Ο Παύλος Γερουλάνος μίλησε για τη σχέση του με την αδερφή του, Δέσποινα Γερουλάνου, την εμπειρία του ως υπουργός Πολιτισμού κατά την περίοδο των Μνημονίων, καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τις οικονομικές οφειλές και τις πιέσεις από τις τράπεζες.
Αναφερόμενος στην απώλεια της αδερφής του, τη χαρακτήρισε ως «πολύ βαρύ πλήγμα», περιγράφοντάς την ως έναν ζωντανό και δοτικό άνθρωπο, που δεν δίσταζε να ζητήσει βοήθεια για όσους είχαν ανάγκη. Τόνισε, μάλιστα, ότι η σχέση τους επηρέασε βαθιά τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πολιτική. Θυμήθηκε ιδιαίτερα τη στιγμή που του παρουσίασε το Canto General του Μίκη Θεοδωράκη, εξηγώντας του τα ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα.
Όσον αφορά τη δυσκολότερη περίοδο στην πολιτική του πορεία, ανέφερε ότι ήταν η θητεία του στο υπουργείο Πολιτισμού κατά την εποχή των Μνημονίων, σημειώνοντας πως «τίποτα δεν συγκρίνεται με αυτό».
Μοιράστηκε, επίσης, μια προσωπική εμπειρία από πρόσφατο ταξίδι του, όταν ένας νέος άνθρωπος τον πλησίασε σε αεροδρόμιο και του εξέφρασε την πιθανότητα να τον είχαν αδικήσει στο παρελθόν, τραγουδώντας μια προσβλητική καντάδα. Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι τότε είχε νιώσει άβολα, καθώς αντιλήφθηκε τη διαφορά ανάμεσα στην εικόνα που είχε ο κόσμος για εκείνον και στις πραγματικές του προθέσεις.
Τέλος, μίλησε για τη δύσκολη περίοδο που δεχόταν τηλεφωνήματα από τράπεζες λόγω οικονομικών υποχρεώσεων, εκφράζοντας τη μεγάλη αγωνία του για τους 150 εργαζόμενους στο ιχθυοτροφείο του. Όπως σημείωσε, «ο τρόπος να επιβιώσεις στην πολιτική είναι να διαχωρίσεις το εγώ από τον ρόλο σου».
