Δημοσιεύτηκε στην έντυπη Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Ας υποθέσουμε πως είμαστε σε μια σχέση. Σε έναν γάμο. Και πως αυτή η συναισθηματική σύνδεση κρατάει χρόνια.
Ας υποθέσουμε πως έχουμε εμπιστοσύνη στο ταίρι μας, μοιραζόμαστε κοινές εμπειρίες, βλέπει ο ένας τον άλλο να προοδεύει, το καμαρώνει στα εύκολα και το στηρίζει στα δύσκολα.
Ας υποθέσουμε πως το πάθος δεν έχει σβήσει, πως κοιμόμαστε με ευχαρίστηση στο ίδιο κρεβάτι, μοιραζόμαστε σκέψεις και όνειρα.
Και κάποια στιγμή, συμβαίνει «η στραβή».
Τότε, όλα αλλάζουν!
Τα καλά δεν παραγράφονται. Οι στιγμές δεν ξεχνιούνται.
Όμως πια, τα λόγια και οι σιωπές παίρνουν άλλο νόημα και έχουν άλλη δύναμη. Θέλουν, άρα, και νέα ερμηνεία για να πορευτεί και πάλι το ζευγάρι μαζί.
Η σχέση ψηφοφόρου – κόμματος, δεν είναι ίδια, κυρίως όταν η «στραβή» περιλαμβάνει 57 νεκρούς που ακόμη η ελληνική κοινωνία θρηνεί.
Εδώ τα μηνύματα που εκπέμπει το ένα μέρος (η κυβέρνηση) είναι καθαρά.
Τα μηνύματα όμως που εκπέμπει το άλλο μέρος (η κοινωνία) δεν είναι το ίδιο ξεκάθαρα, αφού κάθε πολίτης αποτελεί μίαν αυτόνομη μονάδα.
Το «μήνυμα» των πρόσφατων συγκεντρώσεων, δεν είναι εύκολο να διαβαστεί ολόκληρο. Και όποιος επιχειρεί να το κάνει μπορεί να βρεθεί σε νοηματικό αδιέξοδο.
Η Δημοκρατία μας λειτουργεί άριστα, παρά τις επικρίσεις της αντιπολίτευσης τα τελευταία χρόνια για το Κράτος Δικαίου. Τα μαζικά συλλαλητήρια είναι η απόδειξη.
Ας δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας για να κατανοήσουμε ολόκληρο το μήνυμα.
