Τα «αντισυστημικά» δεκανίκια της αποστροφής
Στα επιτελεία των «μεγάλων» ξύνουν το κεφάλι τους με την αντοχή της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Κυριάκου Βελόπουλου. Στην πραγματικότητα όμως, το ήξεραν και το έβλεπαν. Απλώς, δεν ήθελαν να το πιστέψουν. Η Πλεύση και η Ελληνική Λύση τρέφονται από την ίδια πηγή: τον θυμό των «αόρατων» και το θόρυβο χωρίς ουσία.
Ένα πουλάκι μου είπε πως υπάρχει έντονος εκνευρισμός σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ γιατί βλέπουν πρώην δικούς τους ψηφοφόρους να φλερτάρουν σταθερά με την Κωνσταντοπούλου – και μάλιστα νέους ανθρώπους, όχι μόνο αγανακτισμένους 50άρηδες. Στο Μαξίμου, από την άλλη, αντιμετωπίζουν πιο «ψυχρά» την κατάσταση: θεωρούν πως οι δύο αυτοί πόλοι απλώς διασπούν τη διαμαρτυρία, χωρίς να απειλούν πραγματικά την κυβερνητική σταθερότητα.
Οι επιτελείς του πρωθυπουργού διαβάζουν προσεκτικά τα δεδομένα και βλέπουν ότι η άνοδος κομμάτων όπως της Ζωής Κωνσταντοπούλου ή του Κυριάκου Βελόπουλου είναι μεν υπαρκτή, αλλά έχει συγκεκριμένα όρια. Δεν βασίζεται σε πρόταση εξουσίας, αλλά σε συναισθηματικά ξεσπάσματα. Και αυτό – μου λένε κυβερνητικές πηγές – είναι πολιτικά ακίνδυνο μακροπρόθεσμα.
«Η πραγματική πολιτική γίνεται με σχέδιο και κόστος, όχι με hashtags και καταγγελίες» σχολιάζει με νόημα παλιός κοινοβουλευτικός της ΝΔ.
Και στο βάθος; Η σταθερότητα. Παρά τα φαινόμενα, η κοινή γνώμη δείχνει να εμπιστεύεται τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και όσο η οικονομία κρατάει και η Ελλάδα συνεχίζει να παίζει ρόλο στα ευρωπαϊκά τραπέζια, το εκκρεμές του λαϊκισμού, όπως λένε κυβερνητικά στελέχη, «θα κάνει τον κύκλο του και θα επιστρέψει στη λογική».
Χωρίς να την κατονομάσει… την φωτογράφισε
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τη συνάντηση με τον Γάλλο Υπουργό Άμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνί, δεν χρειάστηκε να πει τη λέξη «Τουρκία». Απλώς ξεκαθάρισε πως καμία αμυντική συνεργασία της Ε.Ε. με τρίτες χώρες δεν μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με τα στρατηγικά συμφέροντα των κρατών-μελών. Το μήνυμα, πιο καθαρό δεν γίνεται.
Στο φόντο, η συζήτηση για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και η στρατηγική αυτονομία της Ε.Ε. Όμως στο παρασκήνιο, το Μαξίμου βλέπει και κινήσεις που… σηκώνουν φρύδια, με «συνεταιρισμούς» που επιχειρούν να πατήσουν πόδι σε ευρωπαϊκά τραπέζια χωρίς να μοιράζονται αξίες ή δεσμεύσεις.
Το καρφί, λοιπόν, πήγε… Ανατολικά. Και η προειδοποίηση είναι σαφής: οι συμμαχίες δεν είναι για ξεκλείδωμα θυρών, αλλά για κοινή γραμμή άμυνας – κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, καλύτερα να μείνει έξω.
Μάχη χωρίς κεντρικό ρινγκ στη Θεσσαλονίκη
Από τη μέρα που ο Απόστολος Τζιτζικώστας μπήκε στο ευρωπαϊκό κάδρο, το παιχνίδι στη Θεσσαλονίκη άνοιξε επικίνδυνα. Όχι απλώς για τη ΝΔ, αλλά για ολόκληρη τη δομή εξουσίας στην πόλη. Κι αν κάποιοι πίστεψαν πως με την αποχώρησή του θα κλείσει ένας κύκλος χωρίς θόρυβο, διαψεύστηκαν: το κενό εξουσίας έγινε πεδίο μάχης. Ή, για να είμαστε ακριβείς, πεδίο ηγεμονίας.
Γιατί ο Αγγελούδης έχει μεν τον τίτλο και τη θεσμική νομιμοποίηση του Δημάρχου, όμως δεν παίζει μόνος. Το Μαξίμου τον στηρίζει – αλλά το βλέμμα του στρέφεται και στον Γκιουλέκα, ο οποίος χτίζει μεθοδικά το αφήγημα περί Μητροπολιτικής Θεσσαλονίκης με κυβερνητική πλάτη. Και οι δυο βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία, αλλά ουδείς έχει την ψευδαίσθηση πως αυτή η συμμαχία δεν εμπεριέχει ανταγωνισμούς.
Προσθέστε στην εξίσωση και τους βουλευτές που θεωρούν πως είναι ώρα να βγουν μπροστά – κάποιους που έχουν αρχίσει να ενοχλούνται γιατί τα τηλέφωνα από το Μαξίμου δεν χτυπούν τόσο συχνά πια. Η μάχη είναι υπόγεια, αλλά έχει αρχίσει. Και το 2026 δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνεται…
Πολιτικό «restart»
Σε κλίμα Πάσχα και με φόντο την ανάγκη αποκατάστασης σχέσεων με τμήματα του εκλογικού σώματος που αποστασιοποιήθηκαν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί το πολιτικό «restart» με κοινωνικό πρόσημο. Η κοινή του εμφάνιση με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο Φοιτητικό Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας στην Αγία Βαρβάρα είναι ενδεικτική αυτής της στρατηγικής.
Να σας πω εδώ πως δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να δώσει και το «παρών» στη Μητρόπολη τη Μεγάλη Πέμπτη, στην Ακολουθία των Παθών.
Άνθρωποί μου στο Μαξίμου λένε πως η προσέγγιση της εκκλησιαστικής βάσης, ενός πιο συντηρητικού ακροατηρίου, αποτελεί κεντρικό πολιτικό στόχο για την κυβέρνηση, ενώ η συνεργασία με την Εκκλησία για την αξιοποίηση ακινήτων για κοινωνικές κατοικίες και φοιτητικές εστίες παραμένει στο τραπέζι, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να δηλώνει: «Το ζήτημα της φοιτητικής στέγης είναι κάτι που μας απασχολεί πολύ. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα».
Ωστόσο, το project παραμένει στάσιμο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κυρίως μετά τη μετακίνηση του Μάκη Βορίδη από το Μαξίμου και τις εσωτερικές ανακατατάξεις στην κυβερνητική ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, οι επαφές με τον Αρχιεπίσκοπο συστηματοποιούνται ξανά, με στόχο την επανεκκίνηση της σχέσης Εκκλησίας – Πολιτείας σε νέες βάσεις.
Μικρός ανασχηματισμός… μεγάλα μηνύματα στη ΒουλήΣ
Σας έχω νέα… Η Νέα Δημοκρατία ανακατεύει την τράπουλα και εντός Βουλής, με ανανεωμένες εκπροσωπήσεις στις Διαρκείς Επιτροπές. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε το μήνυμα: η κομματική πειθαρχία και ο κοινοβουλευτικός συντονισμός δεν είναι υπόθεση ενός – είναι ομαδικό άθλημα.
Ξεχωρίζουν οι μετακινήσεις Πέτσα στα Οικονομικά, Μαρκόπουλου στην Παραγωγή και Καιρίδη στα Εξωτερικά, ρόλοι που αποκτούν ιδιαίτερο βάρος σε μια περίοδο κρίσιμων εξελίξεων και στο εσωτερικό και διεθνώς.
Η τοποθέτηση του Βαγγέλη Λιάκου ως αναπληρωτή γραμματέα δείχνει και πού πάει το παιχνίδι – οι πιο νέοι αναλαμβάνουν κομβικές θέσεις, με καθαρή εντολή: συντονισμός, σαφής γραμμή και λιγότερες… προσωπικές παραφωνίες.
Πολιτική μοναξιά
Στη Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα, αλλά η ανησυχία έχει χτυπήσει κόκκινο. Οι τελευταίες μετρήσεις που φέρνουν το ΠΑΣΟΚ να χάνει τη δεύτερη θέση, όχι μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από σχήματα διαμαρτυρίας, έχουν προκαλέσει έντονη γκρίνια στο εσωτερικό του κόμματος.
Στελέχη που κάποτε «έπαιζαν μπάλα» σε υπουργικά γραφεία δεν κρύβουν την ενόχλησή τους για το αμήχανο, μονότονο προφίλ Ανδρουλάκη και τον… αφωνότερο πολιτικό σχεδιασμό. Η συζήτηση περί «ανανέωσης χωρίς πυξίδα» έχει ανοίξει ξανά. Κι όσο για το «φλερτ» με την προγραμματική σοβαρότητα και τη θεσμικότητα; Αυτά δεν φέρνουν ψήφους όταν δεν συνοδεύονται από πολιτική τόλμη και καθαρό στίγμα.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν ήδη για τη «στρατηγική μοναξιά» του προέδρου. «Δεν θέλει να κυβερνήσει με κανέναν, δεν μπορεί να καταγγείλει με πειστικότητα και δεν εμπνέει την κοινωνία», λένε με νόημα. Και με το βλέμμα στην επόμενη κάλπη, κάποιοι ετοιμάζονται να θέσουν και θέμα ηγεσίας… Μου το σφύριξαν τα πουλάκια.
Ο Χαρδαλιάς «στρώνει» τη Δυτική Αθήνα
Η Πετρούπολη ήταν ο πρώτος σταθμός μιας περιοδείας με ξεκάθαρο στίγμα: Ο Νίκος Χαρδαλιάς θέλει να δείξει ότι οι δυτικές συνοικίες δεν είναι απλώς στο χάρτη – είναι ψηλά στην ατζέντα. Με φόντο εργοτάξια, σχέδια εκατομμυρίων και ένα… μικρό «masterplan» που αρχίζει να ξεδιπλώνεται, ο Περιφερειάρχης έστειλε μήνυμα εντός και εκτός: θα μιλάμε με παραδοτέα, όχι με υποσχέσεις.
Οι παλιοί λένε πως τα έργα μιλάνε – και ο Χαρδαλιάς φροντίζει να φωνάζουν. Με γήπεδα, νηπιαγωγεία, αντιπλημμυρικά και αναπλάσεις, «χτίζει» βήμα-βήμα το αφήγημά του για το 2027.
Και όσοι γνωρίζουν καλά τα σχέδιά του, ξέρουν ότι οι «66 γειτονιές» που επαναλαμβάνει συχνά δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά ο σιωπηλός προεκλογικός του χάρτης. Με οδοδείκτη το Θέατρο Πέτρας, που γίνεται κόσμημα – και τα μάτια όλων στη Δυτική Αθήνα.
Το GPS και το στοίχημα
Τρεις μήνες υπόσχεται ο Κυρανάκης για την ενεργοποίηση του γεωεντοπισμού στα τρένα. Το νέο νομοσχέδιο – που έρχεται στις 28 Απριλίου – φέρνει και κανόνες για το προσωπικό, με επαναξιολόγηση και ποινές για λάθη, αλλά και τεχνολογικές προσθήκες που θυμίζουν επιτέλους… 2025.
Μου ψιθύρισαν από το Μαξίμου πως ποντάρουν στο πρόσωπό του για να κλείσει η πληγή των Τεμπών με έργο και όχι με ευχολόγια.
Το know-how υπάρχει, η πρόθεση υπάρχει – τώρα μένει να δούμε αν και ο κρατικός μηχανισμός θα… τρέξει στις ράγες του GPS.
Εμπορικό μπρα ντε φερ με φόντο τη γεωπολιτική αναμέτρηση
Ο Τραμπ έδειξε ξεκάθαρα τον στόχο του: η Κίνα. «Παγώνει» τους δασμούς για όλους εκτός από το Πεκίνο, στήνοντας ένα εμπορικό chicken game με στόχο να λυγίσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Πίσω από την επικοινωνιακή φούσκα, οι αγορές και οι αμερικανικοί τεχνολογικοί κολοσσοί είναι αυτοί που έσπρωξαν σε αναδίπλωση – όχι κάποια μπλόφα που «έπιασε».
Στο Πεκίνο απαντούν με κλασική συνταγή: ελεγχόμενη ψυχραιμία, εσωτερική συσπείρωση και άνοιγμα προς Ευρώπη και Παγκόσμιο Νότο. Ξέρουν πως οι εξαγωγές προς ΗΠΑ είναι αχίλλειος πτέρνα, γι’ αυτό και σχεδιάζουν στροφή στην εσωτερική κατανάλωση – όσο μπορούν. Το καθεστώς του Σι Τζινπίνγκ δεν κινδυνεύει πολιτικά, σε αντίθεση με τον Τραμπ που έχει μπροστά του τις ενδιάμεσες εκλογές του ’26.
Η Ε.Ε., στη μέση, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις αμερικανικές πιέσεις και στα οικονομικά συμφέροντα με την Κίνα. Αλλά όσο κι αν μιλά για στρατηγική αυτονομία, η ομπρέλα ασφαλείας και η πολιτική εξάρτηση από την Ουάσινγκτον δύσκολα θα σπάσουν.
Η σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας δεν είναι απλώς εμπορική – είναι πολιτισμική, τεχνολογική και ιδεολογική. Και η Ευρώπη θα πρέπει αργά ή γρήγορα να διαλέξει στρατόπεδο.
Φρεγατομαχία στο Αιγαίο – Παρίσι, Ουάσινγκτον και… Μπέργκαμο
Μην πιστεύετε ό,τι βλέπετε. Μπορεί το χαμόγελο στη συνάντηση Μητσοτάκη – Λεκορνί να ήταν πλατύ, αλλά πίσω από τις κουρτίνες παίζεται χοντρό παιχνίδι εξοπλισμών. Η συμφωνία για πυραύλους Exocet ήταν μόνο το ορεκτικό. Το κυρίως πιάτο είναι οι νέες φρεγάτες.
Η Naval Group δίνει γη και ύδωρ για να «δέσει» τρεις Belharra στα Σκαραμαγκά, κλείνοντας το μάτι και στο Μαξίμου – ενώ οι Αμερικανοί επιμένουν με το project Constellation και τα ναυπηγεία της ONEX στην Ελευσίνα. Γαλλία και ΗΠΑ τραβούν το σχοινί, με τη γεωπολιτική να κρίνει τελικά και τα… συμβόλαια.
Στο παρασκήνιο, οι Γάλλοι έχουν σοβαρό πρόβλημα με την ιδέα να περάσει κρίσιμη τεχνογνωσία από τη Naval στα «αμερικανικά δίκτυα» της ONEX. Η ΕΕ σπρώχνει για στρατηγική αυτονομία και το Παρίσι χτίζει μέτωπο, ενώ στην Ουάσιγκτον ακούγεται ήδη πως «η Αθήνα δεν πρέπει να γλιστρήσει στο Παρίσι».
Η ελληνική απάντηση; Πιθανή μεταβατική λύση με δύο ιταλικές FREMM από το ναυτικό της Ρώμης, μπας και κρατηθεί η ισορροπία.
Την ίδια ώρα, η ΕΛΒΟ παραμένει σε εκκρεμότητα. Οι Ισραηλινοί δεν έχουν κλείσει τη συμφωνία και το business plan είναι ακόμα στα συρτάρια. Μέχρι τότε, τα εξοπλιστικά μένουν στον «αέρα» – κι όποιος αντέξει.
Rebranding στην πρίζα
Η HelleniQ Energy παίρνει οριστικά το τιμόνι της Elpedison και, όπως ξέρω, ετοιμάζει νέο όνομα για τον Σεπτέμβριο. Μετά την εξαγορά του 50% από την ιταλική Edison (με τίμημα που φτάνει τα 190 εκατ. ευρώ), ξεκινά το χτίσιμο μιας πλήρως ελεγχόμενης ενεργειακής πλατφόρμας.
Ο νέος CEO Γιώργος Μίχος καλείται να οδηγήσει την εταιρεία σε οργανική ανάπτυξη, με στόχο το 10% της αγοράς ρεύματος και ισχυρό στήσιμο μεταξύ ΑΠΕ και λιανικής. Το rebranding σηματοδοτεί την έναρξη μιας καθαρά «ελληνικής» φάσης.
