Δημοσιεύτηκε στην έντυπη εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Πόνος και αίμα. Η ειδησεογραφία είναι γεμάτη από ατυχήματα και δυστυχήματα που μαυρίζουν την ψυχή:
- «Μεθυσμένος οδηγός «έσπασε» τα κοντέρ στη Συγγρού. To κοντέρ έγραψε 290 χλμ/ώρα»
- «Λεωφόρος Βουλιαγμένης: ΙΧ που οδηγούσε 19χρονος παρέσυρε 18χρονο πεζό»
- «Τροχαίο στο κέντρο της Αθήνας: Μηχανή καρφώθηκε κάτω από αυτοκίνητο»
- «Νεκρή 51χρονη σε τροχαίο στο Ηράκλειο. Δεύτερο θύμα στην άσφαλτο μέσα σε λίγες ώρες στην Κρήτη»
- «Τροχαίο στη Θεσσαλονίκη: Αυτοκίνητο καρφώθηκε στο διαχωριστικό διάζωμα και κόπηκε στα δύο – Πέντε τραυματίες»
- «Και άλλο τροχαίο στην Κρήτη: Αυτοκίνητο σκότωσε 15 πρόβατα – Συνελήφθη ο βοσκός»
- «Πειραιάς: Τροχαίο με λεωφορείο και Τραμ»
- «Νεκρός 35χρονος αστυνομικός σε τροχαίο στον Κηφισό»
Επέλεξα μόνο οκτώ από τις ειδήσεις που πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου από την πρώτη του Απρίλη και έπειτα.
Μια αδιανόητη συνέχεια, σε ένα επαναλαμβανόμενο έγκλημα. Αυτό των ελληνικών δρόμων. Ο άδικος χαμός δεν έχει στεγανά. Μοιράζεται «δίκαια» στις 13 Περιφέρειες, σε νέους και ηλικιωμένους. Όλοι πληρώνουν αυτόν τον βαρύ φόρο αίματος.
Κατασκευαστικά λάθη, ανεκπαίδευτοι οδηγοί, συνδυασμός των δυο;
Δεν μοιράζω ευθύνες. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να σταματήσει.
Ακούω για κάμερες που θα μπουν σε δρόμους και λεωφορεία, για να περιοριστούν οι παραβάσεις. Μοιάζει λογικό και πολύτιμο μέτρο. Είναι επαρκές;
Οι κλήσεις δίνουν τη λύση;
Μήπως να μιλήσουμε μεταξύ μας; Να μοιραστούμε αυτόν τον πόνο με το ταίρι μας, τον κολλητό μας, τα παιδιά μας, τους συναδέλφους μας… Να ξαναδούμε αλλιώς την οδήγηση. Να ξαναπιάσουμε με άλλα μυαλά το τιμόνι…
