει. Δεν βάζω τόνο στο “μας” για να συμπυκνώσω σε τέσσερις λέξεις το αρωματικό μετείκασμα που μου άφησε αυτό το καλογραμμένο βιβλίο. Κατάθεσις ψυχής σε 9.500 λέξεις.
Ανάληψις ευθύνης. Οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουμε στην κοινωνία λόγια αληθινά και έργα κοινωφελή. Ηθική και Αισθητική είναι συγκοινωνούντα δοχεία, γνωμάτευσε ο Αριστοτέλης. Και μόνον τών ηθικών ανθρώπων τα γραπτά σημαίνουν πολλά σε δυσεξιχνίαστες αρίφνητες διαστάσεις.
Το Άγνωστο, το Άφατο, το Άρρητο είναι το θέμα εδώ. Περί ψυχών ο λόγος. Και πάντα το Φως κατισχύει πάσης σκιάς, όπως φαίνεται ήδη από τον τίτλο.
Όσο για την μακροδομή αυτού τού εγχειριδίου, πρόκειται συνολικά για 27 αυτόνομα κείμενα που χωρίζονται σε τρεις ενότητες.
Η πρώτη ενότητα, από το 1-8, εκθέτει τα προσωπικά συναισθήματα για τις απώλειες των δύο αδελφών τού επιφανούς και κοσμαγάπητου φωτισμένου και φωτεινού, αισιόδοξου και δημιουργικού δημοσιογράφου Βασίλη Κοντογουλίδη.
Η δεύτερη ενότητα, από 9 έως 18, θίγει θεολογικά ζητήματα, με έμφαση στους Αγίους και στις ψυχές.
Η τρίτη ενότητα, 19-27, ασχολείται με κοινωνικά ζητήματα. Εδώ ανατέμνεται η Ελλάδα με τα καλά και τα κακά της.
Η επίγευση προσομοιάζει στη χριστιανική χαρμολύπη.
Θαυμάζω τη γενναιότητα σύγχρονων πνευματικών ανθρώπων που μιλάνε για το Επέκεινα, για την Πίστη στο Θεό, για την παρηγοριά στον άρρωστο, με παρρησία και αγνοώντας τις κυνικές, καταστροφολογικές Κασσάνδρες ενός δυσοίωνου υλιστικού, αντιποιητικού πολιτισμού [με μικρό γράμμα πι, δίχως άπειρες προεκτάσεις].
Το καλύτερο μνημόσυνο για τις δύο λυτρωθείσες μεταστάσες Αδελφές τού Βασίλη Κοντογουλίδη το απεσταγμένο πόνημά του αυτό. Θυμίαμα, βασιλικός και μύρο ψυχής απελευθερωμένης από τα εγκόσμια… Ουδείς αγίασε δίχως να μαρτυρήσει.
