Ο Χούκστρα και η πράσινη οικονομία
Συνάντηση με ιδιαίτερο βάρος έχει σήεμρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης: ο Ευρωπαίος Επίτροπος για το Κλίμα Χούκστρα ανεβαίνει στο Μαξίμου και, από ό,τι ξέρω, η ατζέντα δεν θα περιοριστεί στις γενικότητες για το «net zero». Στο τραπέζι πέφτουν και τα ευρωπαϊκά κονδύλια για πράσινες επενδύσεις, με το Μαξίμου να ζητά συγκεκριμένες ευελιξίες για χώρες όπως η Ελλάδα.
Πηγή μου, λέει πως «ο Πρωθυπουργός θέλει δεσμεύσεις, όχι μόνο φωτογραφίες και χαμογέλα για τα sites». Και δεν αποκλείεται να δούμε και μια πιο αιχμηρή τοποθέτηση για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών στην πράσινη μετάβαση.
Το crash test του ΠΑΣΟΚ και το legacy του Κυριάκου
Στο Μαξίμου ετοιμάζονται να ανοίξουν το μεγάλο κεφάλαιο της Συνταγματικής Αναθεώρησης στο τέλος του 2025. Στόχος; Να μείνει ο Κυριάκος ως ο πρωθυπουργός που «έσπασε» τη μονιμότητα στο Δημόσιο και άνοιξε τον δρόμο για ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Παράλληλα, θέλει να φέρει το ΠΑΣΟΚ σε δύσκολη θέση. Το δίλημμα που θα του τεθεί είναι σαφές: θα στηρίξεις τον εκσυγχρονισμό ή θα ταυτιστείς με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ήδη στο παρασκήνιο γίνεται λόγος για «ρήγμα» στην Κεντροαριστερά – μεταξύ όσων θέλουν σύγκλιση με τη ΝΔ και όσων βλέπουν στροφή προς τα αριστερά.
Ο Μητσοτάκης παίζει για την υστεροφημία του. Το ΠΑΣΟΚ παίζει για την πολιτική του ταυτότητα. Και όπως λέει έμπειρος συνεργάτης του Πρωθυπουργού: «Αναθεώρηση χωρίς ρίσκο δεν γίνεται».
Το μυστικό της ανάκαμψης
Μετά τις ευρωεκλογές και την καταιγίδα των Τεμπών, η Νέα Δημοκρατία επιστρέφει στο 30% σε επτά διαδοχικές δημοσκοπήσεις. Οι πολίτες δείχνουν να ξεπερνούν το σοκ και η κυβέρνηση μοιάζει να πατάει ξανά γκάζι. Η αντιπολίτευση, αντί να αξιοποιήσει τη φθορά, βυθίζεται στον κατακερματισμό και τις προσωπικές στρατηγικές — ούτε μια Προανακριτική δε μπορούν να συνυπογράψουν.
Την ίδια ώρα, το κυβερνητικό επιτελείο δείχνει να διαβάζει καλύτερα το momentum, να κινείται χειρουργικά και να αποφεύγει τα λάθη του πρώτου εξαμήνου. Κι έτσι, ο Μητσοτάκης κερδίζει ξανά έδαφος και πολιτικό χρόνο.
«Όταν οι άλλοι ψάχνουν ακόμα αρχηγό ή κατηγορητήριο, εμείς κερδίζουμε χρόνο», μου είπε ένα πουλάκι.
Η σιωπηλή εντολή Μαξίμου
Το νομοσχέδιο για τον αναπτυξιακό νόμο ανεβαίνει στην Ολομέλεια με fast track διαδικασία. Όπως μεταφέρουν πηγές μου, σε πρόσφατη σύσκεψη στο ΥΠΑΝ ο Θεοδωρικάκος ξεκαθάρισε ότι «δεν είναθι μόνο ο τουρισμός, υπάρχουν και άλλοι τομείς», παγώνοντας lobby που περίμεναν προνομιακή μεταχείριση.
Στο μεταξύ, η επέκταση των ενισχύσεων σε ολόκληρους νομούς παραμεθόριων περιοχών δεν ήταν «τεχνοκρατική» έμπνευση – ήρθε μετά από πιέσεις περιφερειακών βουλευτών που βλέπουν ήδη εκλογικό ορίζοντα.
Το Μαξίμου; Δεν μιλά, αλλά παρακολουθεί στενά. «Θέλουμε απορρόφηση, όχι δελτία τύπου», ήταν το μήνυμα που μεταφέρθηκε ανεπίσημα στον υπουργό.
Ο Γιώργος ξέρει. Ο Νίκος όχι ακόμα.
Την ώρα που η Ευρώπη παζαρεύει με τον Ερντογάν τη συμμετοχή της Τουρκίας στην αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ασφάλειας —όχι από αγάπη αλλά από ανάγκη—, ο Νίκος Ανδρουλάκης καταγγέλλει τη… συμμετοχή του αντιπάλου. Δηλαδή, κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι, είτε μας αρέσει είτε όχι, χωρίς τον δύστροπο γείτονα δεν στήνεται αμυντικό πλαίσιο που να στέκει στην πράξη.
Το casus belli, λέει, μπορεί να… ξαναγίνει. Μάλλον δεν αντιλαμβάνεται πως εδώ δεν μιλάμε για πανελλαδική του ΠΑΣΟΚ, αλλά για ευρωπαϊκή στρατηγική ισορροπιών με κόστος και ρίσκο. Ίσως γι’ αυτό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον έστειλε ευγενικά πίσω στα εσωκομματικά του.
Και ίσως ήρθε η ώρα να ακούσει επιτέλους τον μόνο που σε αυτά έχει πει ποτέ κάτι σοβαρό: τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο οποίος δεν μασάει τα λόγια του: «Η Τουρκία είναι και κίνδυνος και ευκαιρία». Το να παριστάνεις τον πατριώτη με τα χαρτιά του ’80, όταν η γεωπολιτική έχει αλλάξει πίστα, είναι απλώς ανεύθυνο. Και γελοίο.
Τι παίζει στη Θεσσαλονίκη
Με Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη «κυκλωμένες» στο προσωπικό ημερολόγιο του Πρωθυπουργού για Ιούνιο και Ιούλιο, στο Μαξίμου σχεδιάζουν τις επόμενες εμφανίσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη όχι απλώς ως επισκέψεις ρουτίνας, αλλά ως επιχειρήματα υπέρ της σταθερότητας και του μεταρρυθμιστικού αποτυπώματος της δεύτερης τετραετίας.
Μου λένε πως στη Θεσσαλονίκη το Μαξίμου «ποντάρει» πολύ στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒΕ – και όχι μόνο γιατί μιλάμε για κρίσιμη οικονομική στιγμή.
Θα είναι και μια ευκαιρία για να σταλεί το μήνυμα πως η Βόρεια Ελλάδα δεν είναι μόνο τοπική δεξαμενή ψήφων, αλλά και κόμβος στρατηγικής εξωστρέφειας.
Στην Αλεξανδρούπολη, πάλι, η ενέργεια και η γεωπολιτική «γράφουν» ήδη πολύ ψηλά: δεν είναι λίγοι εκείνοι στην Πειραιώς που βλέπουν την πόλη ως το «σύμβολο» της νέας εθνικής αυτοπεποίθησης – και φυσικά, των επόμενων εκλογικών αφηγήσεων.
ΟΠΕΚΕΠΕ τέλος;
Μας το σφύριξαν από νωρίς: η κυβέρνηση ετοιμάζει τη μεγάλη αλλαγή στον ΟΠΕΚΕΠΕ – και ο Κωστής Χατζηδάκης απλώς επιβεβαίωσε επίσημα αυτό που στο Μαξίμου δουλεύεται από καιρό. Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένη πηγή, η απόφαση είναι ειλημμένη: «το σύστημα δεν σώζεται, μόνο ξήλωμα».
Η ΑΑΔΕ εμφανίζεται ως η μόνη αξιόπιστη λύση για να τελειώνει το σίριαλ των καθυστερήσεων, των ελέγχων και των καταγγελιών. Ορισμένοι στο κυβερνητικό επιτελείο μιλούν ήδη για «ριζική αποκομματικοποίηση» της διαχείρισης των αγροτικών επιδοτήσεων – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο προσώπων και συσχετισμών. Το Μαξίμου, λένε, δεν θέλει άλλη ζημιά πριν τις κάλπες του 2027.
Το πράσινο… new deal διύλισης
Μπορεί η πράσινη μετάβαση να προχωρά με τον ρυθμό της γραφειοκρατίας στις Βρυξέλλες, αλλά στα εγχώρια διυλιστήρια έχουν σηκώσει ήδη τα μανίκια. Όπως μου λένε καλά πληροφορημένες πηγές της αγοράς, HelleniQ Energy και Motor Oil βλέπουν στα sustainable fuels μια χρυσή ευκαιρία για εξαγωγική υπεραξία – όχι μόνο για το κλίμα αλλά και για τα ταμεία τους.
Το σχέδιο της HelleniQ να ξεκινήσει παραγωγή 150.000 τόνων πράσινων αεροπορικών καυσίμων δεν περνά απαρατήρητο ούτε στην Κομισιόν, ούτε στα B2B deals που ήδη προετοιμάζονται για τα μεγάλα αεροδρόμια της Μεσογείου. Από την άλλη, η Motor Oil ετοιμάζεται να «παίξει μπάλα» στην e-μεθανόλη και στα προηγμένα βιοκαύσιμα – επενδύσεις που, όπως μου ψιθυρίζουν στελέχη, έχουν ήδη τραβήξει βλέμματα από funds με πράσινο DNA.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έφερε την ενεργειακή αυτάρκεια στο προσκήνιο. Τώρα, το παιχνίδι περνά στη βιομηχανική κυριαρχία των καθαρών καυσίμων – κι εκεί, οι ελληνικές εταιρείες σκοπεύουν να μπουν με φόρα.
