Δημοσιεύτηκε στην ψηφιακή εφημερίδα Ipaper
του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Είθισται λίγο πριν ή μετά το Πάσχα, στους τουριστικούς προορισμούς να ξεκινάει η σεζόν. Δυστυχώς, όμως την ίδια περίοδο ξεκινά και το μαρτύριο για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς και υγειονομικούς. Ακούγεται παράξενο, αλλά είναι αληθινό, καθώς οι καταγγελίες είναι πολλές.
Δεκάδες εργαζόμενοι σε σχολεία ή κέντρα υγείας σε μεγάλα δημοφιλή νησιά βρίσκονται αντιμέτωποι με έξωση από τα σπίτια που νοικιάζουν. Όχι γιατί είναι κακοπληρωτές, αλλά γιατί προτιμώνται οι τουρίστες!
Πάει λοιπόν ο νεαρός δάσκαλος να διδάξει -με μισθό 750 ευρώ που ούτε χειμώνα δε ζεις- και μετά το Πάσχα (όταν η σχολική σεζόν διαρκεί ως τον Ιούνιο) κάποιοι ιδιοκτήτες τους ζητούν να φύγουν για να βάλουν μέσα στα σπίτια τουρίστες.
Και αναρωτιέμαι: Εντάξει, ιδιωτική περιουσία είναι, αλλά κάποιο συμβόλαιο, κάποια συμφωνία δε γίνεται εξαρχής;
Δεύτερον, οι τοπικοί δήμοι και η κεντρική κυβέρνηση, το αρμόδιο υπουργείο τι κάνουν; Να μεριμνήσουν και να αποτρέψουν αυτό το φαινόμενο; Για να είμαστε δίκαιοι, το υπουργείο Παιδείας, θορυβημένο από την κατάσταση, μαθαίνω ότι αναλαμβάνει πρωτοβουλία σε συντονισμό με τα υπουργεία Εσωτερικών και Άμυνας, τους εμπλεκόμενους ΟΤΑ και την ΟΛΜΕ.
Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: Είμαστε μια κοινωνία που νοιάζεται; Έχουμε ένα κράτος, μια αυτοδιοίκηση που παρεμβαίνει για δημόσια αγαθά και αξίες;
Την ίδια ώρα, η χώρα, κατρακυλάει. Δημογραφικά, πολιτιστικά, ηθικά, θεσμικά. Και οφείλουμε να θυμόμαστε πάντοτε ότι ευημερία δεν φέρνουν μόνο τα λεφτά. Είναι και οι πυλώνες του κράτους και η πνευματική τροφή του λαού, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι δάσκαλοι, οι γιατροί.
Η Πολιτεία οφείλει να φροντίζει και τα δύο. Και να μην δείχνει προτίμηση μόνο στον υπερτουρισμό και το real estate. Αν δεν το κάνει, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν οι εξώσεις στους δασκάλους ή η διαβίωσή τους σε σκηνές και αυτοκίνητα και ακόμη, τα υποστελεχωμένα κέντρα υγείας αλλά και η παράλογη απαίτηση για να νοικιάσεις ένα σπίτι να ξοδεύεις το 70-80 % του μισθού.
