Το ΕΛΚ, ο Μητσοτάκης και η νέα σκακιέρα της Ευρώπης
Μπορεί για κάποιους το συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να είναι απλά μια τυπική εκλογική διαδικασία, αλλά για όσους ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, η Βαλένθια είναι κάτι πολύ περισσότερο: είναι το pregame της νέας Ευρώπης. Και κάπου εκεί, στη ζώνη των “decision makers”, παίζει φουλ η μπλε φανέλα της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μαθαίνω πως στο παρασκήνιο της Συνόδου οι παλιές ιεραρχίες τρίζουν – και δεν είναι τυχαίο ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, με το brand της σταθερότητας και της μεταρρυθμιστικής σοβαρότητας, μπαίνει στο κλειστό κλαμπ αυτών που χαράζουν γραμμή, ειδικά σε θέματα άμυνας και ασφάλειας.
Άλλωστε, αν κάτι καίει σήμερα την Ευρώπη, είναι η ανάγκη για περισσότερη αποτρεπτική ισχύ και λιγότερη εξάρτηση από την Ουάσινγκτον. Και εκεί, ο Μητσοτάκης όχι μόνο έχει άποψη – έχει και σχέδιο.
Πώς «κλείδωσε» η εκλογή Χατζηδάκη
Κι ενώ κάποιοι ακόμα ψάχνουν τι θέση θα πάρουν στην αυριανή Ευρώπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει ήδη σε άλλο επίπεδο. Στη Βαλένθια πάει για να κλειδώσει συμμαχίες. Και απ’ ό,τι μαθαίνουμε, η δουλίτσα για την εκλογή του Κωστή Χατζηδάκη στους αντιπροέδρους του ΕΛΚ έχει γίνει από πριν – αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά.
Πηγές μου, λένε ότι υπήρξε ανώτατη συνεννόηση με τον Μάνφρεντ Βέμπερ, που δεν ήθελε περιπέτειες με πρωθυπουργούς του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – και σίγουρα όχι με τον Μητσοτάκη, ο οποίος κρατά σταθερά τη ΝΔ στον σκληρό πυρήνα του ΕΛΚ. Όσο για τον ίδιο τον Χατζηδάκη, άνοιξε ήδη διαύλους με τα ευρωπαϊκά κλιμάκια και, όπως λένε στο παρασκήνιο, μετρά ήδη συμμάχους πριν καν ανέβει στο βήμα.
Σημειώστε και κάτι ακόμα: η σχέση Μητσοτάκη – Φρίντριχ Μερτς, του μέλλοντα Καγκελαρίου της Γερμανίας, «ζεσταίνεται» επικίνδυνα. Όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα, μιλάνε ήδη για έναν νέο ευρωπαϊκό άξονα Βερολίνου – Αθήνας για την επόμενη μέρα.
Και κάπως έτσι θυμηθήκαμε ότι υπάρχει κόμμα Λοβέρδου
Μια επιστολή παραίτησης από τον Απόστολο Βλάχο ήταν αρκετή για να μας θυμίσει ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει κόμμα. Ναι, σωστά καταλάβατε: υπάρχει ακόμα το project των “Δημοκρατών”.
Ο Βλάχος, με μια λιτή αλλά φορτισμένη επιστολή, έκλεισε την πόρτα πίσω του αφήνοντας αιχμές για το πολιτικό σύστημα που “εξαντλήθηκε”, για τη μικροπολιτική που “τρώει” τα κόμματα και για την “ταχύτητα των εντυπώσεων” που αντικατέστησε τις ιδέες. Με μια λέξη; Χολή. Και με δεύτερη; Απογοήτευση.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, λένε ότι δεν ήταν μόνο ο Βλάχος που «ξύρισε» το εγχείρημα Λοβέρδου. Η γκρίνια για έλλειψη ρόλου, πολιτικής στόχευσης και -κυρίως- ορατότητας είναι διάχυτη. Κι αν τα πρώτα σημάδια εγκατάλειψης εμφανίζονται τόσο νωρίς, κάποιοι στο Κέντρο ήδη στοιχηματίζουν: το 2025 θα είναι η χρονιά που το πείραμα των “Δημοκρατών” θα γραφτεί στα ψιλά των πολιτικών αναμνήσεων.
Νέα σελίδα στον ΟΣΕ
Ο ΟΣΕ αλλάζει: με ευελιξία προσλήψεων, σύστημα γεωεντοπισμού HEPOS, αυστηρές αξιολογήσεις προσωπικού και έλεγχο ασφάλειας σε κάθε σταθμό. Ο Μητσοτάκης έθεσε σφιχτό χρονοδιάγραμμα 15 μηνών για πλήρη τηλεδιοίκηση, σηματοδότηση και αυτόματο φρενάρισμα ETCS στον βασικό άξονα.
Στόχος είναι ένας: ένας σύγχρονος, ασφαλής σιδηρόδρομος — όχι άλλη ΤΡΑΙΝΟΣΕ-φιάσκο. Όσοι αντέχουν, μένουν. Όσοι όχι, φεύγουν. Στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι μετά το τραύμα των Τεμπών, κάθε καθυστέρηση θα κοστίσει πολιτικά πολύ ακριβά.
Η εντολή του πρωθυπουργού είναι ξεκάθαρη: «Όχι άλλα μισόλογα. Αλλάζουμε πραγματικά το τρένο». Το στοίχημα είναι να κλείσουν τα μέτωπα πριν οι σιδηρόδρομοι γίνουν μόνιμο πεδίο φθοράς.
Πώς θα «παίξει» το Μαξίμου τη δικογραφία Καραμανλή
Στο Μαξίμου το είχαν μυριστεί το έργο από το Σαββατοκύριακο: «Έρχεται δικογραφία» έλεγαν οι μυημένοι – και ήξεραν ότι θα είναι βαριά. Ογκώδης, φασαριόζικη και με άρωμα Τεμπών. Τώρα που το φάκελο θα τον ανοίξει επίσημα η Ολομέλεια, αρχίζει το πραγματικό παιχνίδι: όχι μόνο για το τι λέει το χαρτί, αλλά και για το πώς θα το διαβάσει η πολιτική σκηνή.
Το κλίμα στην κυβέρνηση είναι ξεκάθαρο: δεν θα αφήσουν να σέρνεται σκιά πάνω από το Μαξίμου. Δεν θα καλύψουν κανέναν αν υπάρχει σοβαρό θέμα, αλλά ούτε και θα κάνουν δώρο στην αντιπολίτευση να στηθεί ένα πανηγύρι άνευ στοιχείων. Κακούργημα; Πλημμέλημα; Πρώτα θα μιλήσει η ουσία της δικογραφίας και μετά οι στρατηγικές.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στο Μαξίμου έχουν διδαχτεί από την υπόθεση Τριαντόπουλου: θα κρατήσουν χαμηλά τη φασαρία, αλλά θα σηκώσουν ψηλά τη θεσμικότητα. Και όπως λέει και ένα έμπειρο στέλεχος της κυβέρνησης: «Δεν θα μας πάνε αυτοί που έχασαν τις εκλογές εκεί που τους βολεύει. Εμείς θα πάμε εκεί που μας οδηγεί η αλήθεια».
Ρεύμα για όλους – και αυτή τη φορά στα αλήθεια
Πέφτει –επιτέλους– η χονδρική τιμή του ρεύματος, και οι καλά πληροφορημένοι στο Μαξίμου χαμογελούν: αυτή τη φορά, οι πολίτες θα δουν τη διαφορά στους λογαριασμούς του Μαΐου. Όχι λόγια, πράξεις. Όχι τυμπανοκρουσίες για επιδόματα που χάνονται στην ανατίμηση, αλλά πραγματική ανάσα στην τσέπη.
Στην Ευρώπη, η παραγωγή από ήλιο και άνεμο σπάει ρεκόρ, το φυσικό αέριο έχει μαζέψει τα φτερά του και το ρεύμα παίρνει την κατηφόρα. Η ελληνική κυβέρνηση, με στρατηγικές επενδύσεις στις ΑΠΕ και ευελιξία στα ενεργειακά deals, είναι έτοιμη να κεφαλαιοποιήσει το θετικό κλίμα. Οι “προφήτες της καταστροφής” που περίμεναν νέο ενεργειακό δράμα, μάλλον θα μείνουν με το πανό στο χέρι.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: αυτή η ενεργειακή ανάσα δεν ήρθε από μόνη της. Ήρθε γιατί κάποιοι δούλεψαν για να στηθεί ένα πιο ανθεκτικό ενεργειακό σύστημα. Και όσο κι αν ενοχλεί μερικούς, οι Έλληνες το καταλαβαίνουν.
Ψάχνουν ακόμα ποιος θα τους φωτίσει
Χαμηλά τη μπάλα, αλλά μεγάλο το παιχνίδι που στήνεται στην Κομοτηνή. Τέλη Μαΐου μπαίνει μπροστά και αρχές Ιουνίου ξεκινά κανονικά η λειτουργία της νέας θερμοηλεκτρικής μονάδας της Motor Oil και της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ: 877 MW ισχύος, 375 εκατ. ευρώ επένδυση, και το πιο κρίσιμο – πρώτο βήμα ενεργειακής θωράκισης της περιοχής.
Εκεί που άλλοι φωνασκούν για «πράσινα άλογα» και κλιματικές θεωρίες, το Μαξίμου βλέπει το χάρτη: Κομοτηνή–Κιλκίς–Βουλγαρία. Σύνδεση 400 KV και αθόρυβη στρατηγική: να μη μείνει ο Βορράς ενεργειατικά εκτεθειμένος. Και αργότερα; Το φυσικό αέριο θα παντρευτεί με υδρογόνο. Γιατί το σχέδιο εδώ είναι να χτίσεις δύναμη, όχι να κάνεις θόρυβο.
Η νέα μονάδα δεν είναι μια απλή ηλεκτροπαραγωγή: είναι κομμάτι του νέου ενεργειακού ιστού που υφαίνεται στην ευρύτερη περιοχή. Όχι θεωρίες – πράξεις. Και κάπως έτσι, ανάμεσα σε Κομοτηνή και Κιλκίς, χτίζεται η επόμενη ασπίδα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι άλλοι ας ψάχνουν ακόμα ποιος θα τους φωτίσει.
Η παλιά φρουρά που κάνει… ντεμαράζ
Κάποιοι νομίζουν ότι η “νέα οικονομία” έχει μόνο start ups και… κουδουνάκια ESG. Κι όμως, υπάρχουν κι αυτοί που, αθόρυβα, φουλάρουν τις μηχανές. Ο Παπουτσάνης, ιστορική εταιρεία, που άλλοι την ήθελαν ξεπερασμένη, κάνει επίδειξη δύναμης το 2025 με διψήφια ανάπτυξη, 61% εξαγωγές και άλματα σε όλα τα μέτωπα.
Σαπούνια, ξενοδοχειακά, παραγωγές τρίτων και σαπωνομάζες. Καινούργιο χαρτοφυλάκιο, γεμάτο προϊόντα που ζητάει η αγορά, όχι το φαντασιακό των γραφείων. Με αύξηση 26% στα επώνυμα προϊόντα και εκτόξευση 34% στα ξενοδοχειακά, στήνει νέα βάση ανάπτυξης μέσα σε ένα περιβάλλον που άλλοι ακόμα… ψάχνουν αν θα έχουμε ύφεση ή όχι.
Το δυνατό χαρτί; Η αθόρυβη διεθνοποίηση: 6 στα 10 ευρώ που μπαίνουν στα ταμεία έρχονται απ’ έξω. Και όσο άλλοι βυθίζονται στη μουρμούρα περί “δυσμενούς διεθνούς περιβάλλοντος”, η Παπουτσάνης, σαν καλός στρατιώτης της «παραγωγικής Ελλάδας», επιβεβαιώνει ότι όταν υπάρχει σχέδιο, δεν σε σταματάει τίποτα.
Ρωσικές μπλόφες, αμερικανικά διλήμματα
Όταν το Κρεμλίνο προσφέρει «εκεχειρίες» με το σταγονόμετρο και η Ουάσινγκτον βράζει εσωτερικά, τότε κάτι παραπάνω από απλά διπλωματία βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Τραμπ μπορεί να αντάλλαξε λόγια συμπάθειας με τον Ζελένσκι στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου, όμως η πραγματικότητα τον φέρνει μπροστά σε ένα δίλημμα που δεν λύνει ούτε με ποστ στο Truth Social ούτε με ελιγμούς.
Στο Βερολίνο δεν μασάνε τα λόγια τους: οι Αμερικανοί προτείνουν στην Ουκρανία μια «ειρήνη» που θυμίζει συνθηκολόγηση. Και όσο ο Τραμπ γκρινιάζει ότι «τον παίζουν» ο Πούτιν και ο Ζελένσκι, το Κρεμλίνο κηρύσσει τριήμερες εκεχειρίες-πυροτεχνήματα μπας και κερδίσει χρόνο ενόψει της Παρέλασης της Νίκης. Οι Αμερικανοί δείχνουν να χάνουν την υπομονή τους, αλλά… πόσες φορές το έχουμε ξαναδεί αυτό;
Το πραγματικό στοίχημα είναι αν ο Τραμπ θα καταφέρει να αλλάξει το αφήγημα από «πόλεμος χωρίς τέλος» σε «πρόεδρος που έφερε την ειρήνη». Και αν όχι, ποιος θα πληρώσει τελικά τον λογαριασμό στη Γηραιά Ήπειρο. Μείνετε συντονισμένοι…
