Γερουλάνος βάζει χρονόμετρο στον Νίκο
Δίμηνο χάρισε ο Παύλος Γερουλάνος στον πρόεδρο – «αν δεν κουνηθεί η βελόνα, θα ξαναδούμε στρατηγική», είπε με φωνή γλυκιά και υπονοούμενο αιχμηρό. Κοινώς: ή τσιμπάει το ΠΑΣΟΚ στις μετρήσεις ή ετοιμαστείτε για νέο γύρο αμφισβήτησης.
Μαζί του και ο Κουκουλόπουλος, που μιλά για «μικρό παράθυρο ευκαιρίας» πριν το σύστημα σπρώξει άλλες λύσεις στο τραπέζι. Ποιες λύσεις, είπαμε;
Ο πρόεδρος απάντησε με παράπονο: μίλησα για κυβερνητική πρόταση, αλλά οι δικοί μου κουβεντιάζουν άλλ’ αντ’ άλλων. Ε, ας συγκαλέσει κάνα όργανο να τα πούνε εκεί, αντί να απαντάει με συνεντεύξεις…
Ο Δούκας θέλει συνέδριο εδώ και τώρα, η Διαμαντοπούλου ρίχνει σφαλιάρες στην ψευτοθεσμική γραμμή τύπου Καρυστιανού–Κωνσταντοπούλου, και το κόμμα μοιάζει να ζει déjà vu 2014.
Όσο για τα ποσοστά; Πήγε στο 12,3%, αλλά ο Ανδρουλάκης στο 10,4% καταλληλότητα. Δηλαδή: το κόμμα ζει, αλλά ο αρχηγός όχι και τόσο.
Τι μένει; Να βρεθεί ποιος θα πατήσει το γκάζι… και ποιος το φρένο.
«Λευκή απεργία» και κόκκινες προθέσεις
Στην Κουμουνδούρου μυρίζει μπαρούτι – ή καλύτερα, παλιά δόξα και νέα κόμματα. Ο Χρήστος Γιαννούλης αποφάσισε να μην μασήσει τα λόγια του: «Όλα τα σφυριά να χτυπάνε στο ίδιο αμόνι» είπε, δείχνοντας ευθέως συναδέλφους του που έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά – ή τα μάτια στον Τσίπρα. Γιατί όσο κάποιοι κάνουν… λευκή απεργία, άλλοι μαγειρεύουν την «επόμενη μέρα».
Τρύφων ο… ανυπόμονος
Ο Τρύφων Αλεξιάδης πήρε φόρα και δεν άφησε τίποτα όρθιο: «Όποιος διαφωνεί, να φύγει σήμερα». Ξεκάθαρα πράγματα. Το να κάθεσαι στον ΣΥΡΙΖΑ «υπό προθεσμία» δεν είναι στρατηγική – είναι κοροϊδία. Ή είσαι εδώ, ή είσαι ήδη αλλού. Και ο Αλέξης; Σιωπηλός, αλλά παρών… παντού.
Πριν το crash test της ΚΕ
Ο Φάμελλος έμεινε στα οργανωτικά. Η Γεροβασίλη χτύπησε πιο υπόγεια: «Το ρεύμα Τσίπρα είναι υπαρκτό και τρομάζει την κυβέρνηση». Και στο βάθος, 4 Οκτωβρίου: Κεντρική Επιτροπή με όλα τα σενάρια στο τραπέζι. Αν δεν ξεκαθαρίσουν εκεί τα πράγματα, κάποιοι θα μπουν στην ιστορία ως το ΠΑΣΟΚ του 2025. Δηλαδή με σημαία που έμεινε… μόνη.
Δεν μας παίζουν, αλλά… παίζουμε
Το πέρασμα της Chevron από την Κύπρο άφησε πίσω της μπόλικη τουρκική δυσφορία. Και κάπου εκεί ο Κυριάκος, με χαμόγελο… Παρισινό, έριξε την ατάκα του: «Mα c’est la vie». Όχι τυχαία. Ήταν η ελληνική απάντηση στον Ερντογάν που βροντοφώναζε από το βήμα του ΟΗΕ ότι “κανένα project στην Ανατολική Μεσόγειο δεν στέκεται χωρίς την Τουρκία”.
Κι όμως στέκεται. Και καλώδιο στήνει.
Το έργο προχωράει
Πληροφορίες από διπλωματικούς κύκλους λένε πως το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας–Κύπρου ξεμπλοκάρει, και πίσω από τα τεχνικά, παίζει χοντρό γεωπολιτικό παζάρι. Η γαλλική Nexans μπαίνει δυναμικά.
Η Γαλλία αποκτά μόνιμο «πάτημα» στο Αιγαίο με ένα καλώδιο. Όχι φρεγάτες. Ρεύμα.
Στριμώχνουν τον Γιώργο
Και ενώ στο εξωτερικό παίζονται παρτίδες υψηλής έντασης, στο εσωτερικό… άλλος έχει το πρόβλημα. Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, λένε, συγκεντρώνει μουρμούρα από παντού. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η φράση κυκλοφορεί αυτούσια στους διαδρόμους:
«Τελεία. Όχι τέλεια. Τελεία.»
Μεταφράζεται: Έρχεται ανασχηματισμός ή ο Γιώργος χρειάζεται ενισχύσεις.
Το (άβολο) τηλεφώνημα του Νίκου
Λέγεται ότι ο Ανδρουλάκης τηλεφώνησε στην Άννα Διαμαντοπούλου. Όχι για καφέ. Για ανασκευή. Οι αναφορές της στα Τέμπη δεν άρεσαν ούτε στον πρόεδρο, ούτε στους… σπόνσορες.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι η Άννα. Είναι ότι η παλιά φρουρά του ΠΑΣΟΚ βλέπει στον Χάρη Δούκα το “κάτι άλλο”. Και αυτό αρχίζει να καταγράφεται σε non-paper και non-public κουβέντες.
Οι παλιές… καλές μυστικές μετρήσεις
Και επειδή χωρίς δημοσκοπήσεις δεν υπάρχει πολιτικό παρασκήνιο: ξεκίνησαν πάλι τα «νέα» περί ερευνών που παραγγέλνει το Μαξίμου – άλλοι μιλάνε για αμερικανική πρεσβεία, άλλοι για γαλλικές υπηρεσίες.
Το θέμα δεν είναι ποιος τις κάνει. Το θέμα είναι τι λένε — και γιατί κάποιοι τις καίνε στα media. Spoiler: η Νέα Δημοκρατία τις βλέπει. Και χαμογελά.
Τρέχουν για τη Δυτική πριν ξυπνήσει η Αριστερή
Σπριντ εγκαινίων στη Δυτική Θεσσαλονίκη για την κυβέρνηση, που δείχνει να έχει διαβάσει καλά τον εκλογικό χάρτη. Η Σίνδος, η Πολίχνη και οι γύρω περιοχές μπαίνουν στο κάδρο – όχι γιατί «το αξίζουν», αλλά γιατί τα ποσοστά… ψιλοανησυχούν.
Αγιασμοί, κορδέλες, μπουφάν στις επαφές και νότες ανάπτυξης. Τρεις τελετές μέσα σε 24 ώρες — ποιος υπουργός να το φανταζόταν αυτό πριν τη ΔΕΘ;
Το φροντιστήριο της Ζαχαράκη
Μαζί με το καλώδιο ρεύματος, ξεμπλόκαρε και το καλώδιο… πειθούς. Η υπουργός Παιδείας εγκαινιάζει φοιτητικές εστίες, πανεπιστημιακά γυμναστήρια και λύκεια, για να γράφει η κάμερα: «Η κυβέρνηση επενδύει στη νεολαία».
Στο παρασκήνιο, πάντως, λέγεται πως οι περιοδείες έγιναν με στόχο να κατευνάσουν δυσαρέσκειες αυτοδιοικητικών που δεν έχουν… δει ακόμα φως από τις εξαγγελίες.
Το παραμύθι της ΔΕΘ δεν είχε δράκο
Ο Νίκος Παπαθανάσης βγήκε μπροστά να ξεκαθαρίσει: η ΔΕΘ παραμένει δημόσια, τελεία. Κανένας δράκος ιδιωτικοποίησης, μόνο 120 εκατομμύρια από το ΠΔΕ και υποσχέσεις για αναβάθμιση.
Οι πληροφορίες λένε πως το θέμα είχε προκαλέσει ένταση και γκρίνια το προηγούμενο διάστημα σε τοπικούς παράγοντες και γαλάζιους βουλευτές, που φοβήθηκαν μήπως τους «γράψει» το αφήγημα.
Σινιάλο από το Μαξίμου
Στο Μαξίμου θέλουν να ξεκαθαρίσουν κάθε θολό σημείο για τη Θεσσαλονίκη. Στα έργα, στους φορείς, στη χρηματοδότηση. Το πολιτικό μήνυμα είναι: ό,τι λέμε, το κάνουμε και το κρατάμε δημόσιο.
Το γιατί τόση πρεμούρα για καθαρές γραμμές, ειδικά στη ΔΕΘ, είναι άλλο θέμα. Ρώτα τους παραδοσιακούς παράγοντες της πόλης. Θα σου πουν για «κρυφές συζητήσεις» που δεν έγιναν ποτέ δημόσιες…
Πιλοτές στον πάγο – και τα νεύρα στο κόκκινο
Μια υπογραφή του ΣτΕ ήταν αρκετή για να ξεχειλίσουν τα νεύρα στις παλιές πολυκατοικίες. Η απόφαση-φρένο για την τακτοποίηση αυθαιρέτων χωρίς κανονισμό οροφοκτησίας, τινάζει στον αέρα τις ελπίδες χιλιάδων ιδιοκτητών που είχαν «κλείσει» πιλοτές με την ευλογία της πλειοψηφίας. Πλέον; Αρκεί ένας ξινισμένος συγγενής ή νευρικός γείτονας για να τορπιλίσει τη διαδικασία.
Κι εκεί που πίστευαν πως θα τη βγάλουν καθαρή με ένα παράβολο και λίγο… ταραμά, ήρθε το Συμβούλιο της Επικρατείας και είπε: “χωρίς κανονισμό, καμία τακτοποίηση χωρίς 100% συναίνεση”.
Μικρές, οικογενειακές πολυκατοικίες του ’60 και του ’70 μπαίνουν έτσι ξανά σε mode εμφυλίου: ο ένας έκλεισε την αυλή, ο άλλος ζήλεψε την αποθήκη, αλλά κανείς δεν θέλει να υπογράψει για τον άλλον. Το αποτέλεσμα; Όμηροι όλοι.
Όσο για τις μεγάλες κατασκευαστικές, χαμογελάνε ήρεμα: αυτές έχουν κανονισμούς, έχουν πλειοψηφίες και συνεχίζουν ακάθεκτες. Οι υπόλοιποι… ας βρουν δικηγόρο.
