Υπουργικό με το καλημέρα
Πρωινό Υπουργικό σήμερα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δίνει το στίγμα: περισσότερη ασφάλεια, περισσότερη μεταρρύθμιση, λιγότερα λόγια.
Άκου λοιπόν τι ξέρω. Ο Κώστας Κυρανάκης ανεβαίνει στο βήμα με το νέο πακέτο για τους σιδηροδρόμους – καλοκουρδισμένο για να τελειώσουν τα άλλοθι του παρελθόντος. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης μαζί με Κώτσηρα και Πετραλιά φέρνουν διπλή «χειρουργική επέμβαση» σε τελωνεία και δημοσιονομικούς κανόνες.
Ο παλιός παίκτης Γιώργος Φλωρίδης, με τον Μπούγα στο πλάι, σηκώνει την αυλαία για μια Πολιτική Δικονομία «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση» των καιρών.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σε αθόρυβη αλλά κρίσιμη αποστολή: θωράκιση κρίσιμων υποδομών, σε μια περίοδο που κάποιοι… ψάχνονται να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά του κράτους.
Και ο Γιάννης Κεφαλογιάννης έρχεται με “πακέτο διάσωσης” για το καλοκαίρι που πλησιάζει.
Κανείς δεν περιμένει ανατροπές – αλλά στο Μαξίμου έχουν μάθει: οι μεγάλες αποφάσεις χτίζονται στα ήσυχα δωμάτια. Εκεί που λίγοι ξέρουν ποιος χαμογέλασε και ποιος ίδρωσε.
Πόλεμος στα πράσινα… προαύλια
Στο ΠΑΣΟΚ, εκεί που περισσεύουν οι καρέκλες και λείπουν τα οράματα, άλλη μία «μάχη» ξέσπασε.
Η υπόθεση Πάχτα -μια επαναφορά από τα αραχνιασμένα υπόγεια της Μεταπολίτευσης– άνοιξε νέο ρήγμα. Τόσο στη Χαλκιδική όσο και στα μυαλά όσων ακόμα νόμιζαν ότι υπάρχει οργανωμένη αντίσταση στον Ανδρουλάκη.
Η περίπτωση θυμίζει πολύ το “χτύπημα” στον Καστανίδη: ο πρόεδρος θέλει καθαρές λίστες, χωρίς βαρίδια και χωρίς παλιούς… ανεξέλεγκτους. Και αν πρέπει να ανοίξει «πόλεμο χαρακωμάτων» σε Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη, ε, ας γίνει.
Λένε πάντως ότι η κίνηση αυτή δεν ήταν μόνο για να σβήσει αντιπάλους. Στόχος είναι να μαζευτεί γύρω από τη Χαριλάου Τρικούπη ένα «νέο αίμα» που δεν θυμάται ούτε ΠΑΣΟΚ 80s ούτε… γλυκές εποχές μοιρασιάς. Όποιος δεν «νιώθει» το νέο αφήγημα, ξέρει πού είναι η πόρτα.
Στην ουσία; Ένα κόμμα-γλάστρα για τις επόμενες εκλογές, που θα διαμαρτύρεται όσο χρειάζεται για να πιάνει δελτία ειδήσεων – και τίποτα περισσότερο.
Το ερώτημα: εκείνοι οι εναπομείναντες πασόκοι που βλέπουν τον Ανδρουλάκη να αδειάζει τα παλιά «μαγαζιά», τι θα κάνουν; Θα ψελλίσουν κάτι ή θα μπουν ήσυχα στη γωνία;
Το στοίχημα του Σεπτεμβρίου
Στο επιτελείο του Κωστή Χατζηδάκη το βλέμμα είναι στραμμένο στον Σεπτέμβριο, όπου θα στηθεί το νέο αφήγημα: φοροελαφρύνσεις για τη μεσαία τάξη και μόνιμα μέτρα στήριξης για να κλειδώσει η δυναμική της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Όσοι γνωρίζουν τις ζυμώσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο λένε πως το πακέτο που επεξεργάζεται το οικονομικό επιτελείο θα είναι «γερό» –όχι προεκλογικού τύπου, αλλά στρατηγικής βάσης μέχρι το 2027.
Ο Χατζηδάκης ρίχνει καρφιά σε όσους ψιθυρίζουν για παροχολογία, λέγοντας ευθέως πως οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση κινείται σωστά. Ταυτόχρονα, αναδεικνύει ως πολιτικό διακύβευμα την υπευθυνότητα απέναντι στη διεθνή αβεβαιότητα, βάζοντας στο κάδρο την ανάγκη για σταθερότητα και στρατηγικές συμμαχίες, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διατλαντικό επίπεδο.
Μου ψυθιρίζουν πως η προώθηση του Χατζηδάκη για την αντιπροεδρία του ΕΛΚ δεν περνά απαρατήρητη: πέρα από προσωπικό βήμα, στέλνει και το σήμα της αναβάθμισης της Ελλάδας στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Όπως λένε οι γνωρίζοντες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χτίζει υποδομές για την επόμενη μέρα, εντός κι εκτός συνόρων.
Ο Μητσοτάκης πατάει γκάζι για τη μεσαία τάξη
Όπως μαθαίνω, στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατεί κινητικότητα… σαν να προετοιμάζονται για εκλογικό τελικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει σαφή εντολή: η ΔΕΘ δεν θα είναι απλώς “μια ακόμη ομιλία”, αλλά η μεγάλη πλατφόρμα επιστροφής του αφηγήματος της μεσαίας τάξης. Φοροελαφρύνσεις για εισοδήματα 20-40 χιλιάδων ευρώ, μειώσεις στα τεκμήρια, ψαλίδι στα ενοίκια, νέα στήριξη για στεγαστικά δάνεια και νέα μείωση εισφορών, μπαίνουν στο πακέτο που “ράβεται” για τον Σεπτέμβριο.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, όσοι γνωρίζουν λένε ότι στόχος δεν είναι μόνο το οικονομικό χειροκρότημα, αλλά και η στρατηγική πίεση προς ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατούν να αρθρώσουν θετική πρόταση. «Θα τους αφήσουμε να γκρινιάζουν και να φωνάζουν, ενώ εμείς θα ανακουφίζουμε την τσέπη», λέει κεντρικό στέλεχος που συμμετέχει στον σχεδιασμό. Γι’ αυτό και η ρητή οδηγία προς το οικονομικό επιτελείο: μέτρα προσεκτικά κοστολογημένα, χωρίς να χαθεί ούτε σεντ δημοσιονομικής αξιοπιστίας.
Στο παρασκήνιο, κυβερνητικοί συνομιλητές βλέπουν ήδη τις κινήσεις της ΔΕΘ ως προθέρμανση για το μεγάλο στοίχημα του 2027: μία νέα αυτοδυναμία με όπλο την οικονομία. Και στέλνουν μήνυμα: «Αφήστε τους άλλους να μετράνε ποσοστά, εμείς μετράμε στο πορτοφόλι του πολίτη». Το σύνθημα δόθηκε: Πρώτα η μεσαία τάξη, μετά… η κάλπη.
Η ώρα της μεγάλης ανατροπής
Όσα χτίστηκαν υπομονετικά από το 2019 μπαίνουν σε άλλη φάση. Η Ελλάδα, σταθερή και αξιόπιστη, δεν ζητά πλέον συγχωροχάρτι – διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ευρώπη και επιστρέφει μέρισμα στους πολίτες που άντεξαν τα δύσκολα. Η οικονομία γράφει θετικό ρεκόρ, και μαζί της αλλάζει και το πολιτικό αφήγημα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κρύβει την πρόθεση να ξαναμοιράσει την τράπουλα. Λιγότεροι φόροι, μικρότερα τεκμήρια, πραγματική στήριξη στους ενοικιαστές και στους χαμηλοσυνταξιούχους: όχι με έκτακτα “φιλοδωρήματα”, αλλά με μόνιμες λύσεις. Στόχος: να κλειδώσει οριστικά η εμπιστοσύνη της μεσαίας τάξης, το μεγάλο πολιτικό στοίχημα της επόμενης ημέρας.
Όσοι περίμεναν ότι το 2025 θα είναι μια “νεκρή χρονιά” διαψεύδονται.
Μπελαρά, «ματωμένα» και παραμύθια
Στο ίδιο έργο θεατές: η Αριστερά –και όχι μόνο αυτή– φωνάζει για «ματωμένα πλεονάσματα» και βλέπει σε κάθε φρεγάτα Μπελαρά ένα… χαμένο νοσοκομείο. Ο κώδικας επικοινωνίας τους δεν αλλάζει, ούτε κι όταν οι πύραυλοι ζεσταίνουν τα σύνορα. Μόνο που τώρα στην ίδια χορωδία μπήκαν και οι νέοι «ρωσόφιλοι» της Δεξιάς, που μετρούν τα F-35 ανάλογα με τη διάθεση της Μόσχας.
Η αλήθεια; Στο Μαξίμου δεν έχουν αυταπάτες: γνωρίζουν καλά ότι σε κάθε επίτευγμα –είτε λέγεται 4,8% πρωτογενές πλεόνασμα είτε S&P upgrade– θα απαντά ένα νέο αφήγημα για «μοναχοφάηδες» και «κακή δεξιά». Τους αφήνουν να φωνάζουν. Εδώ κρίνεται η σοβαρότητα απέναντι στην επιπολαιότητα. Και το παιχνίδι δεν παίζεται στα τηλεοπτικά πάνελ – παίζεται στην οικονομία και στην ασφάλεια.
Το μήνυμα από το κυβερνητικό επιτελείο είναι απλό: λιγότερες κορώνες, περισσότερη δουλειά. Γιατί σε αυτόν τον νέο γύρο, ή σοβαρεύεσαι ή μένεις πίσω. Και οι φρεγάτες, και το πρωτογενές πλεόνασμα, και το πακέτο για τη μεσαία τάξη, δείχνουν ποιος ετοιμάζεται για το επόμενο βήμα και ποιος μένει κολλημένος στα συνθήματα του ’80.
Η στέγη στο επίκεντρο
Στην Ηρώδου Αττικού ξέρουν καλά ότι η στεγαστική κρίση «καίει» περισσότερο από κάθε άλλο ζήτημα. Δεν είναι μόνο οι τιμές στα ενοίκια που εκτοξεύθηκαν – είναι και το αίσθημα αδικίας που κυριαρχεί σε νέους και νοικοκυριά. Γι’ αυτό και τα μέτρα που παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έρχονται με στόχευση χειρουργική: επιστροφή ενοικίων σε ένα εκατομμύριο πολίτες, φορολογικά κίνητρα για ανακαινίσεις και αυστηροποίηση στη βραχυχρόνια μίσθωση.
Πίσω από τις γραμμές, το σχέδιο είναι ξεκάθαρο: ξαναζωντάνεμα της οικοδομής με κανόνες και επανένταξη χιλιάδων κλειστών ακινήτων στο παιχνίδι της αγοράς. Φοροαπαλλαγές, άτοκα δάνεια και κοινωνική αντιπαροχή για εγκαταλελειμμένα δημόσια κτήρια φέρνουν διπλό όφελος: τόνωση ανάπτυξης και αποσυμπίεση στις τιμές των ενοικίων.
Όμως στο κυβερνητικό επιτελείο δεν επαναπαύονται. Ήδη συζητούν για την επόμενη φάση: μια μεγάλη εθνική στρατηγική για τη στέγαση, που θα βάλει τέλος στη λογική «η στέγη είναι προνόμιο». Η κοινωνία δεν ζητάει υποσχέσεις – ζητάει να ξαναγίνει το αυτονόητο: το σπίτι να είναι δικαίωμα, όχι λούσο.
Βροχή αιτήσεων και… κυνήγι κονδυλίων
Η ενεργειακή αναβάθμιση έχει γίνει το νέο «εθνικό σπορ», με πάνω από 170.000 αιτήσεις να έχουν κατατεθεί για αντλίες θερμότητας και ηλιακούς θερμοσίφωνες. Όπως μαθαίνουμε, τα κονδύλια στενεύουν και στο υπουργείο Ενέργειας τρέχουν να ανοίξουν νέες στρόφιγγες χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ και τα ευρωπαϊκά ταμεία, για να μην «ξεμείνει» το πρόγραμμα στη μέση.
Γνωρίζω ότι στις Βρυξέλλες, το project της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας–Αιγύπτου παίρνει όλο και πιο κεντρικό ρόλο. Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δεν το ανέφερε τυχαία στο Λονδίνο: οι Ευρωπαίοι βλέπουν στην Ελλάδα ένα βασικό κόμβο ενεργειακής ασφάλειας και… λένε τα καλύτερα για το ελληνικό σχέδιο.
Όσοι παρακολουθούν από κοντά τα ενεργειακά ξέρουν πως ό,τι χτίζεται τώρα στην πράσινη οικονομία δεν είναι απλώς επενδύσεις. Είναι και γεωπολιτικό χαρτί στα χέρια της κυβέρνησης — και η Αθήνα το παίζει, όπως φαίνεται, με άριστη στρατηγική.
Στροφή Τραμπ ή παζάρι με το Κρεμλίνο;
Στο Βατικανό, μακριά από συμβούλους και κάμερες, Τραμπ και Ζελένσκι έδωσαν το δικό τους τετ-α-τετ λίγο πριν την κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου, σε μια στιγμή που όλοι ψάχνουν αν θα κλείσει ή θα φουντώσει κι άλλο το ουκρανικό μέτωπο. Και λίγο μετά, ο Αμερικανός πρόεδρος φρόντισε να ρίξει δημόσια «καμπάνα» στον Πούτιν για τους άμαχους του Κιέβου – μια κίνηση που σχολιάστηκε εντόνως στα διπλωματικά πηγαδάκια.
Όσοι γνωρίζουν τα ενδότερα, βλέπουν κάτι παραπάνω από «αγανάκτηση»: η Ουάσιγκτον εξετάζει ήδη «δευτερεύουσες κυρώσεις» σε όσους αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο, με την πίεση από το Κογκρέσο να αυξάνεται. Ο Τραμπ, λένε οι πληροφορίες, ίσως να θέλει να κρατήσει το πάνω χέρι απέναντι στον Πούτιν – όχι όμως απαραίτητα για να τον «τελειώσει», αλλά για να πετύχει ένα καλύτερο deal.
Στο Κίεβο πάντως, ο Ζελένσκι κρατά μικρό καλάθι. Στα «πηγαδάκια» του περιβάλλοντός του λέγεται πως ναι μεν εκτίμησε τη συμβολική κίνηση Τραμπ, αλλά δεν έχει καμία ψευδαίσθηση ότι το παζάρι Ουάσιγκτον–Μόσχας θα γίνει με όρους ευνοϊκούς για την Ουκρανία. Γιατί, όπως ψιθυρίζουν, «όταν ο Τραμπ λέει “ειρήνη”, συνήθως εννοεί “συμφωνία”».
Μετρά αντίστροφα για το μεγάλο deal
Μετράμε μέρες για τον «λευκό καπνό» στην εξαγορά της Άκτωρ Παραχωρήσεις από την Ελλάκτωρ και η αγορά «βράζει» από φήμες. Στο στρατηγείο του ομίλου ήδη μετράνε μπόνους και στόχους για το 2030: τζίρο 3,2 δισ. ευρώ και EBITDA 430 εκατ., με τις μηχανές να δουλεύουν στο φουλ σε Ελλάδα, Ρουμανία και Ανατολική Ευρώπη.
Πίσω από το επίσημο αφήγημα της “εξωστρέφειας”, η αλήθεια είναι πως το στοίχημα της Ρουμανίας κρίνεται κομβικό: εκεί πέφτουν οι μεγαλύτερες ελπίδες για ανεκτέλεστα έργα και ουσιαστική ανάπτυξη, μακριά από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό της ελληνικής αγοράς. Και στα ακίνητα, το deal με την PRODEA έχει ήδη «στρώσει» το χαλί για υψηλές αποδόσεις, ενώ η AKTOR χτίζει σιγά σιγά προφίλ… ενεργειακού παίκτη με βλέμμα στα πράσινα megawatts.
Άνθρωποι στην εταιρεία μου μιλούν για ένα master plan “σιωπηλής κυριαρχίας”: πρώτα κλείνουμε τα μεγάλα μέτωπα εξαγορών και στη συνέχεια «πατάμε γκάζι» στα μερίσματα. Γιατί όπως λέει και ένα πηγαδάκι σε υψηλούς ορόφους: «η νέα Άκτωρ δεν ήρθε για να δουλεύει μόνο για τα έργα, ήρθε να μοιράζει κέρδη και επιρροή».
