Φλόγες, σενάρια και… Φλωρίδης
Όταν ο Γιώργος Φλωρίδης μπαίνει στον κόπο να απαντήσει σε άρθρο γνώμης, κάτι περισσότερο τρέχει. Δεν ήταν το πρώτο κείμενο που προεξοφλεί την «αποκαθήλωση» Μητσοτάκη, αλλά ήταν ίσως το πρώτο που ακούμπησε τόσο συγκεκριμένα… ευσεβείς πόθους ορισμένων παρασκηνίων.
Το άρθρο του Νίκου Μαραντζίδη, πέρα από τους γνώριμους αφορισμούς για «καθεστώτα» και «χρήσιμους ηλίθιους», φαίνεται πως συνομιλεί με κύκλους που έχουν επιστρέψει στο σενάριο αλλαγής πρωθυπουργού μέσω τρίτου προσώπου. Το σενάριο παλιό, η συγκυρία καινούργια, αλλά η υπογραφή του καθηγητή προσθέτει, έστω και άθελά του, μια νότα συντονισμού με ευρύτερες βλέψεις.
Στο Μαξίμου ξέρουν ότι τέτοιες κινήσεις δεν είναι τυχαίες. Κι αν κάποιοι μιλούν για το «μετά», το ερώτημα είναι ποιοι ακριβώς το χτίζουν, με ποιες πλάτες και προς ποια κατεύθυνση. Κι ο Φλωρίδης –όχι τυχαία– το ψιθυρίζει ήδη δημόσια.
Μυλωνάκης στο στόχαστρο
Μου το σφύριξαν πουλάκια από το Μαξίμου: ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι στο μάτι κυκλώνα. Όχι γιατί έκανε κάτι – αλλά γιατί είναι εκεί. Όταν είσαι κοντά στον Πρωθυπουργό, γίνεσαι αυτομάτως στόχος για όσους θέλουν να ταρακουνήσουν το σύστημα εκ των έσω. Στρατηγική αποδόμησης του έμπιστου για να αποσταθεροποιηθεί το αφεντικό.
Και μη νομίζετε πως υπάρχουν και πολλοί ακόμη «Μυλωνάκηδες» στο περιβάλλον του Κυριάκου. Άνθρωποι που εμπιστεύεται με κλειστά μάτια. Οπότε, ένα δίκιο το έχουν όσοι πυροβολούν εκεί που πονάει.
Οργή Βαξεβάνη (προς ποιον;)
Έγραψε ο Κώστας Βαξεβάνης ένα από τα πιο φορτισμένα και φραστικά ξέχειλα ποστ των τελευταίων μηνών. «Κούνα τον κώλο σου», «ξελιγωμένος μικροαστός», «ψευτοδιανοούμενος τσέπης». Ούτε ο Πικάσο να ζωγράφιζε δεν θα έβγαζε τόσο πύρινο πίνακα οργής.
Το θέμα είναι ποιον εννοεί. Αν δεν εννοεί τον Τσίπρα, τότε ποιον; Τον Κασσελάκη; Κάποιον άλλον “προοδευτικό”; Μήπως κάποιον «πολιτικάντη με βλέψεις» που δεν έχει πάρει ακόμα το δαχτυλίδι; Πάντως, το μίσος ξεχειλίζει. Και όταν ο Βαξεβάνης ανεβάζει στροφές, κάτι σκαρώνεται στο παρασκήνιο.
Εφοπλιστές, Αλέξης και άλλα ωραία
Μια φήμη κάνει βόλτες σε πηγαδάκια: γνωστή εφοπλιστική οικογένεια (που… εσχάτως δηλώνει “κεντρώα”) ρίχνει χρήμα πίσω από τον Αλέξη Τσίπρα. Ναι, τον Άχαστο. Όχι γιατί τον πιστεύουν – αλλά γιατί ίσως ξαναχρειαστεί. Κι εδώ αρχίζει το πραγματικά διασκεδαστικό μέρος: οι ίδιοι έχουν και ανοιχτές γραμμές με το Μαξίμου. Όχι, δεν κάνουμε λάθος. Αυτά είναι τα γνωστά “double play” της ελληνικής ελίτ.
Ανδρέας εν αναμονή
Η μεταγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως, από καιρό είχε ψηφιστεί… προφορικά. Το Μαξίμου δεν ενθουσιάστηκε, αλλά ούτε και τρόμαξε. Δεν περιμένει ψήφους, περιμένει λόγο.
Ούτε τρικυμία, ούτε μπόνους
Παρά τις προσδοκίες για «βόμβα», η μετακίνηση δεν προκάλεσε πάταγο. Το 1,45% των «Δημοκρατών» μάλλον θα επέστρεφε έτσι κι αλλιώς στο γαλάζιο στρατόπεδο. Και όσοι ψήφισαν Λοβέρδο το έκαναν γιατί τους ταίριαζε το προφίλ του: δεξιός, αντικομματικός, κατά Πρεσπών, υπέρ «πρωθυπουργάρας» Σαμαρά.
Απώλεια ή απόδοση;
Κάποιοι βλέπουν στο πρόσωπό του ένα δυνατό κοινοβουλευτικό χαρτί. Άλλοι βλέπουν απλώς έναν πολιτικό σε μόνιμη φάση μεταγραφής, που κουβαλάει περισσότερο προσωπική φιλοδοξία παρά πολιτική επένδυση. Η αλήθεια μάλλον βρίσκεται κάπου στη μέση.
Και τώρα τι;
Πηγές λένε ότι ο Ανδρέας δεν έρχεται για να κουνάει σημαιάκια. Βλέπει τον εαυτό του σε ρόλο ειδικών αποστολών, είτε στο Κοινοβούλιο είτε στο νέο σχήμα που (κατά πολλούς) θα διαμορφωθεί μετά τις εκλογές. Κάποιοι τον λένε Λουδοβίκο, άλλοι τον λένε γέφυρα. Ο ίδιος πάντως λέει ότι απλώς γύρισε σπίτι.
Το κόμμα που δεν ακούει…
Μπορεί ο Νίκος Ανδρουλάκης να ζητά εκλογές, αλλά οι πολίτες δείχνουν να του γυρίζουν την πλάτη. Όχι γιατί δεν βλέπουν τα προβλήματα, αλλά γιατί δεν βλέπουν εναλλακτική. Το 81% αποδοκιμάζει το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση, ενώ ο πρόεδρός του έχει καταφέρει να… ισοβαθμήσει με τον Σωκράτη Φάμελλο. Αυτό, από μόνο του, λέει πολλά.
Ο λόγος δεν πείθει
Η ρητορική περί «φωτεινών μονοπατιών» δεν συγκινεί ούτε τους άλλοτε πιστούς ψηφοφόρους του χώρου. Οι πομφόλυγες ηθικής, χωρίς σαφή αφήγηση εξουσίας, μοιάζουν περισσότερο με ανέκδοτο παρά με κυβερνητικό σχέδιο. Το εκλογικό σώμα δεν βλέπει στο πρόσωπο του Ανδρουλάκη τον επόμενο πρωθυπουργό – και ο ίδιος δείχνει να μην μπορεί να τους πείσει ότι είναι κάτι περισσότερο από διαχειριστής μειοψηφιών.
Το στοίχημα της σταθερότητας
Το αίτημα για πολιτική αλλαγή πέφτει σε τοίχο: 37% των πολιτών δηλώνει ότι θέλει σταθερότητα, ποσοστό που εκτοξεύεται στο 43% στους κεντρώους και στο 21% στους κεντροαριστερούς. Δηλαδή ακριβώς εκεί όπου προσδοκά να ψαρέψει το ΠΑΣΟΚ. Όταν ο κόσμος σου λέει «δεν σε εμπιστεύομαι για να κρατήσεις το τιμόνι», το να του ζητάς να σε ψηφίσει για πλοηγό δεν είναι πολιτική στρατηγική – είναι άγνοια κινδύνου.
Η σιωπή δεν είναι χρυσός
Πηγές από τη Χαριλάου Τρικούπη αναγνωρίζουν ότι «δεν περνάμε» – ούτε με συνθήματα, ούτε με μελετημένα non-papers. Η φθορά της κυβέρνησης δεν έχει μετατραπεί σε ρεύμα υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Και όπως λέει και ένας παλιός του ΠΑΣΟΚ: «Άμα δεν σε ακούει ο λαός όταν φωνάζεις, ίσως δεν είναι το αυτί του που φταίει».
Διπλό μέτωπο με Ερντογάν και επενδυτές
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναχωρεί τη Δευτέρα για τη Νέα Υόρκη, αλλά το πραγματικό «μενού» της επίσκεψης σερβίρεται την Τρίτη. Πρώτα το ραντεβού με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Μετά, η παρουσία του στη δεξίωση του Ντόναλντ Τραμπ προς τιμήν των ηγετών. Μια σκηνή, δύο μέτωπα.
Γεωπολιτική και οικονομία με διεθνή σφραγίδα
Η ομιλία του πρωθυπουργού στον ΟΗΕ την Παρασκευή θα κινηθεί στη γνωστή γραμμή: διεθνής αστάθεια, Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας, από την Ουκρανία ως τη Μεσόγειο. Θα έχει προηγηθεί συνάντηση με τον Αντόνιο Γκουτέρες, αλλά και παρεμβάσεις σε θέματα τεχνητής νοημοσύνης και προστασίας ανηλίκων – μια ατζέντα που εξυπηρετεί το αφήγημα σύγχρονης, υπεύθυνης διακυβέρνησης.
Ομογένεια, Πατριάρχης και soft power
Στο περιθώριο των θεσμικών εμφανίσεων, ο πρωθυπουργός θα απευθυνθεί στην ομογένεια, θα συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και θα παραστεί στη βράβευσή του. Δεν είναι απλά τελετές. Είναι χειρονομίες που διαβάζονται και εντός και εκτός.
Wall Street και deals πίσω από τις κάμερες
Στην πραγματικότητα, το πιο κρίσιμο μέρος της επίσκεψης είναι οι κλειστές συναντήσεις με funds, επενδυτές και εταιρείες στρατηγικού ενδιαφέροντος – από την ενέργεια μέχρι την άμυνα και τα φάρμακα. Η εικόνα που θέλει να περάσει το Μέγαρο Μαξίμου είναι σαφής: Ελλάδα με πλεόνασμα, σταθερότητα, θεσμική σοβαρότητα, άνοιγμα στις αγορές.
Media και αφήγημα εξωστρέφειας
Την Τετάρτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βρεθεί στο panel της Wall Street Journal με τίτλο «Is Greece back?» – ενώ την Παρασκευή θα δώσει live συνέντευξη στο Bloomberg. Το Μαξίμου ποντάρει και πάλι στην επικοινωνία με τα διεθνή media για να χτίσει το brand της χώρας ως προορισμό σταθερότητας και επενδύσεων.
Η Γκιλφόιλ πακετάρει για Αθήνα
Ενώ ο Ερντογάν ετοιμάζεται για Ουάσιγκτον, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εγκρίθηκε ο διορισμός της Κίμπερλι Γκιλφόιλ ως νέας πρέσβειρας των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η σύντροφος του Τραμπ Τζούνιορ έρχεται στην Αθήνα τον Οκτώβριο, με αποστολή να ενισχύσει την «ειρήνη και ευημερία στην Ανατολική Μεσόγειο». Η ίδια δηλώνει περήφανη που θα είναι η πρώτη γυναίκα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Η πολιτική συμβολισμών φαίνεται πως επιστρέφει δυναμικά.
Σταθερές οι ελληνικές γραμμές
Η Αθήνα παρακολουθεί ψύχραιμα τη συνάντηση Ερντογάν–Τραμπ και υπενθυμίζει πως τέτοια ραντεβού είναι αναμενόμενα μεταξύ συμμάχων του ΝΑΤΟ. Οι ελληνικές θέσεις παραμένουν σταθερές: καμία πρόοδος για την Τουρκία στα εξοπλιστικά όσο διατηρεί τους S-400. Αλλά η κίνηση στη γεωπολιτική σκακιέρα είναι συνεχής και κανείς δεν παίζει μόνος.
